วิจารณ์ยังไงถึงเรียกว่า"ขว้างงูไม่พ้นคอ"
ผู้เขียนเชื่อว่าทุกท่านที่ใช้โซเชียลมีเดียในการเสพข้อมูลข่าวสารอยู่เป็นประจำหรือแทบเรียกได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว ต่างก็เคยเป็นผู้วิจารณ์และผู้ที่ถูกวิจารณ์มาแล้วทั้งนั้น แต่หลายๆครั้งตัวเราเองกลับไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่เรากำลังวิจารณ์ออกไปนั้นกลับเป็นสิ่งที่เราวิจารณ์ตัวเราเองอยู่ด้วยเช่นกัน ผู้เขียนขอยกสถานการณ์จำลองที่ดัดแปลงมาจากสถานการณ์จริงที่ได้เจอ
(ตัวอย่างเคส)
มีเพจนึงที่สร้างมีมขึ้นมาเกี่ยวกับบทสนทนาของนักศึกษาว่า
คู่สนทนาคนที่1: จะเรียนที่ไหนมันก็เหมือนๆกันแหละ ทำงานได้เหมือนกัน
คู่สนทนาคนที่2: จริงเหรอ...ถ้าเหมือนกันแล้วทำไมต้องแย่งกันสอบเข้าม.ดังๆ
เรื่องนี้ก็มีคนออกมาแสดงความคิดเห็นกันอยู่มากถึงทัศนคติของนักศึกษาที่มีความคิดว่า"เรียนที่ไหนก็เหมือนๆกันนั่นแหละ" ส่วนใหญ่ก็แสดงความคิดเห็นที่มาจากประสบการณ์โดยตรง บางคนเห็นด้วยบางคนก็ไม่เห็นด้วยกับทัศนคติความคิดแบบนี้ แต่ถามว่าวันนี้ผู้เขียนจะมาถกกันเรื่องทัศนคตินี้ใช่หรือไม่?ขอตอบเลยว่าไม่ใช่สิ่งที่ผู้เขียนต้องการจะเขียนหรือวิพากษ์วิจารณ์ในวันนี้ก็คือการวิพากษ์วิจารณ์นั่นแหละ ทุกๆครั้งที่เราวิพากษ์วิจารณ์เรื่องอะไรก็แล้วแต่เราเคยสำรวจตัวเองหรือไม่ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่เรากำลังพูดถึงอยู่ การวิพากษ์วิจารณ์ทางความคิดทัศนคติหรือความรู้สึกนั้นทำให้เรารู้ตัวได้ยากกว่าการวิพากษ์วิจารณ์ที่มีข้อเท็จจริงรองรับอยู่ อย่างเช่น
มีโพสของนักศึกษามหาวิทยาลัยดังคนนึงแสดงความเห็นเรื่องนี้เอาไว้ว่า:
"มันเป็นแค่คำปลอบใจของคนที่ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยดังก็แค่นั้น เช่นนั้นแล้วคุณควรจะสร้างคุณค่าด้วยการตั้งใจเรียนดีกว่านะไม่ใช่หาคำคมมาเสียดสีคนอื่น คนจบมหาลัยดังๆเขาไม่มีเวลามานั่งเหยียดใครหรอกนะ"
พออ่านจบผู้เขียนก็คอมเม้นท์ความคิดเห็นของนักศึกษาคนนี้กลับไปว่า:
คนมีหลายประเภทค่ะในมหาลัยดังหรือไม่ดังก็ล้วนแต่รวมคนที่มีนิสัยหลากหลายเอาไว้ จากปสกนะคะ คนจบมหาลัยดังก็มีคนเหยียดค่ะ(เหยียดแบบคนมีอีโก้สูงมองคนที่เรียนมหาลัยที่ไม่ดังนั้นด้อยกว่าตนเอง) ส่วนที่จบจากมหาลัยไม่ดังก็เหยียดพวกที่จบมหาลัยดังที่ชอบเหยียดคนอื่นค่ะ เจอมากับตัวทั้งสองเคส ที่ห่วยคือทัศนคติค่านิยมที่ถูกปลูกฝังจากคนในสังคมค่ะไม่ใช่มหาลัย
ผู้อ่านๆจบแล้วเห็นอะไรไหม?รู้สึกถึงความย้อนแย้งในตัวเองรึป่าว? ต่อไปนี้ผู้
เขียนจะเขียนบรรยายจุดที่ย้อนแย้งให้ดูทีละจุดเริ่มจากของนักศึกษาก่อน
"มันเป็นแค่คำปลอบใจของคนที่ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยดังก็แค่นั้น เช่นนั้นแล้วคุณควรจะสร้างคุณค่าด้วยการตั้งใจเรียนดีกว่านะไม่ใช่หาคำคมมาเสียดสีคนอื่น คนจบมหาลัยดังๆเขาไม่มีเวลามานั่งเหยียดใครหรอกนะ" ประโยคก่อนหน้านี้คุณแนะนำว่าควรสร้างคุณค่าให้ตัวเองไม่ใช่มาเสียดสีคนอื่น แต่ประโยคหลังที่คุณพิมพ์ว่า"คนจบมหาลัยดังๆเขาไม่มีเวลามานั่งเหยียดใครหรอกนะ"กลับเป็นการเสียดสีผู้อื่นอยู่แต่คุณไม่รู้ตัว...เข้าข่ายเป็นการวิพากษ์วิจารณ์ในแบบที่ขว้างงูไม่พ้นคอ
ต่อไปมาดูความย้อนแย้งของผู้เขียนต่อ
คนมีหลายประเภทค่ะในมหาลัยดังหรือไม่ดังก็ล้วนแต่รวมคนที่มีนิสัยหลากหลายเอาไว้ จากปสกนะคะ คนจบมหาลัยดังก็มีคนเหยียดค่ะ(เหยียดแบบคนมีอีโก้สูงมองคนที่เรียนมหาลัยที่ไม่ดังนั้นด้อยกว่าตนเอง(ประโยคนี้ผู้เขียนกำลังเสียดสีคอมเม้นท์ของนักศึกษาคนนี้อยู่ค่ะ) ส่วนที่จบจากมหาลัยไม่ดังก็เหยียดพวกที่จบมหาลัยดังที่ชอบเหยียดคนอื่นค่ะ(ประโยคนี้ผู้เขียนกำลังบอกว่าผู้เขียนเองก็กำลังเหยียดความคิดของเขาอยู่ค่ะ อันนี้ผู้เขียนตั้งใจค่ะ 55555555) เจอมากับตัวทั้งสองเคส(ไอที่ว่าเจอมากับตัวก็คือตอนที่โพสนี่แหละค่ะก็คือเคสของนักศึกษาและผู้เขียนที่อยู่ในคอมเม้นท์นี้) ที่ห่วยคือทัศนคติค่านิยมที่ถูกปลูกฝังจากคนในสังคมค่ะ ไม่ใช่มหาลัย
เห็นรึยังคะนี่เป็นตัวอย่างของการวิพากษ์วิจารณ์แบบขว้างงูไม่พ้นคอที่หลายๆคนมักจะเป็นกันแบบไม่รู้ตัว เพราะเรื่องของความคิดทัศนคติและความรู้สึกเป็นเรื่องที่เรามักจะดูตัวเองไม่ทันจะไม่เหมือนกับการวิพากษ์วิจารณ์ในแบบที่มีข้อเท็จจริงให้พิสูจน์หรือรองรับไว้อยู่แล้ว และตอนนี้ผู้อ่านคิดว่าบทความนี้ผู้เขียนขว้างงูไม้พ้นคออยู่หรือไม่คะ?
ขอบคุณคอมเม้นท์ของนักศึกษาที่ช่วยจุดประกายความคิดในเรื่องที่จะเขียนด้วยค่ะ บุญกุศลอันใดที่ทำประโยชน์ให้กับผู้อ่านขอให้นักศึกษาได้รับไปเต็มๆด้วยเถิด
นามปากกา: หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
