เหนื่อยมั้ย? เบื่อมั้ย?
ที่ใครๆ ก็บอกต้องทำนู่น ทำนี้
ต้องสำเร็จแบบนั้น แบบนี้
ต้องมีเงินเดือนหลักแสน หลักล้าน
ต้องขายให้ได้ยอดหลักหมื่นถึงล้าน
ต้องอายุน้อย มีร้อยล้านถึงจะเรียกว่า สำเร็จ
ต้องมีงานดีๆ มีรถสวยขับ
ต้องมีบ้านหลังใหญ่ๆ
ต้องไปกินข้าวหรูๆ
กินลม ชมวิวหลักล้าน
ต้องลงทุนแบบนั้น
ต้องทำแบบนี้
กูรูเค้าว่าแบบนั้น
โค๊ชบอกให้ทำแบบนี้
อยากสำเร็จต้องเขียน
ต้องออกมาไลฟ์
ต้องทำวิดีโอ
ต้องคิดแบบนั้น
ต้องทำแบบนี้
ครูก็ว่า
พ่อแม่ก็ว่า
สังคมรอบข้างก็ว่า
เฮ้อ.... เหนื่อยบ้างมั้ยนะ?
เหนื่อยกับเสียงรอบข้าง
กับสื่อ กับยุคของคอนเทนท์เกลื่อน
เรารู้ทุกอย่าง
แต่เราไม่รู้ตัวเอง
แล้วทำไมเราต้องให้คนอื่น
บัญญัติ ความสำเร็จ
หรือความสุขต้องเป็นแบบนั้นด้วยล่ะ?
แล้วทำไมต้องเอา
ความสำเร็จในแบบของคนอื่น
หรือคนส่วนใหญ่มาทำให้จิตใจหมองเศร้า
ทำให้เครียด
แล้วคิดว่า
ตกลงนี่ฉันล้มเหลวใช้มั้ย
ที่ทำไม่ได้เหมือนเค้า?
แล้วตกลงฉันต้องทำยังไงดี
ไม่ได้ดีสักอย่าง
ไม่ได้เหมือนคนอื่นเค้า
ตอนนี้แต๋มมันเป็นปัญหาใหญ่
ของสังคมออนไลน์เลยค่ะ
ใครก็ตามที่อ่านบทความนี้อยู่
มีอาการหรือเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ในชีวิตอยู่
แต๋มว่ามันไม่แปลกหรอก
เพราะสังคมมนุษย์เรามีการเปรียบเทียบ
การแข่งขันเป็นธรรมดา
เหมือนเราถูกล่อหลอมมาแบบนี้
เพียงว่า แต่ก่อน มันไม่มีสื่อที่อยู่ในมือทุกคน
มันไม่มีโซเชียลมีเดียหรืออะไรก็แล้วแต่
ที่เราสามารถอวดหรือโชว์ได้
แต่ตอนนี้มันเกลื่อนไปหมด
ข้อมูลล้นหลาม ทั้งเก๊ ทั้งเทียม
ทั้งจริง แต่ไม่รู้จะเชื่อใครดี
แล้วเป็นกันอยู่ ทุกที่ ทุกอาชีพ
ทุกสังคม ทุกเภท ทุกวัย ทุกประเทศด้วยนะ
การอวด การโชว์นั้นไม่ใช่ประเด็น
เพราะการอวดของแต่ละคน
คือความภูมิใจของคนนั้นๆ
แต่ประเด็นอยู่ที่
ที่เป็นปัญหาคือ
เราเอาข้อมูล ภาพ ที่ล้นเอ่อ
สื่อที่สังคมเชื่อว่า
ความสำเร็จคือการ...นู่น นี่ นั่น
มาเปรียบเทียบตัวเองมากเกินไป
จนเกิดความเครียด
ความหุนหวย (ภาษาอีสาน แปลว่า อึดอัด 555)
ความ Overwhelmed (ภาษาอังกฤษ คือ เยอะจนไม่รู้จะทำอะไรดี)
และอารมณ์ลบกับตัวเองอื่นๆ ตามมา
แต๋มเองนี่ก็เคยเป็น เพื่อนแต๋มก็เป็น
รุ่นน้องก็เป็น นักเรียนก็เป็น ใครๆ ก็เป็น
และมันมีเยอะมากขึ้นทุกวัน
แล้วเราจะแก้ยังไงล่ะ??
ง่ายๆ เลย เหมือนคำกลอนที่หน้าปก
นี่เขียนซะยาว เพื่อบอกแค่นี้นะ 555
สิ่งที่อยากบอก คือ
เราไม่จำเป็นต้องใช้ความสำเร็จของคนอื่น!!!
มาใช้เป็นตัวตัดสินว่า
มันคือความล้มเหลว ของตัวคุณเอง
คุณอาจไม่จำเป็นต้องมีเงินหลักล้าน
ไม่ต้องมีบ้านแพงๆ ไม่ต้องมีรถหรูๆ ขับ
ถ้าความสุขของคุณคือ
การไม่ต้องครอบครองอะไรมาก
อยู่บ้านกับพ่อกับแม่
อยู่เถียงนาน้อยเล็กๆ
ปั่นจักรยานไปทำนา ก็มีความสุขสำเร็จได้
ถ้านั่น คือสิ่งที่คุณต้องการ
และมันทำให้คุณมีความสุข
โดยไม่เดือดร้อนใคร
มันง่ายแค่นี้จริงๆ
คุณไม่จำเป็นต้องเป็นนายตัวเอง
ถ้าคุณสนุกกับการเป็นลูกน้องที่ดีและซื่อสัตย์
แต่ปัญหาของคนส่วนใหญ่คือ
ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร🤔
ไม่เคยออกแบบชีวิตของตัวเอง ว่า
ความสุขที่แท้จริงของฉันนั้นเป็นอย่างไร
แล้วต้องใช้เงินและบริหารจัดการยังไง
ไม่ให้ตัวเองและครอบครัวเดือนร้อน
หรือทำให้เค้ามีความสุขกับเราแบบไหน
ถ้าคุณเป็นหนึ่งในนั้น
ลองนั่งเงียบๆ ใช้เวลากับตัวเอง
แล้วออกแบบชีวิต ความสำเร็จของตัวเองดูค่ะ
ย้ำว่า ของตัวเอง ชีวิตที่คุณอยากใช้
และมีความสุขกับมัน
แล้วมันต้องใช้เงินเท่าไหร่
บวก ลบ คุณ หาร มันออกมา
เผลอๆ มันอาจไม่แพง ไม่เยอะอย่างที่คุณคิด
มีอีกอย่างค่ะ ถ้างานที่ทำอยู่ไม่ตอบโจทย์
ก็ลองทำหลายๆ อย่างดู
อย่าจำกัดอยู่ว่า ต้องทำงานอย่างเดียว
แต๋มเคยคิดแบบนั้นมาตลอด
จนมาอยู่อเมริกานี่ล่ะ
เห็นคนอเมริกันทำงาน 1 คน มีงาน3อย่าง
ตอนแรกก็คิด เฮ่ย มีงี้ด้วย
ทำได้ไงวะ
ตอนนี้รู้เลยว่า ที่จริงมันก็ทำได้
คนนึงอาจมีสัก 5 อาชีพยังได้
ก็ฉันอยากทำแบบนี้ ฉันมีความสุขกับสิ่งที่ฉันทำ
ตัวแต๋มเองก็ทำ
ทั้งบัญชี
แม่บ้าน เชฟ ที่ปรึกษาชีวิต อาชีพ การงาน
การตลาด
เป็นยูทูปเบอร์ ตัดต่อวิดีโอ
ทำเพจบ้าง เขียนบล็อกบ้าง
เป็นคนสวนบ้าง
และอีกเยอะแยะที่อยากทำ
จะเยอะไปไหน555
ทำไมเราต้องจำกัดความสามารถตัวเอง
ไว้แค่งานอย่างเดียว ถ้าเราอยากลอง
อยากทำอะไรที่ไม่เคยทำ
ถ้าเราไม่อยากทำอะไร
หรือทำแค่อยากเดียวก็ไม่เป็นไร
ตราบใดที่เรามีความสุข
และมันไม่เดือดร้อนใคร
โห โพสต์นี้ยาวเว่อวัง
แต๋มคิดว่า น่าจะสะกิดต่อมอะไรสักอย่างได้
อย่าลืมนะคะ
“อย่าให้คำจำกัดชีวิตของคนอื่น
มาออกแบบชีวิตของตัวคุณเอง”
คุณมีแค่ชีวิตเดียว
มันคือชีวิตของคุณเอง
ออกแบบในแบบที่คุณต้องการ
แล้วมีความสุขกับมันซะ
ถ้าชอบก็ช่วยกดไลค์
กดแชร์เป็นกำลังให้ได้ค่ะ
ด้วยรัก & ห่วงใย
แต๋ม ภัทริยาวดี
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
