เด็กน้อยยิ้มแฉ่ง บอกว่าพอเข้าไปข้างในคนเดียว เขาก็เพียงแต่นั่งเงียบๆ แล้วค่อยๆเปลี่ยนจุดนั่งไปเรื่อยๆ
“แค่จุดที่ 3 ผมก็ได้ยินเสียงติ๊กต่อก ติ๊กต่อก”เขาเล่า
“ผมแค่เดินตามเสียงนั้นไปก็เจอนาฬิกาเรือนนี้”
ครับ การค้นหานาฬิกาเรือนนี้ทั้ง 2 ครั้ง ทุกคนคุยกันไปหากันไป
ทุกคนพยายามมองหาตัว”นาฬิกา”
แต่ไม่ได้คิดจะฟัง”เสียง”ของนาฬิกา
เสียงพูดคุยกลบเสียงดังของนาฬิกาไปสิ้น
เรื่องเล่าเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการแก้ปัญหาไม่ได้มีเพียงหนทางเดียว
เราสามารถค้นหา”นาฬิกา”ได้ 2 แบบ
จะ”ดู”หรือจะ”ฟัง”
ทุกปัญหาก็เช่นกัน เราจะแก้ปัญหาแบบที่คนส่วนใหญ่ทำ
หรือเราจะมองปัญหาให้
ละเอียด มองให้ครบทุกองค์ประกอบ
บางทีการแก้ปัญหาอาจมีหลายหนทาง
และอีกเรื่องหนึ่งที่”เด็ก”คนนี้สอนเราก็คือในวิกฤติที่คิดว่าปัญหาหนักหนาสาหัส
บางครั้งเราต้องนิ่ง
ต้องมี”สติ” ทำใจให้สงบ
เมื่อมีสมาธิ จึงจะค้นพบ”ทางออก”
ค่ะต้องนิ่ง และเงียบเท่านั้น
เราจึงจะได้ยินเสียง”นาฬิกา
ดร. รสา คำ