#เล่าเรื่องผี102
"ตราบาปในหัวใจ"
เรื่องราวผ่านการพูดคุยผ่านทางโทรศัพท์
จากสาวนิรนามคนหนึ่งได้เล่าเรื่องราวอันแสน
เศร้าและสะเทือนใจที่เกิดขึ้นกับตัวเธอเองให้ฟัง
*แหวน* คือชื่อของเธอ
เป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิด เธออาศัยอยู่กับแม่
เพราะพ่อเสียจากอุบัติเหตุตั้งแต่เธออายุได้เพียง
หกเดือน นั่นจึงเป็นสาเหตุให้แหวนเป็นลูกคนเดียว
แม่ของแหวนทำอาชีพเป็นคนกวาดขยะตามถนน
หนทาง นั่นจึงทำให้เธอรักและห่วงแม่มาก
เธอตอบแทนด้วยการตั้งใจเรียนและหาอาชีพ
เสริมด้วยการทำงานพาร์ทไทม์ร้านฟาสต์ฟู้ดส์
หลังเวลาเลิกเรียน
ด้วยความที่เธอเป็นคนหน้าตาน่ารักผิวพรรณดี
จึงทำให้มีหนุ่มๆมาสนใจมากมาย
แต่แหวนก็ไม่เคยสนใจใครทำตัวดีเสมอมา
นั่นเป็นสาเหตุให้ป้าพรแม่ของเธอภูมิใจมาก
ล่วงเลยผ่านไปจนจบมัธยมปลาย
แหวนสามารถสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย
มีชื่อแห่งหนึ่งได้ เธอยังคงทำงานเสริมอยู่ตลอด
แน่นอนว่าพอเปลี่ยนที่เรียนใหม่
สังคมใหม่เพื่อนใหม่ๆก็ย่อมมีตามมา
เธอได้รู้จักกับเพื่อนสาวหนึ่งคน
ชื่อ *ก้อย* เป็นคนที่ชอบมาคุยเล่นกับเธอเสมอ
มีอะไรก็หามาให้เธอหากเดือดร้อน
คอยช่วยเหลือจนแหวนวางใจให้เป็นเพื่อนแท้
ก่อนสอบเสร็จหนึ่งวัน ก้อยเอ่ยปากชวน
แหวนว่าไปเที่ยวเขาค้อกันไหม
ไปกันกับธีร์แฟนหนุ่มของเธอ
แหวนก็ถามจะดีเหรอไปก็เป็นก้างขวางคอเปล่าๆ
ก้อยบอกไปแค่สองคนเองมันเหงาๆ
อีกอย่างเผื่อไปเที่ยวตลาดคนเดิน
มีอะไรสวยงามตามประสาผู้หญิงจะได้มีคนคุยด้วย
เธอยังไม่ตกลงเพราะห่วงแม่และกลัวเรื่องเงินที่ต้องใช้จ่าย ก้อยยิ้มบอกไม่ต้องห่วงเดี๋ยวค่าใช้จ่าย
เราออกให้เอง...
แหวนไปขออนุญาตแม่ซึ่งท่านก็ไม่ว่าอะไรแค่
ให้ดูแลตัวเองให้ดี เธอจึงตัดสินใจไปเที่ยวจริงๆ
ก้อยได้จองที่พักเป็นรีสอร์ตแห่งหนึ่ง
ร่มรื่นและบรรยากาศสวยงามถูกใจแหวนมาก
ตอนเย็นก้อยจัดเตาปิ้งย่างอาหารทะเลชุดใหญ่
ซึ่งแหวนก็สงสัยในใจมีแค่สามคนแต่ทำไม
อาหารการกินมากมายแถมมีเครื่องดื่มมึนเมาครบครันวางไว้..
ก้อยเริ่มชวนเธอดื่มเหล้า
บอกนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก
เมาแล้วค่อยเข้าไปนอนก็ได้
ทนรบเร้าไม่ไหวยกไปสามสี่แก้ว
พอมีอาการเมาสิ่งที่เธอเห็นคือมีผู้ชายวัยรุ่น
เดินเข้ามาที่บ้าน ถามก้อยว่าใครกันคนพวกนี้?
ก้อยบอกเพื่อนของธีร์เองมาพักรีสอร์ตใกล้ๆ
เลยชวนมาดื่มด้วยกัน
แต่แหวนสัมผัสถึงสายตาที่มองดูสำรวจ
เรือนร่างของเธอพร้อมกระหยิ่มยิ้มย่องมองกัน..
เธอเริ่มเมาและเหมือนรู้สึกวูบวาบตามตัว
คล้ายกับอาการเสียวซ่านบอกไม่ถูก
ใจไม่อยากจะคิดว่าก้อยหยอดยาใส่เหล้าให้เธอดื่ม
เธอทนไม่ไหวจะขอตัวเข้าไปนอน
เปิดประตูห้องแล้วหันกลับไปเพื่อจะปิด
กลับพบว่ามีร่างของผู้ชายอยู่ด้านหลัง
เธอจะร้องเรียกก้อยแต่มันเอามือต่อยที่ท้องแล้ว
อุ้มไปนอนหงายบนเตียง
เรี่ยวแรงไม่มีด้วยความเมา
มันจัดการฉีดยาอะไรสักอย่างเข้าที่เส้นเลือดตรงแขนขวาของเธอ
แล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกหมดจนเหลือเพียงร่างที่เปลือยเปล่า เอาเชือกมาผูกข้อมือทั้งสองข้อเท้า
ผูกไว้กับเตียง น้ำตารินไหลทำอะไรไม่ได้
ใจคิดถึงแต่แม่เพียงคนเดียว
คำเดียวที่เธอได้ยินก็คือ..
"เรียงตามคิวที่ตกลงกันไว้นะเว้ย!!!"
ค่ำคืนแห่งความโหดร้ายค่อยๆผ่านไปด้วยความทรมาน มันเรียงกันรุมโทรมเธอจนสาแก่ใจ
แหวนร้องไห้จนหลับไป...
รุ่งเช้าเธอตื่นขึ้นมาพร้อมอาการเจ็บปวดระบมตามตัว แหวนออกมาเห็นก้อยกับธีร์นั่งกอดกันอยู่หน้าบ้าน บอกเมื่อคืนเพื่อนธีร์มาข่มขืนเธอพาไปแจ้งความหน่อยสิ แต่คำตอบที่ก้อยพูดมาทำให้หน้าชา
"เราเป็นคนพาพวกนั้นมาเอง มันบอกว่าเธอน่ารัก
อยากมีอะไรด้วย เราเลยบอกเอาเลยสิตามสบาย"
แหวนเสียใจอย่างที่สุดแต่ความเสียใจยังไม่หยุดเพียงเท่านั้นเมื่อธีร์บอกว่าเพื่อนเขามีแต่ลูกคนใหญ่คนโตถ้าเรื่องนี้ถึงตำรวจเธอกับแม่คงไม่อยู่ดีแน่..
"ช่วยไม่ได้นะแหวน เธอดันสวยน่ารักเองนี่นา"
คำนี้ทำให้เธอจำจนวันตาย..
หลังจากกลับมาจากเขาค้อ
แหวนลาออกจากวิทยาลัยทันที
เธอเลือกที่จะเรียนรามคำแหงแทน
เพราะไม่อาจทนเห็นหน้าก้อยได้อีกต่อไป
เธอยังคงทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย
แล้วเหตุการณ์ที่เขาค้อก็ไม่ยอมบอกแม่
เพราะกลัวว่าท่านจะเสียใจ
แต่แหวนเริ่มฝันแปลกๆเมื่อผ่านไปสามเดือน
ฝันว่ามีเด็กผู้หญิงหนึ่งคนอายุราวสองสามขวบ
หน้าตามอมแมมเล็กน้อยมายิ้มให้
หลายครั้งเข้าเริ่มเข้ามากอดมาหอมแก้มเธอ
ในฝันนั้นแหวนก็เอ็นดูเด็กหญิงมากทีเดียว
คืนหนึ่งเธอตื่นมากลางดึกมองไปใน
กระจกโต๊ะเครื่องแป้งเห็นเด็กน้อยในฝันมายืนยิ้มให้อยู่ แต่พอเดินไปใกล้ภาพนั้นกลับหายไป
แล้วคำนึงในฝันที่หนูน้อยบอกกับเธอว่า
"หนูดีใจจังเลย..หนูจะได้มาเกิดเป็นลูกแม่แล้ว"
แหวนพยายามครุ่นคิดว่าประโยคนั้นหมายถึง
เธอจะท้องงั้นหรือ? ปรากฏว่าประจำเดือนเธอ
ไม่มาสองเดือน ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มา
ผลคือเธอท้องจริงๆ...
เพื่อยืนยันความแน่ใจเธอตัดสินใจที่จะไปตรวจ
ที่คลีนิค ผลคือเธอตั้งท้องได้เดือนครึ่งแล้ว
ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี พ่อของเด็กก็ไม่อาจรู้ว่า
เป็นใคร หากบอกแม่ไปท่านคงผิดหวังมาก
แหวนยังทำตัวเหมือนปกติเพียงแต่อาการ
แพ้ท้องมันเริ่มส่งสัญญานออกมา
ป้าพรก็เริ่มสงสัยแต่ใจก็คิดว่าลูกสาวคงอ่อนเพลีย
จากการเรียนและทำงาน
จนผ่านไปสามเดือนแหวนคิดว่าหากท้องโต
ขึ้นมาแม่จะรู้สึกเช่นไร ท้องไม่มีพ่อแบบนี้
เลยมีความคิดว่าห้าเดือนก่อนจะบอกความจริง
กับแม่แม้ท่านจะด่าว่าอย่างไรก็ตาม..
แต่โชคชะตาก็ยังโหดร้ายสำหรับเธอ
ป้าพรถูกรถเฉี่ยวชนบนถนนตอนไปทำงาน
อาการสาหัสไม่ตายแต่ก็กลายเป็นอัมพาต
เธอเสียใจมากภาระทั้งหมดตกมาอยู่ที่เธอ
เลยตัดสินใจว่าถ้าแม่เป็นแบบนี้เธอคงต้องเอา
เด็กออก ทั้งที่อยากเก็บไว้มากเท่าไหร่ก็ตาม..
หลังจากเอาเด็กออก(ทำแท้ง)แล้วนั้น
แหวนมักจะเห็นเด็กสาวคนเดิมมาเข้าฝัน
แต่คราวนี้เด็กน้อยร้องไห้เหมือนใจจะขาด
เดินมาเกาะแขนเธอพร้อมพูดว่า
"แม่จ๋า..หนูทำผิดอะไร?
ทำไมหนูถึงไม่ได้มาเกิด"
เธอดึงเด็กมากอดไว้ร้องไห้
"แม่ขอโทษนะลูก..ยายหนูไม่สบายมาก
หากหนูเกิดมาแม่คงเลี้ยงได้ไม่ดี"
มือน้อยๆยกขึ้นมาปาดน้ำตาให้
"แม่ไม่ต้องร้องไห้หรอก
หนูไม่เคยโกรธแม่เลย"
"หนูรักแม่นะ..ขอให้หนูได้อยู่ใกล้ๆแม่แบบนี้
เมื่อถึงเวลาหนูจะมาเกิดกับแม่เอง"
แหวนตื่นขึ้นมาพร้อมคราบน้ำตา
หรือเธอคิดมากไปเองเรื่องทำแท้ง
มันคงเป็นตราบาปที่อยู่ในใจเธอไปแสนนาน
คำพูดในฝันของเด็กน้อยที่บอกว่าเป็นลูกเธอ
เริ่มจะเป็นจริง ครั้งหนึ่งแหวนจะเดินข้ามถนน
ปรากฏว่ามีบางอย่างดึงมือเธอไว้จนเธอหันกลับไปดู ไม่มีอะไรแต่พอหันมา รถเมล์คันใหญ่วิ่งผ่าน
ไปต่อหน้าต่อตา เธอสั่นไปทั้งตัว จนป้าคนหนึ่งมาสะกิดแล้วบอกว่าหนูทำไมรีบข้ามถนนไม่ดูรถเลย
เนี่ยถ้าไม่ได้ลูกสาวดึงมือไว้โดนชนแน่เลย
เธอน้ำตาคลอแต่ไม่พูดอะไรกับป้าคนนั้น..
ผ่านไปอีกสักสามเดือนแหวนได้งานเป็นพนักงานขายของบนห้าง ซึ่งร้านที่เธอทำอยู่เงียบมาก
ได้แต่คิดในใจยอดไม่ได้คงไม่มีทิปแน่
สักพักเดียวมีคนมาที่ร้านจนเต็ม
แหวนกับเพื่อนร่วมงานก็แปลกใจ
ถือโอกาสถามลูกค้าคนนึงบอกว่า
มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนกินไอติมอยู่
ใครผ่านไปมาก็บอกร้านอยู่ตรงนี้พึ่งเปิดใหม่
ช่วยไปอุดหนุนหน่อยนะคะ..
ก็ยังไม่ได้คิดอะไรแต่มีคนนึงมองหน้าแหวนแล้วพูดขึ้นมาว่าเด็กคนนั้นหน้าเหมือนน้องมากเลย
ลูกสาวหรือน้องสาวหรือเปล่า?..
เธอคิดในใจคงเป็นลูกเธอแน่นอน
หลังจากนั้น เมื่อมีเวลาแหวนมักจะนั่งสวดมนต์ภาวนาอุทิศผลบุญให้ลูกอยู่เสมอ
เธอตั้งชื่อให้ลูกว่า *น้องพลอย*
ใส่บาตรและไปปฏิบัติถือศีลแปดตามวัดป่าเมื่อมีโอกาส ซึ่งเคยมีพระท่านทักว่าไปทำแท้งมาหรือ
สีกามีเด็กเดินตามมานะ แต่ดูเขาไม่อาฆาตเลย
ทุกวันนี้แหวนทำงานเป็นสาวออฟฟิตบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง แม่ก็เริ่มอาการดีขึ้น เธอเริ่มคบหากับผู้ชายคนหนึ่งโดยหวังว่าคงเป็นคนที่ดีจริงๆสักที
เธอชอบอ่านเรื่องผีฟังเรื่องผีเห็นผมเขียนเรื่องราว
ต่างๆแฝงข้อคิดเลยอยากจะพูดคุยเรื่องตราบาปในใจเธอ ผมได้แต่บอกว่าทุกอย่างบนโลกนี้ไม่มีความบังเอิญ เมื่อถึงเวลามันจะเกิดก็ต้องเกิด
เราไม่สามารถแก้ไขสิ่งที่เป็นอดีต
แต่เราสามารถทำอนาคตเราให้ดีได้
กายล้มได้แต่ใจเราต้องลุกขึ้นมาใหม่ให้ได้..
ที่น้องพลอยยังคงตามเธออยู่เพราะกรรมสัมพันธ์
ถือว่าน้องเป็นดวงจิตที่ใจดี
เพราะส่วนมากดวงจิตของเด็กที่ถูกทำแท้ง
มักจะอาฆาตคนที่เป็นแม่ชีวิตจะตกต่ำถึงที่สุด
ยังคงฝันถึงน้องพลอยมาหามาขอกินไอติมบ่อยๆ
หากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่ทำแท้งเลย
ยังคงภาวนาว่าถ้าเธอมีลูกเธอขอให้เป็นน้องพลอยที่รอวันมาเกิดกับเธอนั่นเอง...
ปล.หากคุณเป็นแหวนคุณจะทำอย่างไรครับ...
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
