.........03 : 47 : 00 น........
" เอ่อ..คุณครับ...คุณพ่อคุณ.....ท่านไม่อยู่แล้วครับ "
หมอสุพจน์ พูดออกมาอย่างยากลำบาก ภายหลังจากผ่าตัดนานกว่า...... " 8 ชั่ ว โ ม ง "
" พวกเราช่วยท่านอย่างเต็มที่แล้วครับ แต่ท่านไม่ไหวจริงๆ ผมเสียใจด้วยครับ "
03 : 47 : 47 น.
ตอนดึกของตึกฉุกเฉินช่างเงียบเชียบจริงๆ
เสียง " ฮือ ฮือ...... " ของ " หม่าม้า " ...ยังคงดังลอยมาให้ได้ยินแบบแผ่วๆ
มันดังสลับกับเสียง " ติ๊ก! ติ๊ก! ติ๊ก!.. " ของเข็มนาฬิกาหน้าห้องผ่าตัด
ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้ยาวหน้าห้องผ่าตัด หม่าม้าก็นั่งอยู่ถัดจากผมไป 2 - 3 ที่นั่ง......
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วนะ หลังจากได้ยินว่า...
............... " ป๊ า ต า ย แ ล้ ว "................
เหมือนเป็นชั่วโมงได้แล้วมั้ง...เศร้าเหลือเกิน
จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น...
........" เป็นความผิดของมึง ไอ้เหี้ยนพ ‼........"
.
.
ความเงียบถูกทำลายด้วยเสียงด่า....ดังสนั่นตึก
" ป๊า...ป๊า...ต้องมาตายเพราะมึง ไอ้เหี้ย‼..."
พี่ชายผมปรี่เข้ามาต่อยผมอย่างแรงหลายที
จนเก้าอี้ยาวที่นั่งอยู่สั่นสะเทือนไปถึงหม่าม้า
.
ผมไม่ได้ปัดป้องอะไรเลย เพราะลึกๆในใจผมรู้ดีว่า
พี่ชายผมพูดถูก ผมทำให้ป๊าต้องตาย...
.
หม่าม้าที่นั่งปิดหน้าอยู่...นิ่งเงียบไม่พูดอะไรทั้งนั้น ได้แต่ร้องไห้
พยาบาลหน้าหวอดรีบวิ่งเข้ามาเพื่อห้าม " เฮียตี๋ "
ที่กำลังเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง
พยาบาล 2 - 3 คนเข้ามาดึงเฮียตี๋ไว้.......
" พวกแก หยุดซักที....‼ ป๊าพวกแกตายไปแล้ว ยังไม่หยุดกัดกันอีกใช่ไหม.......หา⁉ "
เสียงม้าตวาดออกมาอย่างดังลั่น...แทรกเสียงดังเอะอะของเฮียตี๋ที่กำลังโวยวายอยู่
...
...
หม่าม้าด่า...โดยที่ไม่ได้หันมองมาที่พวกเราด้วยซ้ำไป เหมือนเบื่อกับเรื่องเดิมๆเต็มทน
ม้ายังคงก้มหน้าร้องไห้ต่อ อย่างสุดท้อใจ
เฮียตี๋ " ส บั ด " มือออกจากคอเสื้อผมซึ่ง.........
เปื้อนไปด้วย " เ ลื อ ด ป๊ า "
" ไอ้เหี้ยเอ้ย....@#...‼..." เสียงด่าปนเสียงสะอื้น
เฮียตี๋เดินผละออกไปจากผม เพียงไม่กี่วินาที ก็ได้ยินเสียง... ตุ๊บ! ตุ๊บ! ....
...
..
ผมรู้ได้ทันทีโดยไม่ต้องเงยหน้ามอง เสียงกำแพงที่ถูกอะไรนุ่มๆทุบหลายครั้ง
ความเงียบเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง
ติ๊ก! ติ๊ก! ติ๊ก!.....เสียงของเข็มนาฬิกาดังเป็นจังหวะ
ครู่หนึ่งต่อมา....
เสียงพยาบาลเข้าพูดคุยกับม้า.....เรื่องศพป๊า
ผมยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ตัวชา.....งง
น้ำตาผมยังไหลไม่หยุด....
เจ็บแปร๊บ แปร๊ป...
...
จากรอยแผลแตกเหนือคิ้วข้างขวาที่เฮียตี๋ต่อยจนบวมปูดไปหมด เลือดไหลเป็นทาง
มันปวดมาก ........แต่....
มันเทียบไม่ได้เลย......กับที่หัวใจ...💔💔
ผมเอามือกุมที่อกตัวเอง มันสุดจะทนอีกต่อไปแล้ว ....เจ็บ....เจ็บมาก...!!!
" ฮือออออ ป๊า.... อั้วขอโทษ... อั้วขอโทษ...!!! "
17 : 47 : 03 น.
" ป๊า!!! อั้วบอกป๊าแล้วไง ยังไงอั้วก็ไม่ทำ..." ‼
ผมโมโหถึงขีดสุด ...🌋
...
รู้สึก " ตึ ง " ที่หัวอย่างหนัก...
.
หน้าร้อนไปหมด มือกำแน่น....
.
เมื่อได้ยินคำขอที่ผมสุดจะทนได้อีกต่อไป...
ครอบครัวผมเป็นลูกคนจีนที่ค้าขาย ทุกคนช่วยกันทำกิจการที่บ้านแบบไม่มีวันหยุด มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อหน่าย...
ร้านขายก๋วยเตี๋ยวเล็กๆที่ตั้งอยู่หน้าปากซอยติดกับสี่แยกไฟแดงมามากกว่า20ปีแล้ว
เมื่อก่อน ร้านนี้เลี้ยงพวกเรา 4 ชีวิตให้อยู่อย่างสุขสบาย แต่พอกาลเวลาเปลี่ยน ทุกอย่างก็เปลี่ยน จอดรถลำบาก ร้านข้าวมีมากขึ้น ยอดขายก็ตกลง ...
และ......ป๊า กับ ม้า เองก็ไม่ค่อยสบาย
ที่บ้านจึงตกลงกัน " เอาเอง " ว่าจะให้ผมรับช่วงต่อ......
" อั้ว ไม่เอา..... อย่ามาบังคับอั้ว..ได้ป่าว...‼ "
" ก็ให้เฮียตี๋มันทำเองเดะ มันลูกรักของป๊านี่ " ‼
" ไอ้นพ มึงพูดเชี่ยอะไรของมึง มึงพูดดีๆนะ "
เฮียตี๋พูดโพร่งออกมาทันที เมื่อได้ยินผมพูด
" มึงเพิ่งเรียนจบ ยังไม่มีงานทำ มึงก็ช่วยขายไปก่อน เดี๋ยวตอนเย็นกูก็กลับมาช่วยมึง...ก็แค่นั้น "
...
เฮียตี๋ก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาทันที
" มึงก็พูดได้เดะ ก็มึงทำงานข้างนอกอยู่แล้วนี่ นั่งห้องแอร์เย็นๆสบายๆ "
" ทำไมกูต้องมาทนขายร้อนๆคนเดียวด้วยวะ "
" ถ้าให้กูมาขายคนเดียว ก็ปิดแม่งไปเลย "
ผมสวนออกไปเพราะโมโหมาก ไม่มีใครเข้าใจผมเลย...
" อานพ...อ่า.... ป๊าเจ็บขา ลื้อก็เห็น ตอนนี้ป๊าเดินไม่ค่อยไหว ม้าของลื้อก็ขายของคนเดียวไม่ไหว มัาอีก็ปวดหลัง.....ลื้อมาช่วยหน่อยเถอะนะ "
ป๊าพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนโทษตัวเอง ....
ม้าที่ล้างจานอยู่หลังบ้านรีบวิ่งออกมาดูเพราะเห็นว่าทะเลาะกันเสียงดังมาก
ปกติม้าจะตามใจผมทุกอย่าง แต่ครั้งนี้ทำไม...!!!
" อานพ ม้าว่าลื้อมาช่วยอย่างที่ป๊าบอกไปก่อนนะ ถ้าป๊าหายแล้ว ลื้อค่อยออกไปหางานทำข้างนอกนะ "
...
ม้าจับแขนผมเบาๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ....ทำอะไรไม่ถูก....
แต่ถ้าผมยอม...ผมคงต้องขายก๋วยเตี๋ยวงี่เง่านี่ไปตลอดชาติแหงๆ ใครจะไปทนวะ....(ผมนึกในใจ)
เพราะทุกวันนี้แค่เลิกเรียนกลับมาช่วยผมก็เบื่อจะแย่แล้ว อายก็อาย ขายก๋วยเตี๋ยว ขนาดแฟนผมเอง ผมยังไม่กล้าให้เค้ารู้เลยว่าที่บ้านขายก๋วยเตี๋ยว....
..............น่าอายชิบหายเลย.................
" อั้วไม่ขายม้า .... ให้ไอ้ " เหี้ย " ตี๋มันขายไปเดะ..."
ผมพูดโพร่งออกมาอย่างไม่คิด...ด้วยความโมโห
เฮียตี๋ขยับตัวจะเข้ามาเอาเรื่อง แต่ป๊าขวางไว้...
...... ก็เอาดิ....มึงก็มาเดะ‼....
ผมก็โตพอที่จะต่อยกับมันได้แน่.....
แต่ก่อนที่เฮียตี๋จะปรี่เข้ามาถึงตัวผม...
" ผั ว ะ ...!!❗" เสียงดังสนั่น หูซ้ายผมอื้อไปหมด หน้าสบัดอย่างแรงไปตามแรงเหวี่ยงของฝ่ามือ
..." วิ้ง! วิ้ง! .....วิ้ง!.....เสียงอื่นเงียบไปหมด ได้ยินแต่เสียง วิ้ง วิ้ง นี้เท่านั้น.........
.......ป๊าตบหน้าผม...ตบแบบแรงมากด้วย....‼
แต่หลังจากนั้นป๊าเองก็ตกใจ ผมเองก็ตกใจ
ทุกคนตกใจ...
ณ.เวลานี้ความโกรธของผมมันพุ่งแรงมาก
.
ผมน๊อตหลุดซะแล้ว...!!
ผมค่อยๆเอามือขึ้นมาจับแก้มที่ชาสนิท ตาถลึงมองป๊าแบบโมโหถึงขีดสุด...กัดกรามแน่น
" ป๊า......." หม่าม้าร้องออกมาอย่างตกใจแล้ว เอื้อมมือมาจะจับที่แก้มผม ...แต่ไม่ทันแล้ว
...
...
ผมวิ่งสวนออกไปทางหน้าบ้านอย่างเร็ว !!!‼
" อานพ.......!!!...ปะ...ป๊า....!!!
ป๊าพูดและพยายามคว้าแขนผมไว้...
แต่ผม " ส บั ด " อย่างแรงเพื่อให้หลุดออก....
เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก
17 : 58 : 42 น.
ผมวิ่งออกไปหน้าบ้าน.....
17 : 58 : 46 น.
ป๊าวิ่งตามผมออกไป
17 : 58 : 48 น.
ม้าตะโกนโหวกเหวก เฮียตี๋ถลึงตัวออกวิ่งตาม
17 : 58 : 50 น
ผมวิ่งตัดออกไปยังถนนใหญ่ ป๊าวิ่งตามออกมา
17 : 58 : 51 น
ไฟจราจร...สีเขียว เปลี่ยนเป็น ไฟสีแดง
17 : 58 : 53 น.
ผมวิ่งข้ามถนนไปอย่างรวดเร็ว
17 : 58 : 57น
มีรถวิ่งผ่าไฟแดงมาด้วยความเร็วสูง...พุ่งตรงมา
17 : 58 : 58 น
เสียงรถเบรคเสียงแหลมสูง.....ลากเป็นทางยาว
17 : 58 : 59 น.
เท้าผมแตะถึงฟุตบาทฝั่งตรงข้ามอย่างหวุดหวิด
17 : 59 : 01 น
เสียงเบรคแหลมสูงยังคงดังต่อเนื่อง
17 : 59 : 03 น.
เสียงดัง " ตู ม "......!!! ......พร้อมเสียงเบรค !!!
17 : 59 : 04 น.
ผมหันหลังกลับไปทางทางขวาอย่างรวดเร็ว
17 : 59 : 05 น.
มี " สิ่งหนึ่ง "...พุ่งกลิ้ง ออกไปทางขวามือ ทางเดียวกับที่ผมหันไป
17 : 59 : 07 น.
เสียงม้ากรี๊ดดังมาจากฝั่งตรงข้าม.....
17 : 59 : 08 น
เสียงเฮียตี๋ ตะโกนดังลั่นไล่หลังมา " ป๊า.....!!!"
17 : 59 : 10 น.
เสียงคนกรีดร้องตะโกนกันวุ่นวาย
ทุกสิ่งเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ.....หัวใจ...วูบ!!!
ใจเต้นแรงมาก เสี้ยววินาทีที่เห็นภาพได้ถนัดชัดเจน
หูอื้อ มือสั่น ขาสั่น ....แทบจะทรงตัวไม่อยู่...
ตัวแข็ง เย็นเฉียบ.... ขนที่คอลุกโชน....
นานแค่ไหนไม่รู้ได้เลย........
" ป๊า......!!! .‼........."
เสียงม้าตะโกนออกมาแต่ไกล ผม และ เฮียตี๋ ตะโกนออกมาแทบจะพร้อมกัน
" ป๊า........!!!!‼........ "
ภาพที่จำได้เหมือนขาดเป็นช่วงๆ ปะติดปะต่อแทบไม่ได้ ทุกอย่างผ่านไปเร็วมาก
...วุ่นวาย / เสียงคนตะโกน / ผมวิ่งเข้าไป / เฮียตี๋วิ่งเข้ามา / ม้าร้องไห้วิ่งข้ามมา / เฮียโทรศัพท์ / ผมกอดป๊า / คนชนลงมาขอโทษ/ คนมุงเยอะไปหมด / เสียงคนโบกรถ/ ผมหายใจไม่ออก / เลือดเยอะมาก / ผมร้องไห้ / ป๊าตัวกระตุก / ม้าร้องไห้....///
.........................18 : 03 : 02 น..........................
18 : 12 : 07 น.
เสียงรถหวอดังใกล้เข้ามา มีคนมาอุ้มป๊าออกไป
18 : 15 : 29 น.
เฮียตี๋ตะโกนโหวกแหวกเรียกผม
...
...หม่าม้านั่งอยู่บนรถกู้ภัย
18 : 15 : 57 น.
เสียงหวอดังสนั่น....แสงไฟกระพริบสลับสี
รถออกตัว....
ผมอยู่บนรถกู้ภัย ม้าร้องไห้ เฮียร้องไห้ ...
...
ผม...ร้องไห้....!!!
..............ผมจำได้แค่นั้น............
04 : 40 : 11 น.
ผมเดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยใบหน้าที่แตกยับ ล่องลอยเหมือนคนไร้วิญญาณ
ผมไม่อยากอยู่ข้างใน....ตรงนั้นแล้ว.....
ผมอยากฆ่าตัวเองตายตามป๊าไป......
....... หรือว่าผม " ค ว ร ท ำ ".....⁉....
" กู....เป็นเพราะกูเอง....... "
" เฮียตี๋ แม่งพูดถูกทุกอย่าง ถ้าไม่ใช่เพราะกู ป๊าคงไม่ตาย.....กูแม่งเหี้ยจริงๆ.....กูนี่แม่ง..... "
เมื่ออยู่คนเดียว ทุกอย่างก็พลั่งพลูออกมา ป๊าให้ผมเยอะมาก ...ใช่!!! มันเยอะมากจริงๆ
ป๊าไม่เคยบ่นเวลาผมเล่นเกมส์ มีแค่บอกว่ามาช่วยหน่อยเวลาลูกค้ามาเยอะๆ กีตาร์ตัวใหม่ รองเท้าใหม่ คอมพิวเตอร์ใหม่ ผมได้ทุกอย่างที่อยากได้
...
ป๊าหาอะไรมาให้กินตลอด ...
อยากเที่ยวไหนป๊าก็เอาเงินให้ ...
.................ป๊าจะ...." ยิ้ ม " ตลอด.......................
.....................และยิ้ม...เสมอ.........................
" อานพ กินข้าวมาหรือยัง "....?
" เรียนเหนื่อยไหม... อานพ ".....?
" ลื้อมีเงินใช้ไหม อานพ " ........?
" เหลียวป๊าดูก่อนนะ เงินพอไหม คอมลื้อแพงมากเลย อานพ..อ่าาา "....!!!
" อั้วรักลื้อจริงๆเล้ยย ไอ้เหล็กดื้อ 5555....!!!! "
" อานพ.....อานพ......อานพ...."
เสียงเรียกชื่อสำเนียงจีนปนไทยไม่ชัดนัก...
...
ผมอยากได้ยินอีกอ่ะ.....อยากได้ยินเหลือเกิน!!!
" ฮือออออออ....ป๊า.......ฮืออออออ "
เสียงของป๊ามันก้องไปมาในหัว ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ซ้ำไปและซ้ำมา
"...ป๊า......ป๊าครับ................ฮือออออ.."
เบลอไปหมด ภาพเมื่อมองผ่านน้ำตานี่ มันมัวมาก น้ำตามันช่างรู้ใจนัก ผมอยากจะเอามันมาล้างใจตอนนี้จริงๆ แต่มันล้างไม่ได้แล้ว......
ยิ่งร้องไห้ !!! ก็ยิ่งนึกถึง....!!! " ฮือออออ ...."
" ป๊า....อั้วขอโทษ...!!! ...อั้ ว รั ก ป๊ า ค รั บ ...." ‼
ผมพยายามพูดออกมาดังๆ แต่มันไม่มีเสียงเลย
" อั้วจะไป ....จะไปอยู่กับป๊าเดี๋ยวนี้แหละ...."
" ผ ม "...ตัดสินใจวิ่งออกไปกลางถนนทันที.....
...............เสียงแตร..รถยนต์ ดังยาว......................
..........แสงดวงไฟ....ขยายวงขึ้นอย่างรวดเร็ว.........
วูบหนึ่งในความรู้สึก......เหมือนตัวสั่นๆ
...
...
...
" อานพ....อานพ.....หมอ.....ออกมาแล้ว...."
เสียงม้าเรียก.....ม้าเขย่าตัว..." ป ลุ ก ผ ม "
ผมสะดุ้งสุดตัว ถลึงตามองหน้าม้า และ เฮียตี๋ สลับไปมา อย่างงุนงง ....เลิกลักไปหมด
น้ำตายังไหลซึมออกมาตลอดทั้งๆที่รู้สึกตัวแล้ว
.......งุนงง.....งัวเงีย.....เพลียสุดๆ........
" หมอออกมาแล้วไอ้นพ....ตื่นได้แล้ว ...เร็ว!!! "
..
เฮียตี๋เรียกผมซ้ำๆ.... ขณะที่ยืนอยู่ข้างๆหม่าม้า
หมอกำลังเดินออกมาจากห้องผ่าตัด ในชุดเสื้อแขนสั้นสีเขียว แต่ยังปิดผ้าปิดจมูกอยู่ ดูหมออ่อนเพลียมาก
" เฮีย !!!......ม้า !!!.........." ผมตั้งสติอยู่แป๊ปนึง
...
...
.....ฝันไป....!!! " ......นี่....กูฝันไปใช่ไหม? ....."
ผมคงจะเผลอนั่งหลับไป ด้วยความเพลีย ...
ผมพยายามลำดับเรื่องราวอยู่อึดใจ
นี่โรงพยาบาลนี่นา.....ผมมองไปรอบๆ ....
..........นี่........หน้าห้องผ่าตัด..................
ผมรีบหันไปมองดู...หมอที่กำลังเดินออกมา
...
แล้ว
...
หางตาก็เหลือบไปเห็นนาฬิกา แว๊ปหนึ่ง......
03 : 46 : 31 น.
03 : 46 : 32 น.
หมอเดินมาอย่างเชื่องช้า...
03 46 : 33 น.
เฮียตี๋ จูง หม่าม้า เดินไปหาหมอ...
03 : 46 : 35 น.
เสียงเข็มนาฬิกา....ดังเป็นจังหวะ ...ติ๊ก! ติ๊ก! ติ๊ก!
03 : 46 : 47 น.
ผมยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม....
...
...
หายใจแรง....ใจเต้นรัว...
...
มือผมสั่นมาก...
...
~~~เวลาเดียวกันเลย....!!!...‼‼
...
ผมมองนาฬิกาอีกครั้ง.....
...
ผมค่อยๆยกมือขึ้น...
...
เช็ดน้ำตา
...
แล้ว
.............. พ น ม มื อ ขึ้ น ...............
.
.
" ป๊า....!!! อั้ว....ขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมครับ..⁉ "
03 : 47 : 00 น.
ภายหลังจากผ่าตัดนานกว่า...... " 8 ชั่ ว โ ม ง "
คุณหมอสุพจน์เปิดผ้าปิดจมูกออกแล้วพูดว่า....
" เอ่อ..คุณครับ...คุณพ่อคุณ......................"
....................03 : 47 : 47 น.....................
..........................จ บ .....................................
เรื่องสั้นประจำเดือนแห่งความรัก.....
รักพ่อ รักแม่ มากๆนะครับ ในวันที่ท่านยังอยู่💕
ขออภัยที่ใช้คำพูดที่รุนแรง และไม่สุภาพครับ
ขอบคุณที่อ่านนะครับ ยาวมากอีกแล้วววว
ช่วยกดไลก์ และ กดแชร์ ให้คาปูด้วยจ้าาาา
I am cappuccino
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
