17 ม.ค. 2020 เวลา 09:26 • ความคิดเห็น
........ลู่วิ่งของเรา........
ในวันที่อ่อนล้า เราก็แค่ยังคงซื่อสัตย์ในลู่วิ่งของเรา..... อย่าเพิ่งท้อนะ
หลายครั้งเราก็วัดคุณค่าตัวเราจากสิ่งที่เราทำได้และสิ่งที่คนอื่นเห็นว่าเรา ทำได้
จริงๆเรามีค่าอยู่แล้ว
ส่วนตัวมองว่าเรามีความสามารถทุกอย่างก็เพื่อเอามาใช้ให้เกิดประโยชน์
มาทำให้สังคมที่เราอยู่ดีขึ้นและโลกน่าอยู่ขึ้นนั่นแหละ
ถ้าอยากจะบอกตัวเองในปี 2020 อีกสักครั้งคงจะบอกตัวเองว่า
เอาจริงๆเราไม่ได้มีเป้าหมายเพียงอย่างเดียวในชีวิต
เรามีหลายอย่างต้องทำ ดังนั้นจงทำแต่ละอย่างให้ดีและยั่งยืนที่สุด
ถ้าเปรียบเป้าหมายต่างๆของเราเป็นลู่วิ่ง
เราก็แค่ซื่อสัตย์กับลู่วิ่งของเรา แน่นอนมีคนวิ่งนำเราไปมากมาย
ประเด็นมันคงไม่อยู่ที่ว่าเราจะวิ่งนำคนอื่นไปสักกี่คน
แต่มันคงอยู่ที่ว่าเราได้พยายามและซื่อสัตย์กับลู่วิ่งที่เราได้รับมอบหมาย
มากแค่ใหนต่างหาก
ผมมองว่าคนเราเกิดมาไม่เท่ากัน ถ้าจะวัดเส้นชัยเป็นจุดวัดความสำเร็จเดียวของทุกๆชีวิต มันคงจะไม่แฟร์เท่าไหร่ จริงมั้ยครับ?
"ซื่อสัตย์กับลู่วิ่งของตัวเรานะ แค่ได้พยายามเขยิบใกล้หลักชัยของเราใน
แต่ละวันทีละก้าวสองก้าว มันคงจะเพียงพอที่จะทำให้เรารู้สึกภูมิใจใน
ตัวของเราเอง ไม่ต้องไปวัดกับคนที่วิ่งผ่านเลยหรืออยู่รั้งท้ายเราหรอกนะ"
ผมอยากบอกตัวเองแบบนั้น
PS. Like someone once told me "You do not have to be the most
talented to be talented and you do not have to be the smartest to be smart."
โฆษณา