29 ม.ค. 2020 เวลา 10:17 • ความคิดเห็น
ก้าวหนึ่งที่พลาดไป คือ ก้าวใหม่ที่มั่นคง !
ในทุกย่างก้าวหลายคนก็มักพยายามค้นหาความหมายของชีวิต จนบางครั้งก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเลือก เส้นทางที่เดินนั้นมีหลุมขวางทางเราหรือเปล่า
1
อาจเหมือนคนตาบอดที่เดินไปบนเส้นทางของชีวิต ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทางข้างหน้าจะเจอกับอุปสรรคแบบไหน ทางเดินจะเป็นยังไง เพราะทุกย่างก้าวของเท้าเราต้องเจอกับอุปสรรคอยู่เสมอ
เรื่องราวที่เราเดินไม่มีทางรู้
มารู้ก็ตอนเราก้าวข้ามไปแล้ว
มันคือ ความธรรมดาของธรรมชาติ
และเป็น ธรรมดาของมนุษย์ที่ต้องเจอะเจอ
บางครั้งในช่วงแรกของการก้าว...
อาจจะมีหกล้มกันบ้าง เจ็บตัวกันบ้าง เป็นธรรมดา
เราอาจต้องมีเพื่อนร่วมทางที่คอยเดินเคียงข้าง
ค่อยช่วยเหลือประคับประคองซึ่งกันและกัน
เปรียบกับพ่อแม่ผู้ซึ่งเป็นเสาหลัก
คอยพยุงให้เราก้าวข้ามไม่ให้เดินไปเจอขี้
แต่ในเมื่อเราดันก้าวพลาดไปเหยียบขี้
แม้ในเวลานั้นจะไม่มีเพื่อนคนไหนมาช่วย
พ่อแม่ก็ยังยื่นมือพร้อมปิดจมูกดึงเราขึ้นมาอยู่ดี !
แต่คนเรามักมีเส้นทางที่แตกต่างกัน ไม่มีใครอยู่ร่วมทางกับเราได้ไปตลอด วันใดวันหนึ่งเราอาจต้องแยกทางและเดินไปตามเส้นทางของตนเอง
เพราะเช่นนั้นเราจึงต้องเข้มแข็งและก้าวผ่านอุปสรรคด้วยตัวเองไปให้ได้ เพราะไม่มีใครที่จะคอยช่วยเราได้ตลอดเวลา
เชื่อเลยว่าหากเราเข้มแข็งพอ เราสามารถก้าวเดินด้วยตัวเองได้ ไม่ว่าปัญหาอะไร จะใหญ่หรือมากแค่ไหน ยากเย็นสักเพียงใด เราก็พร้อมที่จะเดินข้ามและฝ่าฟันไปได้อย่างสวยงามเสมอ
เพราะทุกย่างก้าวในชีวิต...
มักต้องเผชิญกับอุปสรรคนานัปการ...
เมื่อเราได้ตั้งใจทำแล้ว อย่าได้หวั่นต่อปัญหา
ขอให้เรามองไปที่เป้าหมายและจงเพียรพยายาม
จนกว่าจะถึงวันนั้น...วันที่พบความสำเร็จ !!!
โฆษณา