Plant to เมื่อผมออกเดินทางคนเดียว
ตอนที่ 1 อยากไปเขื่อนศรีนครินทร์
เขื่อนศรีนครินทร์ คือที่ที่ผมไปคนเดียวครั้งแรก อยากจะออกไปเที่ยวคนเดียวเพื่อล้างความเศร้าในใจจากความเสียใจรักๆ และตอนเด็กๆผมเคยไปกลัยครอบครัวผมรู้สึกชื่นชอบบรรยากาศที่เขื่อนและสองข้างทางมากครับ โดยการไปคนเดียวครั้งนี้พกกล้องกับขาตั้งกล้องไปครับ เพื่อที่เวลาขอให้ใครถ่ายให้เขาได้ไม่ต้องลำบากมาก โดยไปเช้าเย็นกลับ ออกเดินทางตั้งแต่บ้านที่ราชบุรี ขับรถมอเตอร์ไซค์ไปครับเติมน้ำมันเต็มถัง ขับไปเรื่อยๆตรงไหนมีป้ายบอกทางก็อ่าน เปิดดูgpsบ้างครับเพราะตัวคนเดียวไม่สามารถเปิดดูได้ตลอดแน่นอนครับผมหลงทางแต่หลงตรงไหนมาอ่านกันต่อครับ โดยผมตั้งใจว่าจะไปแค่น้ำตก9โจนที่อำเภอสวนผึ้ง วันนั้นออกเดินทาง10โมงเช้า แต่อยู่ดีๆก็ตัดสินใจกระทันหันครับ นึกในใจเราไปให้ถึงเขื่อนศรีเลยดีกว่า เมื่อเปลี่ยนใจไปยังเส้นทางไปจังหวัดกาญจนบุรีผมขับหลงเข้าไร่อ่อย เข้าทางถนนดินสองข้างทางเป็นป่าแต่หลงอยู่ไม่นานก็หาทางออกมาได้ พอไปเรื่อยเจอฝนตกอย่างหนักแต่ผมไม่ได้จอดรถเลยเพราะไม่มีที่หลบฝนจึงขับฝ่าฝนไปตัวเปียกแฉะดีที่ผมเก็บกล้องไว้ใต้เบาะรถส่วนโทรศัพท์กับกระเป่าตังค์เอาถุงพลาสติกห่อไว้ใส่กระเป่าสะพาย พยายามจอดเปิดgpsดู อ่านป้ายบอกทาง หลงทางอีกแล้วครับครับจาก10โมงเช้าถึงบ่าย1หลงทางเกือบไปพม่าครับ เลี้ยวกลับมาหาเส้นทางให้ไปยังเขื่อนศรีนครินทร์ต่อ ตัวคนเดียวไม่รู้เส้นทาง น้ำมันรถก็จะหมด วันนั้นผมพกเงินไป500บาทครับ ขับไปเรื่อยๆพอรู้ว่าเข้าจังหวัดกาญจนบุรีแล้ว แต่ไม่รู้อยู่ส่วนไหนน้ำมันใกล้จะหมดแล้วนึกในใจเราจะเข็นรถไปหาปั้มน้ำมันที่ไหน พยายามฟมองหาปั้มสองข้างทางเจอปั้มหลอดรอดไปเราไม่ต้องเข็นน้ำมันถังที่2 กับการเปิดgpsดูระยะทางเกือบมา100กิโลเมตร แล้วผมก็ขับไปต่อไปเรื่อยๆ แดดร้อนๆหิวก็แวะกิน น้ำมันใกล้หมดอีกรอบเจอปั้มน้ำมันแวะเติมให้เต็มน้ำมันถังที่3 เข้าเขตุอุทยานสองข้างทางมีแต่ป่ากับป้ายระวังช้างเวลานั้นเกือบจะบ่าย3 เริ่มเหนื่อยปวดมือปวดหลัง
ไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ตเปิดgpsไม่ได้ เจอทางแยกครับแต่สุดท้ายผมหลงไปทางผิดทางเส้นนั้นต้องขับขึ้นเขาทั้งสูงชันทั้งมีหลายโค้ง กว่าจะรู้ว่าหลงทางก็ตอนเช็คสัญญาณดูแล้วเปิดgps วนรถกลับมาทางแยกอีกทาง แล้วผมก็ถึงเขื่อนศรีนครินทร์
ตอนมาถึงดูเวลาเกือบจะ4โมงเย็นแล้วครับ
พอมาถึงผมรู้สึกดีใจมากๆครับ เหมือนเราชนะความพยายามของตัวเราเองได้โดยที่เราไม่รู้ทาง และเป็นการเดินทางคนเดียวครั้งแรกของผมที่มีระยะทาง160กิโลเมตร แต่พอมารวมระยะทางที่หลงไปเกือบ200กิโลเมตรครับ ด้วยการขับรถมอเตอร์ไซค์
เจออุปสรรค ต้องใช้ทั้งสติและสมาธิ เกิดความกลัวในใจตัวเองท้อไม่รู้เส้นทาง น้ำมันก็จะหมด ไปเจอสองข้างทางไม่มีผู้คนมีแต่ป่าเป็นระยะทางไกล พอได้ยืนอยู่บนสันเขื่อนแล้วเกิดคำพูดกับตัวในหัวว่า ในที่สุดก็มาถึงได้
จากที่ผมเสียใจเรื่องความรักมาแล้วได้พาตัวเองออกผจญภัย มันช่วยให้ผมทำใจเรื่องความรักได้เลยครับตั้งแต่นั้นมา
ตอนขากลับ
ตอนไปรวมระยะทางที่หลงด้วยเกิน200กิโลเมตร
ส่วนขากลับผมตัดสินใจเข้าตัวเมืองกาญจนบุรีเพื่อพยายามไม่ให้ตัวผมเองหลงทางครับเพราะมีป้ายบอกทางและเส้นทางที่ผมพอรู้มาบ้างครับ แต่ช่วงเวลากลับกว่าจะมาถึงตัวเมืองกาญจนบุรีก็6โมงเย็นแล้วครับ เริ่มมืดช่วงเป็นช่วงเวลาพิสูจน์ใจผมอีกครั้งเลยครับเพราะเส้นทางที่ผมกลับเพื่อให้ถึงบ้านได้เร็วที่สุดต้องผ่านทางที่ไม่มีไฟส่องสว่างเป็นถนนติดคลองชลประทาน ระยะทางไกลมากๆครับในส่วนหนึ่งของเส้นทางหน้ากลัวมากๆ นึกถึงสิ่งศักด์สิทธิ์อย่างเดียวเลยครับเวลานั้นไม่กล้าจอดรถเลย จนถึงผ่านย่านชุมชนมาแล้วถึงได้โล่งใจครับ ผมเข้าถึงตัวเมืองราชบุรีเวลาเกือบ2ทุ่ม จนผมขับกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย
รวมระยะทาง ไป-กลับ เกือบ400กิโลเมตร
การไปครั้งนั้นทำให้ผมรู้เลยว่าเมื่อเราไปที่ไกลๆคนเดียวเราต้องแก้ปัญหาที่เจอให้ได้ เอาชนะความกลัวในใจตัวเองให้ได้ และที่สำคัญคือต้องคิดวิธีที่จะไม่ให้เกิดปัญหาครับ
และขอฝากข้อความทิ้งทายครับว่าการเดินทางคนเดียวมีทั้งข้อดี ข้อเสีย และไม่ได้เหมาะกับทุกคนครับ
Plant to ขอฝากเรื่องราวและพัฒนาต่อไปครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
