เมื่อความรักลอยลมมา 1
ชอบฟังเรื่องโกหก... จะเล่าให้ฟัง
หลังเลิกเรียนเราเดินกันไปเป็นกลุ่มเพื่อกลับบ้าน กลุ่มหน้าเป็นกลุ่มที่บ้านริมทางรถไฟมีเด็กๆเดินหยอกล้อกันไป ตามทางรถไฟ เสียงหัวเราะเสียงเพลงดังอยู่ไม่ขาดระยะ หนึ่งในนั้นคือ สายชล สาวน้อยร่างป้อม ผมสั้นสยายดูเหมือนจะหวีมั่ง ไม่หวีมั่ง เพราะเจ้าของไม่ได้สนใจมากนัก ด้วยวัย12ปี หัวหน้ากลุ่ม และหัวหน้าห้อง ป.6/1 หวานใจผมเอง ส่วนผม สองคนกับเพื่อนอีกหนึ่งบ้านอยู่ท้ายตลาดซึ่งแน่นอนคนละทางกัน แต่ขอตามไปส่งนะ เดินตามไปได้ซักพัก มาแล้วก้อนหิน อย่าถามว่าใครขว้างมา พร้อมเสียงหวานๆ
ช : ตามมาทำไม กลับบ้านไป...
ส : ตามไปส่งไง อีกนิดก็จะกลับแล้ว
ช : ไม่ต้องแล้ว ไป!
ส : จ้า... (กี่ก้อนแล้วว่ะ)
เราอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่ ป.1 จนชั้น ป.4 หัวใจก็เปิดกว้าง รักเธอจัง และคิดแบบเด็กๆ เมียของฉันคนนี้แน่ๆ คิดบ่อยจนฝังเข้าไปในสายเลือดในกระดูกในไขกระดูก เราหยอกล้อเล่นกันประสาเด็ก โดยเธอก็ไม่ได้สนใจคิดเรื่องรักๆ ที่เด็กชนบทแก่แดดชอบบอกกันว่าฉันแฟนคนนั้น คนนั้นเป็นแฟนฉัน เธอบอกไม่ได้คิดเรื่องรักเลย เห็นทุกคนเป็นเพื่อนหมด แต่ด้วยความรักที่ก่อเกิดในใจฉันมันร่ำร้อง ร้องเข้าไป ร้องจนดั้งหักเธอยังไม่รักเรา
แบบลูกผู้ชายเต็มตัวหัวเกรียนใส่กางเกงปะตูด ตัวไหนไม่มีรอยปะ ชักไม่อยากใส่ แบบว่าชอบหลาย จะทำอะไรได้นอกจากเรียกร้องความสนใจ สนใจฉันหน่อยนะ หันมามองมั่งเหอะ ฉันรักเธอ ผ่านไปเป็นปี ผลลัพธ์เดิิม คือเดิมเพิ่มเติมคือดีกรีการปั่นเสน่ห์อันน้อยนิดที่มีในตัวฉัน มาม่ะมารักกันรักกัน ดันไปล้อเลียนชื่อพ่อชื่อแม่เธอจนโกรธจัด คว้ามีดได้คว้าง เปรี้ยง ทุกอย่างอยู่ในความสงบ เกือบเป็นศพไปแล้ว ฉันรักเธอนะ และยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดถึงเธอเลย ไม่มีวันที่ฉันจะไม่คิดถึงเธอ วันนั้นคิดแบบนี้นะ เหงือยังเต็มหลังอยู่เลย แต่งกันไปฉันตายแน่ ดุขั้นเทพ... แบบว่าชอบมาก
เวลาเดินเร็วเราต่างเติบโต ฉันเข้าไปเรียนในจังหวัด เธอไม่ได้เรียนต่อ พ่อแม่หางานให้ทำที่ตัวอำเภอ เราต่างแยกย้ายกันไป ทุกวันหยุดฉันจะต้องมาช่วยร้านขายของชำ ทำไปเรื่อยตาก็คอยมองทาง เธอจะมาซื้อของในร้านบางไหมนะ อยากพบเธอจัง จนวันนั้นมาถึง เธอเดินเข้ามาในร้านถามหาฮอร์โมนบำรุงพืช สีเขียว เอาแล้วไง ขาสั่น มือมงสั่นพูดผิดพูดถูก และดันหยิบของผิดให้เธอไป ดีจัง ได้เห็นเธออีกรอบ แถมด้วยเสียงด่าเล็กน้อย เสียงเพราะจังเลย
จวบจนวันหนึ่งตอนเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่2 ได้โปสการ์ดมาใบหนึ่ง จำไม่ได้ว่าวันอะไร ก็เขียนๆๆ อะไรลงไปก็ไม่รู้ แล้วก็ฝากเพื่อนสาวไปให้เธอ ยังคงคิดถึงเสมอแม้ว่าเธอจะอยู่หนใด ใจฉันยังเป็นของเธอตลอดเวลา ไม่นานเพื่อนสาวที่น่ารักก็ปั่นจักรยานมาหาพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ บอกสั้นๆ ชลฝากมาให้ โลกสีชมพูเป็นอย่างนี้นี่เอง เพื่อนสาวเกือบซวยเพราะดีใจเกินเลยจะกระโดดกอดกันแบบในหนัง ดีว่าติดการ์ดเลยได้แต่ยิ้มอายๆ เขินๆๆ
คนที่เราเฝ้ารักเฝ้าคิดถึงส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ นี่มันสัญญารักของเราเห็นๆ ฉันรักเธอนะ รัก รัก รักเธอ ถึงกระนั้นก็ตาม เวลายังคงเดินไวเช่นเดิม ความรักยังคงเดิม ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ฉันเรียนๆเล่นๆ ทำงานๆๆ เธอก็ทำงานของเธอไป
จนความเป็นวัยรุ่นมาเยือนรักนี้เป็นฉันใดไม่เคยสน เพื่อนฝูงมากหน้าหลายตาต่างจีบสาวควงแฟน หยอกล้อง้องอนกันให้บาดตาบาดใจก็เป็นไป รักมี คนรักของฉัน รักในแบบของฉันในวัย17 ปี 7ปีที่ผ่านมา รักฉันยังคงเดิม ทุกทีที่มองฟ้า ฉันจะมองหาดวงจันทร์เสมอ เพราะเธอที่ฉันคิดถึงอยู่ตรงนั้น เรามองจันทร์ดวงเดียวกันเสมอ ผ้าเช็ดหน้ายังเก็บไว้ ใจก็ยังอยู่ในนั้น เสมอมา
เพื่อนสาวคนสนิทคนเดิม นั่งรถสองแถวมาด้วยกันเข้ามาคุยด้วยแบบ อ้ำๆอี้งๆ จนฉันสงสัยเป็นอะไรของเขานะ เสียงเธอบอกเบาๆ ทำใจนะ ชลท้อง และมีลูกแล้ว เธอโดนเจ้าของร้านอาหารปล้ำ และมีลูกด้วยกัน แม่เธอบอกให้เธอเอาลูกออกแต่เธอไม่ยอมแม่เลยตีเธอเป็นการใหญ่แต่เธอไม่ยอม เธอปกป้องลูกของเธอจนคลอดออกมา เขาเลี้ยงดูเธออย่างดี
ฉันอึ้ง โลกหยุดนิ่งไปแล้ว แต่หยุดน้ำตาไม่ได้ มันไหลออกมาเอง
สนุกกับคำถามในใจไป ทำไมเป็นอย่างนี้ ถ้าเราโตกว่านี้เราจะปกป้องเธอ เราจะเลี้ยงเธอเอง ฉันจะไม่ยอมให้เธอต้องลำบาก ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องแบบ โตช้าไปทำไมเราโตช้าจัง เรียนก็ยังเรียนอยู่ ไปทำงานอะไรก็ไม่ได้ โอ้ย ฉันอยากดูแลเธอ... จบไป
รักที่แสนหวาน มองพระจันทร์ไปซิ มีดาวดวงเล็กๆอยู่ข้างๆด้วย คงเป็นลูกของเธอ นี่ซิคนที่ฉันรักเธอแกร่งเธอทำเพื่อลูกของเธอแม้เธอจะมีวัยแค่ 17ปี แล้วฉันล่ะ
เวลาที่แสนดีเดินหน้าไปไม่ต้องเดินกลับมาให้ทุกอย่างมันผ่านเลยไป ชีวิตก็ดำเนินต่อไป หัวใจความฝันความจริงต่างเป็นไปตามทาง ฉันเรียนจบก็ไปทำงานที่กรุงเทพใช้ชีวิตลุ่มๆดอนๆ กับพระจันทร์ดวงเดิมและมีดาวดวงเล็กๆอยู่ข้างๆแบบเดิม โทรมือถือดังขึ้นตอนยืนอยู่บนสกายวอล์คที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิคนเริ่มเบาบางลงแล้ว
ดวงจันทร์
ส : สวัสดีครับ
ช : นี่ ชลเองนะ จำได้ไหม...
ทำไมจะจำไม่ได้ เวลาเปลี่ยนเสียงเธอไม่เปลี่ยนไปเลยเด็กน้อยตัวเล็กๆที่วิ่งไล่ทุบฉันตั้งแต่ห้องเรียนยันแปลงผัก เสียงนั้นยังคงสดใสเสมอ เราคุยความหลัง คุยถึงชีวิตที่ผ่านมา คุยเรื่องโปสการ์ดและผ้าเช็ดหน้า เราเก็บมันไว้...
ส : เรามีอะไรจะบอกเธอ เรารักเธอนะตั้งแต่ ป.4
ช : เราก็รักเธอ มันเกิดขึ้นตอนที่เราเรียนจบแล้ว แต่เราไม่รู้ว่าไม่ต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว เราเลยแต่งชุดนักเรียนไปโรงเรียนแล้วเราไม่เจอใคร ค่อยรู้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ใจหายแว๊บ แล้วเราคิดถึงเธอ จะไปหาที่บ้านก็กลัวพ่อเธอดุจากวันนั้นเรารอจนวันที่เธอส่งโปสการ์ดมาให้เราดีใจมาก เลยเอาผ้าเช็ดหน้าส่งไปให้เธอ ไม่คิดว่าเธอจะยังจำได้และเก็บเอาไว้ โปสการ์ดที่เธอให้มาชักจะเหลืองแล้ว เราเก็บไว้อย่างดี เธอไม่รังเกียจเราเหรอ เรามีลูกแล้ว 2 คนด้วย คนที่2 นี่หน้าเหมือนเธอเลย เราคงคิดถึงเธอมากไปหน่อย
ส : ไม่เลย เรื่องเธอมีลูก เรายิ่งรักเธอมากขึ้นอีกเธอทำให้เรารักเธอมากขึ้นไปอีก เธอรักและปกป้องลูกของเธอ เรารักเธอนะ
แม้ว่ารักเป็นความรู้สึกดีๆต่อกัน เราสองคนรักกันและเก็บรักนั้นไว้ในใจให้มันอยู่ในใจของเราสองคน ฉันบอกเธอไปอย่างนั้น เด็กที่เกิดมาลูกของเธอก็รักคนคนเดียวกับฉัน ฉันจะไม่ไปพรากความรักจากเขามาเป็นของฉันแน่นอน อาจมีสักวัน เราสี่คนอาจยอมรับกันได้ วันนั้นคงมี คงมีวันนั้น รักของฉันเอง
รักนี้เก็บไว้ในใจก็พอแล้ว
เมื่อความรักลอยลมมา 2
ชอบฟังเรื่องโกหก... จะเล่าให้ฟัง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
