คนเป็นครูอยู่กับนักเรียนหลายชั่วโมงต่อวัน เวลาที่นักเรียนเป็นตัวของตัวเองมากที่สุดคือช่วงพักกลางวัน หลายครั้งที่เราพบว่านักเรียนที่ดูเรียบร้อยมากๆทั้งหญิงชายนั้น เวลาที่ไม่มีสายตาครูไปมองเขานั้น เขาจะเล่นอย่างสุดโต่ง ระบายคำหยาบคายแบบสะใจ ต่อยเพื่อนไม่ยั้งด้วยอารมณ์พาไปล้วนๆ แล้วก็นำพามาสู่การฟ้องครู
ผิวเผินก็เป็นเรื่องปกติของครูเด็กเล็ก (ป.1,ป.2) แต่จริงๆแล้ว เป็นพฤติกรรมการเลียนแบบสภาพแวดล้อมจากที่เขาเจอมา บทสนทนาที่ครูฟังในเวลาที่เขาเล่นกัน สามารถสื่อได้ว่าเขาเจออะไรมาจากที่บ้านบ้าง บางพฤติกรรมก็จะชัดเจนว่ามาจากเกมในมือถือ หรือละครหลังข่าว แม้กระทั่งเลียนแบบบุคคลในครอบครัว ครูจึงต้องตักเตือนและสอนเขาว่าสิ่งใดควรทำมากน้อยอย่างไร หากทำแล้วจะเกิดผลอย่างไรก็ต้องคุยกับเขายาวๆหน่อย