Travel and Philosophy :
คุณคิดว่าภาพนี้ "ตลก" ไหม?
สะพานตากสิน ใกล้ๆ bts สะพานตากสิน
ก่อนเราจะพูดถึงภาพแรกทีีเห็นว่ามัน
"ตลก" มากแค่ไหนกัน ผมขอเล่าเรื่อง
การเดินทางของผมกันก่อนนะครับ
วันนี้วันเด็กผมได้ใช้เวลานี้
เดินไปมั่วๆซั่วๆคนเดียว
แถวๆคลองสาน และไปที่
The Jam Factory
ดูงาน "วันเด็กชั่งชาติ"
งาน "วันเด็กชั่งชาติ"
ผมไปงานเร็วเกินไป
ผมเห็นคนจัดงานกำลังพ่นสี
ทำงานศิลปะต่างๆ ซึ่งงานนี้น่าจะจัด
แบบเต็มตัวเต็มที่ในช่วงกลางคืน
ผมไม่มีเวลาอยู่ถึงช่วงนั้นเลยต้องกลับ
รถถังที่ยังไม่ได้พ่นสี
อิสรภาพมันไม่ได้มาฟรีๆ
ผมจำใจกลับหลังจากกินลูกชิ้นไปไม้
ขนมที่มีใส้กุยช่ายไป สองชิ้น
ขนมโตเกียวใส้กรอกไปอีก สองชิ้น
แล้วเดินจาก The Jam Factory
ผ่าน Iconsiam และเดินขึ้นไปบน
สะพานตากสิน ผมปฏิเสธการขึ้นเรือ
ขึ้นสะพาน
หม่นๆยังไงไม่รู้ แต่ก็สวยดี
เวลาอยู่ที่สูงผมจะรู้สึก หวิวๆบ่อย
เหมือนร่างกายมันอยากจะให้ผม
ตกลงไปในแม่น้ำแล้วให้ผม
ว่ายน้ำเป็นนักกีฬาโอลิมปิกแทน
แล้วผมก็เดินบนสะพานไปเรื่อยๆ
จนไปเจอวิวๆหนึ่งที่ผมหลุด
หัวเราะ แล้วเก็บไปคิดทั้งวันครับ
คุณสังเกต และ มองมันยังไง?
ผมบอกเลยว่า ผมขำไม่หยุดเลย
ผมขำว่า
"ทำไมสถานีรถไฟฟ้ามัน hardcore อย่างนี้"
เพียงแค่ไม่กี่เมตร รถไฟก็แทบจะติดถนน
ไม่มีอะไรกั้น มีแค่ราง กับ คอนกรีต เตี้ยๆ
คลุมๆ กันรอบข้างเพียงเท่านั้น เท่านั้น...
ถ้ามีคนขับรถแบบ HIGHWAY TO HELL!!!
มาชนรถไฟฟ้าคงจะขึ้นข่าวหน้าหนึ่ง
ที่พาดหัวแบบจินตนาการตามยากอย่างแน่นอน
"ดับอนาถ รถเก๋ง ขับชนรถไฟฟ้า ตายยกโบกี้"
ถ้าคิดแบบง่ายๆ เราก็จะคิดว่า
รถเก๋งมันจะขับไปชนรถไฟฟ้าได้ไง
รถไฟฟ้าตั้งอยู่สูงจะตาย...
ถ้าแบบนี้หล่ะ
ถ้าตามรูปนี้ ก็คงเป็นไปได้
และต้องขับเร็วมากๆ เครื่องต้องดีสุดๆ
ที่จริงรางมันก็ห่าง จากถนนอยู่
แต่ผม ก็จินตนาการใหญ่โต จนหลุดขำ
แบบชุดใหญ่จน คนขับมอเตอร์ไซค์
ยังหันมามองผม นึกว่าผมบ้า ( ก็คงงั้น )
บางครั้งเวลาคนเรามองอะไร
เรามองกันต่างกัน ผมยังสามารถ
มองภาพที่ดูปกติ ถนน รถ ตึก
ท้องฟ้า สะพาน ออกมาตลกยังได้เลย
การมองเห็นเราก็ไม่รู้ว่าเหมือนกันรึเปล่า
บางคนอาจตาบอดสี บางคนสายตาสั้น/ยาว
เอียงบ้าง ตรงบ้าน ไม่ชัดต่างๆก็ว่ากันไป
เมื่อเห็น เราก็คิด คิดก็แทบจะตีความต่างกัน
บางคนเห็นว่ามันปกติ บางคนเห็นว่ามันหม่นๆ
บางคนเห็นว่ามันตลก เศร้า เฉยๆ เกิดขึ้นได้หมด
การที่คนเราสามารถมีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ
ประหนึ่งรู้ว่าเขาผ่านอะไรมาบ้างนั้น ผมถือว่า
มันเป็นเรื่องที่ "สุดยอด" มากๆ มันเป็นไปได้
แต่จะต้องใช้ความเข้าใจแค่ไหน?
จะต้องใช้ตรรกะอย่างไร?
ในการที่จะรู้สึกเหมือนกับอีกคนได้
จะมีใครเข้าใจผมได้บ้างไหมว่า ภาพนี้มัน
"ตลก" ได้อย่างไร? ถ้าผมไม่เล่ามัน
ผมจะเล่ายังไงให้คนเข้าใจและขำเหมือนผม
แล้วอารมณ์ขันของผมมันถูกจริตคุณรึเปล่า?
ผมไม่ทราบ ผมได้แต่เพียง อธิบายในแบบ
ของผม ที่ผมเชื่อว่า ทำแบบนี้ แล้วจะออกมา
ในแบบที่ผมคิดว่าคนอื่นๆจะเข้าใจ จะเข้าถึง
"การที่มนุษย์เราสามารถเห็นอกเห็นใจกัน
ถือว่าเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดของ มนุษย์"
-CourAge
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
