3 ม.ค. 2020 เวลา 07:15 • ไลฟ์สไตล์
โลกความจริง โลกความฝัน
โลกความจริง โลกความฝัน
ฉันวิ่งเล่นเริงร่า อยู่ในโลกความฝันมาสิบกว่าปี
วันนึง ความจริงมาสะกิตฉันว่า "เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า ฉันรอเธออยู่นานแล้วนะ"
ฉันบอก "ขอโทษที แต่ฉันอยากอยู่ที่นี่ นี่คือโลกของฉัน"
ความจริงเอ่ยว่า "วันนึงเธอก็ต้องกลับไป"
ฉันถาม "ให้เวลาฉันอีกหน่อยไม่ได้เหรอ"
ความจริง ตอบ "เธอก็รู้ว่านี่เป็นเพียงแค่ความฝัน ยังมีความรับผิดชอบอีกมากมายรอเธออยู่นะ"
ฉันแย้ง "ที่นี่ต้องการฉัน"
ความจริงสวนทันควัน "ที่นั่น ก็ต้องการเธอเช่นกัน"
ฉันเถียง "ถ้าไม่มีฉัน โลกความฝันจะหายไป"
ความจริงยิ้มแล้วตอกกลับมา "เธอไม่ได้สำคัญขนาดนั้น จะมีคนใหม่พร้อมมาทดแทนเธอได้เสมอ กลับกันเถอะ"
ฉัน "..............."
ความจริงตัดบท "บอกลาความฝันซะ เราต้องกลับแล้ว"
ฉันถอนหายใจ ก่อนเอ่ยคำลา "ลาก่อนนะความฝัน"
ความจริง "ไปกันเถอะ"
ฉันมองอย่างอาลัย หันหลังแล้วค่อยๆ เดินจากมา
ความจริงเดินตามมาตบบ่าแล้วบอกว่า "ไม่เอาน่า เธอกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว"
ฉัน "......................"
ความจริงปลอบ "จริงๆแล้ว ฉันก็ชอบที่นี่นะ เธอออกแบบไว้ซะสวยเชียว น่าเสียดาย ถ้าเธอหนักแน่นพอ ฉันอาจจะตามหาเธอไม่เจอก็ได้นะ"
ฉันหยุดกึก ก่อนถามว่า "ทำไมเธอไม่อยู่กับฉันซะที่นี่เลยล่ะ"
ความจริง"...................."
ฉันมองเข้าไปในตาของความจริง "นะ"
ความจริงรีบตัดบท "ไม่ได้"
ฉันไม่ยอมแพ้ "ทำไมล่ะ"
ความจริง "..........."
ฉัน "ตามฉันมาสิ ฉันจะพาเธอไปรู้จักทุ่งแห่งความฝันด้วยกัน"
ความจริงสบตาฉันแล้วเอ่ยว่า " เป็นไปไม่ได้ โลกความจริงไม่อาจอยู่ร่วมกับโลกความฝัน"
ฉันยิ้มแล้วตอบกลับไป " ในโลกแห่งความฝัน ทุกอย่างเป็นไปได้"
ความจริงเงียบไปชั่วขณะ " ฉันจะให้โอกาสเธอครั้งสุดท้ายนะ ถ้าเธอไม่หนักแน่นพอ ฉันจะกลับมา คราวหน้าฉันจะไม่ใจอ่อนอย่างนี้นะ"
ฉัน "ขอบใจนะ"
ความจริงเดินหันหลังกลับไป ก่อนพูดเสียงลอยๆตามมาว่า " ลาก่อน หวังว่าเราจะไม่ได้พบกันอีกนะ"
ฉันตะโกนกลับไป "ลาก่อน"
ความจริง ค่อยๆเดินลับหายไป........
โฆษณา