26 ม.ค. 2020 เวลา 10:29 • ปรัชญา
รู้สึกเสียดายที่เป็นชาวพุทธ
ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ แล้วรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา
หนังสือเล่มที่ว่า ชื่อ "มีความสุขเพิ่ม 10% ปรับใจเพียงนิด เปลี่ยนชีวิตได้" เขียนโดย แด แฮร์ริส แปลโดย ดร. พิมพ์ใจ สุรินทรเสรี
คนเขียนไม่ได้นับถือพุทธ แต่ได้ศึกษา ลองปฏิบัติ จนได้ประโยชน์จากการมีสติอยู่กับปัจจุบัน ซึ่งเป็นหลักสำคัญประการหนึ่งในพุทธศาสนา
อ่านหนังสือเล่มนี้ช่วงต้นๆ จะรู้สึกอึดอัดหน่อย เพราะคนเขียนเป็นชาวตะวันตก ทำให้คำศัพท์ สำนวน ต่างๆ ไม่ตรงกับที่เราคุ้นเคยกัน รวมถึงใช้แนวคิดแบบตะวันตกที่เน้นสิ่งที่จับต้องได้หรือกายภาพมาตัดสินหรืออธิบายด้วย
แต่พอฝืนอ่านไปจนถึงตอนที่ผู้เขียนเริ่มได้ จะเริ่มรู้สึกว่าเค้าได้ประโยชน์จากหลักของศาสนาพุทธในเรื่อง "สติ" การอยู่กับปัจจุบัน
แบบผู้เขียนเป็นนักข่าวไปสัมภาษณ์กูรูทางความคิดต่างๆ แล้วตั้งคำถามกับกูรูเหล่านั้น จนได้ไปอบรมในคอร์สหลักสูตรของท่านโกเอนก้า
ตัวผู้เขียนจะชอบคิดไปล่วงหน้าหรือย้อนไปเรื่องที่ผ่านมา และมักตัดสินผู้คนไปล่วงหน้า
ผู้เขียนได้อบรมหลักสูตรวิปัสนาของท่านโกเอนก้า ที่ผู้เขียนเขียนเล่าว่าตอนแรกก็เครียดทำไม่ได้ จนต้องไปขอคำปรึกษากับครูที่อบรมที่ตอนแรกก็ดูถูกเค้าไปแล้ว ได้เคล็ดมาว่าอย่าพยายามเกินไป ให้รู้ที่ขณะนั้น
ผู้เขียนมาฝึกใหม่ จากนั้นก็
คอ ปวดเข่า เสียงนกร้อง เสียงใบไม้กระทบกันกรอบแกรบ คอ คอ เข่า เท้าชา...
แล้วผู้เขียนเริ่มเข้าใจถึงการอยู่กับปัจจุบันขณะ และมีความสุข
พอย้อนกลับมาว่า เราอยู่ในสังคมพุทธมาตั้งแต่เกิด กับไม่สามารถนำเรื่อง "สติ" "สมาธิ" มาใช้ให้เกิดประโยชน์เลย ได้แต่เกาะขอบกุฏิ กำแพงวัด แถวเลขบนต้นไม้ ไม่ได้เรียนรู้ ฝึกฝน การนำแก่นของพุทธมาใช้
..เลยรู้สึกเสียดายเท่านั้นเอง
โฆษณา