เรามิได้เกิดมาเพื่อตัวเอง?
ที่สุดแล้ว เราต้องทำความเข้าใจว่า
เราไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกสิ่ง..
ยกเว้นใจของเราเอง
ใจของเราหวั่นไหว หวาดกลัว ระแวงระวัง นั่นคือความรู้สึกไม่มั่นคง
กลัวถูกทำร้าย กลัวถูกทิ้ง กลัวความเปลี่ยนแปลง กลัวการต้องอยู่ลำพัง
ต้องระลึกให้เป็นปกติ ว่าเราเกิดมาคนเดียว ต่อให้มีฝาแฝด ก็เป็นคนละชีวิต ต่อให้มีคนรักปานจะกลืน ก็เปลี่ยนใจได้ ตามกาล ตามวัย
ความผูกพันที่เนิ่นนาน มิใช่หลักประกันอันใด
ความไม่แน่นอนนั้นแน่นอนนัก
หากเริ่มต้นคิดว่าเรามิได้เกิดมาเพื่อตัวเอง
ทุกสิ่งที่คิดที่ทำ มีคนอื่นอยู่ในแผนชีวิตตลอดเวลา ทำงานเพื่อคนอื่น ปลูกสร้างบ้านเพื่อคนร่วมชายคา หากินเผื่อปากท้องคนอื่น วางอนาคตโดยมีคนอื่นอยู่ร่วมในภาพฝันนั้น..
วันหนึ่งคนอื่นก็ย่อมเป็นคนอื่น มิใช่ตัวเรา
ไม่มีโซ่ล่ามบังคับให้เขาต้องใช้แผนชีวิตเดียวกับเรา คนเคยอยู่ในร่มเงากลับปีกกล้าขาแข็ง
คนเคยเป็นคู่คิดกลับคิดต่างแปลกแยก
คนเคยรักกลับเมินหมาง คนเคยพึ่งพาในทางใดทางหนึ่งกลายเป็นคนไม่ต้องพึ่งพากัน
คนสนิทกลายเป็นคนไม่อยากสนิท
ยมทูตอินทร์พรหมเจ้าแม่กาลีหรือเทพใด ๆ
ก็ไม่การันตีความแน่นอนได้สักอย่าง
สุดท้าย เรามิได้เกิดมาเพื่อใคร
และหากนับความผูกพันคือความสุข
เราก็มิได้เกิดมาเพื่อตัวเองเช่นกัน
ก็ในเมื่อไม่อาจทำให้ตัวเองเป็นสุขได้
เราจะเกิดมาเพื่ออะไร
ทางเดียวที่จะยังคงทำให้อยากมีชีวิตอยู่ คือต้องไม่ให้ความสุขไปแขวนอยู่กับความสัมพันธ์
ชีวิตเกิดมาลำพังชีวิตเดียว ย่อมต้องอยู่ลำพังชีวิตเดียวได้
ฟังดูเศร้า
แต่คือความจริง
สุดท้ายแล้ว ไม่จากตายก็จากเป็น
จากทั้งยังเห็นกัน หรือจากลาลับ ก็จากอยู่ดี
เรามิได้เกิดมาเพื่อให้ตัวเองบาดเจ็บเพราะเอาชีวิตไปแขวนไว้ที่คนอื่น
คิดให้ได้เช่นนี้ ก็มิต้องถามว่าเกิดมาเพื่ออะไร
ขอแค่อยู่ต่อไปด้วยตัวของตัวเองให้ได้เท่านั้น.
9 มกราคม 2020
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
