13 ม.ค. 2020 เวลา 12:19 • ความคิดเห็น
เมื่อเพจเรื่องสั้น ๆ เดินทางมาถึงหลักกิโลเมตรที่ 5000
ก่อนอื่นจะทำอะไรไปก่อนไม่ได้เลย นอกจากการกราบขอบคุณพี่ป้าน้าอา ปู่ย่าตายาย ลูกเล็กเด็กแดงทุกคน ที่ให้การสนับสนุนเพจเรื่องสั้น ๆ กันมาตลอด ตั้งแต่เริ่มตั้งไข่ จนเติบโตมาถึงทุกวันนี้
ตัวเลข 5000 เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่ทีเดียวนะครับ สำหรับคนที่ลุกขึ้นมาทำอะไรที่ใจชอบ แล้วมีคนชอบไปกับเราด้วย มันเป็นอะไรที่วิเศษมากจริง ๆ
ต้องขอขอบคุณผู้ติดตามและไม่ตามติดแต่ก็แวะมาอ่านบ้าง ขอบคุณทุกคนจริง ๆ ถ้าไม่มีพวกคุณทุกคน ก็ไม่มีตัวเลขผู้ติดตามมากมายขนาดนี้เป็นแน่
และถ้าไม่มีพวกคุณ แอดก็คงเลิกเขียนใน blockdit แล้วไปเขียนที่อื่นตามที่เคยเป็นมา เพราะกำลังใจสำคัญเสมอ ไม่ว่าจะสำหรับมือใหม่หรือมือเก่า กำลังใจเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงความพยายามของเราเสมอและตลอดมา
และเนื่องในโอกาสที่ผู้ติดตามเพิ่งครบ 5000 คน ตัวแอดมีเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเองจะเล่าให้ฟัง หลายคนคงสงสัยมานานแล้วว่าแอดเป็นใคร ทำอาชีพอะไร เป็นคนแบบไหน ทำไมลึกลับจัง
และวันนี้ผมจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเองให้ทุกคนฟังเอง
แต่.....ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ spoiled เรื่องตัวเองหรอก เดี๋ยวชีวิตแอดจะไม่ตื่นเต้นอีกต่อไปแล้ว จะหมดสนุกกับทุกคนไปเสียก่อน 5555
แต่เรื่องที่จะเล่า ผมคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ จึงอยากเล่าให้ทุกคนได้ฟังกันนะ มา ๆ ล้อมวงเข้ามา
ตัวแอดเองเพิ่งเริ่มหัดเขียนเอาก็ราว ๆ ปี 2015 ตอนนั้นก็แค่รู้สึกว่าอยากเขียนอะไรเล่น ๆ จากเคยเขียน blog มาบ้าง แต่ก็หยุดไปนานหลายปี
เริ่มต้นในตอนนั้น เคยกลับไปลองอ่านแล้วก็พบว่า
"เขียนบ่นอะไรไปว่ะเนี่ย 5555"
แต่สิ่งที่ทำให้เขียนต่อไปคือ มีคนกดให้กำลังใจ 1 คน
แค่ 1 คนเท่านั้นจริง ๆ ครับ
ไม่เป็นไร เราบ่นเรื่องของเราต่อไป ก็มีคนมาอ่านบ้าง กดให้กำลังใจบ้าง ก็เลยเขียนต่อมาเรื่อย ๆ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นบทความต่าง ๆ เกี่ยวกับเรื่องชีวิตที่พบเจอมา
ส่วนเรื่องสั้นเริ่มเขียนครั้งแรกเลยคือ ช่วง ตุลาคม ปี 15 เรื่องแรกที่เขียนก็คือ.....
พอกลับไปอ่านก็นึกถึงจินตนาการในตอนนั้น ก็เป็นอะไรที่สนุกดีครับ กลับประหลาดใจกับมุมมองของตัวเองที่พยายามเขียนเรื่องแบบหักมุมตั้งแต่แรก ๆ
ก็คงเพราะได้แรงบันดาลใจจาก "ศรจักร" และ "มนันยา" มาเต็ม ๆ แน่นอน เพราะเป็นหนังสือที่เอาอ่านเยอะช่วงวัยรุ่น
น่าแปลกที่ตอนเขียนเรื่องสั้นครั้งแรก ๆ มันง่ายนะครับ เพราะมันมีพล๊อตที่เราจะสร้างได้เยอะ อะไรก็สดใหม่ไปเสียหมด (สดสำหรับเรา อาจจะเก่าสำหรับคนอื่น) เขียนสนุก เขียนได้เรื่อย ๆ จนราว ๆ ปี 16 ก็เขียนเรื่องสั้นไปแล้วราว ๆ 30 เรื่องน่าจะได้
จนมีเหตุที่ต้องเสียใจครั้งใหญ่ อย่างที่คนไทยทุกคนคงทราบดี ตอนนั้นยอมรับว่าเสียศูนย์ไปเลย เขียนอะไรไม่ออกอยู่นานหลายเดือน จนพอตั้งสติได้ จึงเริ่มกลับมาเขียนอีกครั้ง
งานเขียนของผมทุกอันเขียนผ่านมือถือทั้งหมด ก็คงมีบ้างที่สะกดผิด พิมพ์ตกหล่น เรื่องไม่ค่อยลื่นไหล เพราะเขียนบนมือถือมีข้อจำกัดพอสมควร อย่างเช่นการมองเนื้อหาภาพรวมได้ไม่ดีนัก เแต่ก็เพราะขี้เกียจนี่ล่ะ เขียนบนมือถือเลยสะดวก เพราะหยิบมาเขียนได้ตลอดที่เราว่าง ขอให้มีมือถือกับตัวก็เป็นอันใช้ได้
หลังจากฝึกเขียนได้สักระยะ พอมีคนชมว่าเราเขียนดีบ้าง สนุกบ้าง เราจึงเริ่มส่งไปให้เพจ fb เกี่ยวกับงานเขียนพิจารณา และผลที่ได้ก็อย่างที่ทราบกันว่าไม่ผ่าน
ส่งไปเวปนิยายออนไลน์ ก็พลาด
เขียนรวมเป็นเล่มขายบน app ขายนิยาย ก็เหี่ยวแห้ง ได้มา 45 บาท ถอนออกมายังไม่ได้เลย 555
จนกระทั่งมาเจอ blockdit นี่ล่ะ ที่ทำให้กลับมามีไฟในการเขียนอีกครั้ง
ผมต้องขอบคุณทุกคนที่คงเอ่ยชื่อได้ไม่หมดจริง ๆ ถ้าบอกไปก็คงไม่มีทางครบ บางคนไม่เอ่ยถึงก็จะแอบเสียใจรึเปล่าก็ไม่ทราบ สรุปไม่เอ่ยดีกว่าน่าจะดีที่สุด
แต่ผมต้องขอบคุณเพื่อนพี่น้องทุกคนอีกครั้งจริง ๆ ครับ กราบงาม ๆ เลย
ผมเป็นแค่ชายธรรมดา เรียนจบสายวิทยาศาสตร์มา ทำงานรับราชการเงินพอกินบ้างไม่พอบ้าง แต่พอได้มาลองเขียน กลับพบว่ามันสร้างความสุขเล็ก ๆ ให้ได้อย่างประหลาด
ผมจึงมั่นใจว่าทุกคนก็สามารถทำได้เช่นกัน
ถ้าทุกคนเชื่อว่าผมเขียนได้ดี ผมก็เชื่อมั่นว่าทุกคนก็จะเขียนดีได้ไม่แพ้ผมแน่นอน เพราะผมยังทำได้ คุณก็ทำได้
ผมจึงอยากแลกเปลี่ยนความรู้อันน้อยนิดในการเขียนกับทุกคนที่สนใจ เพราะผมเชื่อมั่นเสมอว่าเราไม่มีทางเป็นนักเขียนที่ดีที่สุดในโลกได้ ไม่มีทางที่จะเป็นนักเขียนที่เก่งที่สุดบนโลกได้ ถ้าเราไม่มีเพื่อน ไม่มีคู่แข่งที่จะพัฒนางานของเรายิ่งขึ้นไปอีก
ผมดีใจทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องดี ๆ เรื่องสั้นสนุก ๆ แนวคิดที่แปลกแหวกแนวจนต้องอ้าปากค้างจากนักเขียนมากหน้าหลายตา มันก็เหมือนเราได้พัฒนาตัวเองไปด้วยควบคู่กัน
และถ้าพวกท่านสำเร็จ ผมก็จะยิ่งดีใจ เพราะเรื่องนี้เราไม่ได้เบียดบังใครให้เราขึ้นไปสู่จุดสูงสุด มีแต่การแข่งกับตัวเอง ผลักดันตัวเองขึ้นไป และไปอยู่จุดสุดยอดก็ด้วยความมานะอุตสาหะของตัวเองล้วน ๆ
ผมจึงพยายามเชียร์ให้ทุกคนได้เริ่มต้น ทดลอง และพัฒนางานของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นบทความ งานเขียนทุกแขนง ให้มันได้เติบโตและยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้นไป
และจะดีใจมาก ถ้าพบว่าพี่เพื่อนพี่น้องที่เรารู้จักได้ออกหนังสือสักเล่ม คงเป็นอะไรที่วิเศษสุดสำหรับชีวิตนักเขียนคนหนึ่งแล้ว
สุดท้ายนี้ก็อยากจะให้ทุกคนที่อ่านแต่ยังไม่ได้ลงมือเขียน จงเริ่มเขียน
คนที่เขียนแต่ยังไม่คิดว่าดี จงเรียนรู้
คนที่เขียนแต่ยังไม่สม่ำเสมอ จงลุกขึ้นพยายามดู
คนที่เขียนแต่ยังไม่กล้าลงสนาม จงหยิบปากกาแล้วลงไปฟาดฟัน
ทุกบาดแผลจะสร้างประสบการณ์ ทุกครั้งของการลงสนามความชำนาญจะเพิ่มพูน ทุกครั้งที่มีคนติบ่นวิจารณ์ ผลงานของเราจะยิ่งสมบูรณ์
แอดขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านทุกคน ผมเชื่อว่าวันหนึ่งทุกคนจะเดินมาถึงจุดหมายนี้ ที่ย่างก้าวที่ 5000 ตราบใดที่คุณยังไม่หยุดไปกลางคันเสียก่อน
ผมอาจไม่ได้ไปทักทายทุกเพจ เพราะจนปัญญาจริง ๆ อันนี้ขอสารภาพ แต่ยินดีมากถ้าแวะมาทักทายแลกเปลี่ยนกัน
และจะดียิ่งกว่าหากได้เห็นพี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนสำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ในทุกทาง
ขอบคุณอีกครั้ง รักทุกคนจริง ๆ กอดหนึ่งที

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา