ประสบการณ์
สวัสดีครับทุกท่าน ช่วงนี้ที่ผมฝึกงานนั้น มุมมองโลกของผมมันก็เปลี่ยนไปมากเลยนะครับ ทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นจากตอนที่เรียนอยู่อย่างสิ้นเชิง การเข้างานการเลิกงานต่างๆต้องมีระเบียบแบบแผน ไม่มีใครจะมาคอยเตือนคอยว่าเราอย่างก่อนๆ ทำให้รู้จักตัวเองมากขึ้นว่าเราชอบอะไรกันแน่ เราชอบงานแบบไหน แบบไหนที่เราคิดว่ามันเหมาะกับเรา นี้แหละครับที่เขาเรียกว่าประสบการณ์
เรื่องฟุตบอลวันนี้ที่ผมอยากจะเขียนให้ทุกคนได้อ่านนั้นก็จะมาจากประสบการณ์ในวัยเด็กของผมเช่นเดิมนะครับ อาจจะดูไม่มีสาระบ้างก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ
เหรียญทองแรกในชีวิต
ในสมัยเด็กของผมนั้นค่อนข้างที่จะชื่นชอบการเตะฟุตบอลอย่างมากเลยล่ะครับ ก็ตั้งแต่ ประถม 2 ก็กลับมาจากโรงเรียนก็ไปเตะบอลพลาสติกบ้าง บอลไม่มีลมบ้าง ตามประสาเด็กที่จะหามันมาเตะด้วยตัวเอง การเล่นฟุตบอลในตอนเด็กมันช่างมีความสุขอย่างมากมายมหาศาลครับ คุณเตะไปสิ ไม่มีภาระอะไรให้ต้องห่วง อยากจะเตะถึงกี่โมง แพ้ชนะไม่สำคัญขอแค่ได้เตะมันก็เป็นพอใจที่สุดแล้วในแต่ละวัน เรียกง่ายๆว่าการแข่งขันมันยังไกลจากตัวผมครับ ไม่มีการแข่งขันก็เท่ากับคุณเล่นไปวันๆ ไม่ได้คิดที่จะเก่งเพื่อเอาชนะคนอื่นเลยอย่างงั้นหรือ
การแข่งขันเข้ามามีบทบาทก็ช่วงกีฬาสีของช่วงประถมปลายผมไม่กล้าลงเตะเลยเพราะความที่กลัวจะแพ้ กลัวที่จะต้องเล่นแบบเอาจริงเอาจัง มันไม่ใช่ฟุตบอลที่เรามาตั้งแต่แรก ทุกคนรู้ว่าผมต้องลง ทุกคนรู้ถึงความสามารถของผมว่า มันต้องช่วยทีมได้ไม่มากก็น้อย แต่ผมปฏิเสธมันทั้งสิ้น
จนกระทั่งขึ้นประถม 6 ปีสุดท้ายของการเป็นเด็กประถม กีฬาสีก็วนมาอีกครั้งท่ามกลางความรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อยว่านี้คือปีสุดท้ายที่ต้องจากโรงเรียนนี้ไป ผมที่ไม่เคยชอบการแข่งขัน ต้องเปลี่ยนความคิดตัวเองไปสู่ความชอบให้ได้โดยการลงไปเตะครับ ความกดดันต่างๆ เสียงเชียร์จากเพื่อนๆด้วยกัน มันคือบรรยากาศที่เห็นมันจากทีวีเลย เล่นท่ามกลางความคาดหวังว่าต้องชนะ
เพื่อนๆร้วมทีมในตอนนั้นแกร่งมากครับพวกเรากรุยเข้าไปถึงรอบชิง แต่เราแพ้ครับ เหรียญเงินที่อยู่ที่บ้านตอนนี้ มันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ฮ่าๆ แต่มันคือประสบการณ์ที่เราต้องลองมันด้วยตัวเองไงครับถึงจะรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง
ยอมรับว่าผิดหวังเลยครับที่ไม่ได้ที่ 1 หลังจากนั้นผมก็ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมต้นพร้อมกับความมั่นใจว่าจะเรียนและเตะบอลให้ได้เหมือนก่อน และมันก็เป็นแบบนั้นเลยครับแต่ตลอด 3 ปีที่เรียนมัธยมผมลงแข่งขันฟุตบอลกีฬาสีแต่ก็ไม่เคยได้ไปถึงฝั่งฝันเลยแม้แต่ครั้งเดียวจนเริ่มที่จะท้อเลยล่ะครับ ผมตัดสินใจเรียนที่โรงเรียนไม่ได้ย้ายตามเพื่อนไปที่โรงเรียนฟุตบอลประจำ ผมก็ลงเตะฟุตบอลเช่นเคยแต่ 2 ปีแรกมันก็ยังไม่ได้ครับไม่เคยได้เหรียญทองสักครั้ง ทุกคนเก่งมากๆ การแข่งขันมันคือของจริงบนโลกใบนี้ คุณต้องแน่จริงถึงจะไปยืนบนจุดสูงสุดได้
มัธยม 6 ผมตั้งเป้าเลยว่าต้องได้ ทุกคนในทีมตอนนั้นเก่งกันทุกคนมันเหมือน ลิเวอร์พูลชุดปัจจุบันที่มันต้องเล่นเพื่อแชมป์ ผู้เล่นครบเก่งทุกตำแหน่ง ตำแหน่งแชมป์เท่านั้นที่จะทำให้คุณเป็นที่จดจำ และแน่นอนในปีนั้นเราเข้าชิงครับ นัดชิงเรายื้อกันไปจนถึงจุดโทษ และจุดโทษลูกสุดท้ายนั้นที่ต้องยิงให้เข้าเพื่อแชมป์ ผมเป็นคนสังหารมันเข้าไปด้วยเท้าของผมเองเลยครับ ผมดีใจทุกคนเฮลั่นมันคือบรรยากาศนัดชิงชนะเลิศของจริง
สำหรับผมการได้เหรียญทองมันคือรางวัลแห่งการชอบฟุตบอลของผมแล้วครับ ผมได้แข่งขันในระดับที่สูงในแบบของผมแล้ว และคว้ามันเอาไว้ได้ ผมจึงจำความรู้สึกตอนนั้นได้เป็นอย่างดีครับ
ผมเชื่อว่าทุกคนเคยผ่านกีฬาสีครับ บางคนเป็นนักบอล นักบาส หรือนักกีฬาต่างๆที่จัดแข่งขัน ผมอยากจะบอกไว้ว่ามันคือประสบการณ์ที่สำคัญมากๆ ในเริ่มรู้จักการแข่งขันแบบจริงจัง และสิ่งๆนั้นมันก็จะติดตัวเรามาและจะคอยสอนเราในอนาคตแน่นอนครับ
นิว
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
