จดหมายฉบับสุดท้าย.. ที่ไม่จำเป็น
นี่น่าจะเป็นเพจที่เขียนบทความน้อยที่สุด..
แต่ผมมีความเชื่ออย่างนึงว่า ผมอยากเก็บบันทึกเฉพาะเรื่องราวที่สำคัญ และคิดว่าเป็นประโยชน์กับทุกคน
เรื่องที่เป็นหมุดหมายสำคัญ.. มากกว่าที่จะ update ทุกวันของชีวิต
ก็ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามกันแบบลุ้นๆนะครับ ^ ^
เรื่องราววันนี้ก็เช่นกัน..
วันนี้เข้าช่วงปีใหม่ ผมก็เลยได้โอกาสจัดเก็บลิ้นชักตัวเองเอาฤกษ์เอาชัยซะบ้าง
ตามกระแส “ ฮาว ทู ทิ้ง “ ว่างั้น! 555
โห! ของเยอะมากมาย ที่ทิ้งก็เยอะ ที่ยังเก็บไว้ก็มีบ้าง ที่จะส่งต่อให้คนอื่นก็แยกไว้
ทีนี้ค้นไปมา ในซอกหลืบลิ้นชัก ก็เจอจดหมายฉบับหนึ่ง..
เปิดดูก็รู้ว่า เป็นกึ่งๆจดหมายสั่งเสีย ที่เคยเขียนไว้ให้ลูกทั้งสองคน ผมน่าจะเขียนเมื่อซัก 6-7 ปีที่แล้ว
เพราะผมคิด (ในตอนนั้น ) ว่า โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน หากมีอะไรเกิดขึ้น วันหนึ่ง เมื่อลูกมาเจอ เค้าจะได้รู้ว่า.. ผมรู้สึกยังไงกับพวกเค้า...
ผมอ่านดูอยู่สักครู่ แล้วก็ตัดสินใจ.. ทิ้งมันลงถังขยะไปซะ!
ไม่ใช่เพราะผมอายข้อความบอกรักลูกในกระดาษ.. หรือว่าผมไม่อยากสื่อสารในเรื่องสำคัญกับเค้า
แต่อยู่ๆ ก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า..
“ แล้วทำไมต้องรอให้ถึงวันนั้น แล้วค่อยบอกเค้าล่ะ? “
ทำไมต้องให้เค้าได้รู้สิ่งเหล่านี้... ในวันที่เราไม่อยู่แล้ว
ทำไมต้องให้คำตอบเดียวที่เค้าได้.. อยู่แค่ในกระดาษ
ผมจะบอกรักพวกเค้าทุกครั้ง.. วันนี้ ตอนนี้ ให้เค้าจดจำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักจริงๆ
ผมจะทำให้เค้าดู ให้เค้ารู้ซึ้ง สัมผัส และจดจำความรักของผมผ่านการกระทำ และประสบการณ์ที่มีร่วมกัน มากกว่าจำได้ผ่านข้อความตัวอักษร
ผมคิดว่านี่น่าจะเป็น 1 อย่างใน New Year Resolution สิ่งที่จะทำในปีนี้ของผม!
และอยากชวนให้คุณทำกันด้วย ^ ^
เพราะการบันทึกอย่างเดียว ก็อาจไม่ต่างจากภาพเซลฟี่
บางครั้งเราก็ตั้งใจถ่าย จนลืมลิ้มรสอาหารตอนอุ่นๆ
แล้ววันหลังเราก็มาดูรูป แล้วก็โหยหารสชาติที่เราไม่ได้ชิมมัน
ขอให้ปีใหม่นี้ คุณได้ “ชิม” รสชาติของชีวิตอย่างมีความสุขนะครับ ^ ^
สวัสดีปีใหม่ครับ
โค้ชพี่บี
7/01/2020
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
