Reaching to the stars
"ก้าวไปให้ถึง"(1)
วันหนึ่งมีหนุ่มน้อยได้ดั้นด้นเดินทางไกลมาหลายหมื่นลี้ เพียงมาคอยเฝ้ามองหาครูบาอาจารย์เพื่อฝึกฝนวิชาอันเป็นเคล็ดลับสูงสุดจากจอมยุทธ์
ผมเดินทางไปตามเส้นทางรถไฟฟ้าสายสีเขียวที่ชอบ เพราะช่วงนี้เขาให้ขึ้นฟรี ตั้งใจจะลงสถานีมหาวิทยาลัยสีเขียว เพื่อไปยังร้านกาแฟ"ดาวหนึ่งดอลล่าร์"
ฟังว่าช่วงนี้มีPro"หนึ่งแถมหนึ่ง"...จึงคุ้มค่าที่จะมาคว้าดาว..ณ.สถานที่แห่งนี้
พอเริ่มเดินลงบันไดทางออกของสถานี..ก็เจอหนุ่มน้อย รี่ตรงเข้ามาหา
"ท่านคือ..อาจารย์ลุง..ที่มีคนเขาลือกันใช่ไหมครับ"เขาถามด้วยความลังเลใจนิดกลัวว่าจะเจอคนหน้าคล้ายเป้าหมาย
ผมยิ้มรับคำทักทายแบบเขินนิดๆแล้วส่งเสียงตอบรับ"อือ..งั้นรึ" ด้วยความรู้สึกยังไม่ค่อยอยากรับกับชื่อนี้เท่าใดนัก
"แต่ทำไมอาจารย์ลุง ยังดูหนุ่มหล่อ อย่างกับเป็นวัยรุ่นอยู่เลยนะครับ"เขายิ้มดีใจ..กับคนที่เขาคิดว่าใช่แล้ว
คราวนี้ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นนิด จากการทักทาย จึงสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด พร้อมยืดอกเชิดเก็บอาการพุงให้แลดูหนุ่มขึ้น เพื่อให้เป็นไปตามสายตาหนุ่มน้อยนั้น
"เธอชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไรล่ะ..พ่อหนุ่ม"รู้สึกอยากคุยด้วย เลยวางมาดเป็นผู้อาวุโสเพื่อให้ดูหนักแน่น
ชายหนุ่มเริ่มต้นแนะนำตัว"ผมชื่อติ..ครับ มาจากแคว้นเพชรบุรี ตั้งใจมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์ อาจารย์ลุง ฟังว่ามีเคล็ดวิชาตองแอลอันลึกลับ สะท้านปฐพี"
ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เดินสะดุดฟุตบาท เสียการทรงตัวหกล้มลงพื้น ผมรีบช่วยคว้ามือไว้ด้วยความว่องไวเพราะฝึกมาดี แม้ช่วยได้ไม่มากนัก
หนุ่มน้อยนั้นล้มลงไป จนอยู่ในสภาพนั่งคุกเข่าตรงหน้าผมพอดี ด้วยไหวพริบดี หนุ่มน้อยจึงร้องว่า
"ขออาจารย์ลุง โปรดรับข้าน้อย น้องตินี้เป็นลูกศิษย์ด้วยเถิด มิฉะนั้นข้าน้อยจะนั่งคุกเข่าที่ฟุตบาทนี้ จนกว่าท่านอาจารย์ลุงจะโอเค นะครับ "
หนุ่มน้อยยิ้มมองอย่างมีเหลี่ยมคม
ผมอึ้งชะงัก นึกในใจว่าหมอนี่มาแปลกจัง ต้องทดสอบให้มั่นใจก่อนจะดีกว่า
"ลุกขึ้นมาก่อนนะ แต่ผมยังไม่รับปากนะ เดี๋ยวเรา ค่อยๆเดินไปคุยกันไป จะได้รู้จักและเข้าใจกันมากขึ้น แล้วก็ไปดื่มกาแฟกัน วันนี้เขาว่า"สองจ่ายหนึ่งนะ"
เขาจึงลุกขึ้นเพราะอยากดื่มกาแฟ อุตส่าห์ยืนรอมานานแล้ว ระหว่างทางเดินคุยกันมากขึ้นก็ช่วยให้เข้าใจกันได้มากขึ้นจริงๆ ทำให้ไม่คิดปรุงแต่งตัดสินคนไปเองอีก
"อาจารย์ลุงครับ ดีจังเลยนะครับ ที่วันนี้เขามีโปรกาแฟสองแก้วจ่ายแค่แก้วเดียว"เขารู้สึกโชคดีมาก
"ไม่ใช่อย่างนั้น น้องติเข้าใจถูกแค่ครึ่งเดียวนะ"ผมว่า
"หมายความว่าอย่างไรครับ ท่านอาจารย์ลุง"เขาสงสัย
ผมว่าต่อ"เขาหมายความว่า มาสองคน จ่ายคนเดียวก็พอ..ไง"
"ดีจังนะครับ ที่อาจารย์ลุง จะเลี้ยงผมวันนี้นะครับ "เขาดีใจสุดๆ
"อ้าว..วันนี้ไม่ทำพิธีไหว้ครูบาอาจารย์กันก่อนหรือ...ถือเป็นการฉลองการได้ศิษย์คนแรกเข้าสู่สำนัก รีบไปสิ lineสั้น คิวน้อยด้วยนะน้องติ ของผมคาปูชิโนนะ5555"ผมนึกเอ็นดูหนุ่มน้อยขึ้นมาทันที
ความจริงที่ร้าน"ดาวหนึ่งดอลล่าร์"นี้ ก็นั่งได้ตลอดไม่มีการไล่ที่ แถมมีWifi freeด้วย
"วันนี้อาจารย์ลุง จะเริ่มสอนกันเลยดีไหมครับ ผมกำลังฟิตนะครับ"หนุ่มน้อยจ้องมองฟังคำตอบที่ผม เพราะลงทุนจ่ายกาแฟไปแล้ววันนี้
"ต้องขอบอกก่อนนะ...ผมไม่ได้เป็นจอมยุทธ์ที่เก่งกาจอะไรตามที่เขาลือกันนะ ผมก็แค่คนเดินทางคนหนึ่ง..
อย่าคาดหวังอะไรจากผมมากนักก็แล้วกันนะ..ทั้งหมดก็อยู่ที่วาสนาจะตีความเข้าถึงเคล็ดวิชาได้แค่ไหนมากกว่านะ"
ผมปรับระดับความคาดหวังให้เข้ากับความจริงที่ไม่มีใครรู้
"การเรียนรู้วิชานี้...สิ่งที่สำคัญที่ต้องมาก่อนคือปรับพื้นฐานให้มีพลังลมปราณที่แน่นก่อน จึงจะสามารถฝึกฝนได้สำเร็จในทุกกระบวนท่านะน้องติ"ผมเริ่มต้นการถ่ายทอด
"ครับ ผมพร้อมครับ"เขานั่งตัวตรงเพื่อจดจำ
"ถ้างั้น เริ่มต้นที่..การฝึกเขียนดาวห้าจุด..แบบนี้นะ"ผมลองลากให้ดู
"เข้าใจไหมติ ลองดูนะ ผมจะให้เวลาไปฝึกสัก7วัน แล้วค่อยมาพบกันที่นี่ เวลาเดิมนะ"แล้วผมก็นั่งจิบกาแฟอย่างช้าๆอย่างดื่มด่ำกับกาแฟมีโปร..
เขาก้มลงขีดเขียนลองวาดดาว ตามที่บอกอยู่สัก10แผ่น"โอ้โห อาจารย์ลุง...กว่าจะได้สักดาวนี่มันช่างไม่ง่ายเลยนะครับ"
ผมนึกในใจ จริงสินะกว่าจะได้ดาวสักดวงในแต่ละวันนั้นช่างยากแท้
"นั่นแหละจึงต้องหมั่นฝึกฝน เรียนรู้ด้วยความอดทน ต้องใช้เวลาบ้างนะ อย่าใจร้อนเพื่อให้ได้ดาวนะ ใหม่ๆก็เป็นอย่างนี้ทุกคนนะ แต่พอเขียนได้ถึง1,000ดวงแล้วจะดีขึ้นนะ"
"ทำไมการเขียนดาวนี้จึงสำคัญนักละครับ อาจารย์ลุง"เขามีความสงสัย
"เพราะว่านี่คือพื้นฐานสำคัญนำความสำเร็จในชีวิตคนเรานะ บทนี้เป็นบทเรียนแรก ต้องฝึกด้วยตนเอง จึงจะเริ่มเข้าถึง..
เคล็ดวิชาแห่งดาวห้าจุด"The Five Pointed Star" แล้วปัญญาแห่งวิทยายุทธ์จะตามมาในท้ายที่สุด"
เขาตั้งใจฟังทุกคำที่ถ่ายทอด ทำให้ผมเริ่มมีกำลังใจที่มีคนตั้งใจฟังมากขนาดนี้
ผมจึงเริ่มสรุปเคล็ดความลับ..พื้นฐาน ให้เขาไว้ดังนี้
"การฝึกเขียนดาวห้าจุด"นั้น...ช่วยให้เราเข้าใจสิ่งสำคัญอย่างน้อย5ประเด็น ดังนี้คือ
@การเริ่มต้น จากจุดหนึ่ง ไปยังแต่ละจุดเมื่อครบห้าจุด สุดท้ายก็กลับมาที่เดิม เสมอ...
ชีวิตคนเรานั้นก็เป็นดั่งนี้ สูงสุดคืนสู่สามัญ เกิดขึ้นเป็นจอมยุทธ ดำรงยศเป็นเจ้ายุทธภพ และกลับคืนเป็นคนธรรมดาเช่นเดิม
@ทุกจุดถูกเชื่อมโยงสัมพันธ์กันเป็นหนึ่งเดียวกันเสมอ
ดังนั้นไม่ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นในชีวิตย่อมกระทบส่งผลไปยังทุกจุดอย่างเลี่ยงมิได้
@ความเป็นดาวที่บริบูรณ์ จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเกิดความสมมาตร อย่างสมดุล
ชีวิตคนเราจะมีพลังแห่งความสุขบนความสำเร็จได้ ก็ต่อเมื่อมีชีวิตที่สามารถรักษาดุลยภาพของวงชีวิตได้ลงตัว
@การเดินทางจากจุดหนึ่งจนครบ ทั้งห้าจุด จะเป็นเส้นทางของเส้นตรงทั้งห้าเส้น มาประกอบกัน
ชีวิตคนเรานั้นล้วนมีองค์ประกอบให้ต้องเลือกเดินทางเสมอ เมื่อถึงจุดหักเลี้ยวคือจุดเปลี่ยนที่ต้องระวังไม่แหกโค้ง ยูเทินชีวิตให้อยู่ในเส้นทางให้ได้
@การลากเส้นเพื่อสร้างดาว นั้นยิ่งฝึกฝนยิ่งชำนาญ ชีวิตที่ชำนาญคือชีวิตที่ต้องหมั่นฝึกฝนเรียนรู้ไม่หยุด"
ก่อนเดินทางกลับแยกจากกัน
"จำไว้นะครับ น้องติ....ดาวที่บริบูรณ์ คือการลากเส้นต่อเนื่องจนจบครบ ไม่ต้องยก เท่ากับการเติมพลังลงสู่ดาว ดั่งการเขียนยันต์มนตราของเกจิอาจารย์
ยิ่งไม่ต้องมีการใช้ไม้บรรทัดช่วยกำกับแนว ย่อมคือดาวที่สวยงามเป็นธรรมชาติของตนเองอย่างมีพลัง"
"ขอบคุณมากมายครับ...อาจารย์ลุง"เขาโค้งคำนับคารวะอย่างจริงใจ......"LL&L17/2/63
- 12
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
