4 ม.ค. 2020 เวลา 12:32 • ปรัชญา
#ว่าด้วยเรื่องหัวหยอย
ตั้งแต่จำความได้ก็คือหัวหยอยตั้งแต่เด็ก ชนิดที่ว่าหยิกยันโคนผม เป็นลอนสวยเหมือนตุ๊กตา ในวัยนั้นไม่ได้คิดอะไรมากหรอก ก็อนุบาลเอง 😅
พอโตมาประถมถึงมัธยมนี่แหละแกเอ๊ย!!! ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัด ซ้อนมอไซค์ตากแดดตัวดำปั๊ด ครบเลยค่ะเมิง...ผมหยิก ตัวดำ...พวกผู้ชายจะเรียก "หยอย" 😂😂
พีคสุดคือ!!! ครูให้ตัดผมสั้นเท่าติ่งหู ช่างตัดผมสมัยนั้นก็ดึงผมมาเท่าหู "ฉึบๆๆๆ" ด้วยความคล่องแคล่ว แต่นางดั๊นนนนลืมคิดไปว่าผมตุมันหยอย พอผมแห้งก็หดสิคะ โน่นนนน เด้งไปครึ่งหู! ใช้ชีวิตยากมาก ณ จุดนั้น งืออออออ 😑
จากนั้นเลย เอาวะ! ตั้งใจเรียนให้ได้เกรดดี 3.50 - 4.00 ตลอด เพื่อให้ได้สิทธิ์ไว้ผมยาว เลยรอดตัวเรื่องผมเด๋อไปจนจบ ม.6
พอเป็นสาวมหาลัยก็อยากผมตรงแบบเพื่อนผู้หญิงคนอื่นเค้า ไงล่ะ? สมัยนั้นยืดแผ่น ผมตรงแด่ว แถมโคนหักอีกจ้า แต่ก็รู้สึกว่ากุสวยละ (ในยุคนั้น) แล้วก็พยายามเป็นสาวผมตรงตลอดมา
เอาจริงๆ...มาถึงวัย 36 ของเราในตอนนี้ เราโคตรชอบผมหยิกเลย มันเก๋ มันสวยแบบที่ไม่ใช่ใครจะเป็นทรงนี้ได้ กุ unique 5555+ ใจเคยคิดนะว่าถ้าไปอยู่เมืองนอกแม่จะไม่ไดร์อะไรทั้งนั้น สะบัดทรงนี้เดินประหนึ่งรันเวย์ไปเลย 😁
สุดท้ายแค่อยากจะมาบอกว่า ให้พวกแกภูมิใจในทุกสิ่งที่พ่อแม่มอบมาให้ มันคือของขวัญที่วิเศษที่สุดแล้ว ทุกคนถูกสร้างขึ้นมาให้พิเศษมีเอกลักษณ์ จงรักและอยู่กับมันด้วยความสุข ❤
รัก & เอ็นดู
ยุ้ยยี้
โฆษณา