#กว่าจะมาเป็นเภสัชกร ตอน6
#ตอนจะลาออกจากข้าราชการดีไหม ไปทำอะไรต่อดีรพ.เอกชนจะดีไหม?
หลังจากรุ้งทำงานในรพ.รัฐมา 3 ปี เริ่มมีความรู้สึกว่ามันยังไม่ใช่ สิ่งที่เราเป็นอยู่ยังไม่ใช่ความฝันของตัวเอง #แต่คือความฝันของพ่อแม่ หลังจากรุ้งได้บรรจุแล้วยังรู้สึกไม่ happy กับสิ่งที่เป็นอยู่ คิดว่ามันน่าจะมีอะไรที่ดีกว่านี้ งานที่รพ.รัฐเป็นรพ.ศูนย์คนไข้เยอะจริงๆ แต่คิดว่าคงไม่ใช่เพราะรุ้งไม่ทนงานนะ เพราะทำงานมาได้ 3 ปี หรือถึงจุดอิ่มตัว จุดเปลี่ยนของชีวิต เรียกว่าหมด passion กับตรงนี้แล้ว รุ้งอยากออกไปหาประสบการณ์ที่อื่นบ้าง
เรื่องค่าตอบแทน เงินเดือน รายได้ต่างๆก็มีผลนะ รุ้งได้ไปค้นหาข้อมูลว่างานเภสัชที่อื่นๆเขาได้ยังไง ชีวิตดีไหม #นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวและประสบการณ์ส่วนตัวล้วนๆ คือรุ้งก็มองหางานอื่นๆดู
งานร้านยานั้นยังไม่ใช่สำหรับรุ้ง เพราะเราเคยเปิดร้านยาควบคู่กับด้วยขณะทำงานที่รพ.รัฐ รุ้งยังชอบความอิสระอยู่ อยากไปเที่ยว พักผ่อนบ้าง คือรุ้งเปิดร้านยาเองช่วงเย็นหลังเลิกงานรพ. และเสาร์-อาทิตย์ วันหยุดนักขัตฤกษ์ ก็จะเหนื่อยๆหน่อย เหมือนไม่ค่อยได้พักเท่าไหร่แล้วต้องมาอยู่ร้านยาต่อ ทางเลือกนี้ยังไม่ใช่ตอนนี้ แค่อนาคตไม่แน่นะจ้า อยู่ร้านยาอาจจะเหงาๆ ไม่ค่อยได้พบปะใคร หรือไม่ได้มีเพื่อนร่วมงานเยอะแยะ เลยเอาไว้ก่อนดีกว่ายังไม่เลือกทางนี้
รุ้งอยากจะมีสิ่งที่เรียกว่าอิสภาพทางการเงิน รุ้งได้ลองคำนวณดูว่าเราอยากเกษียณตอนอายุกี่ปี ต้องใช้เงินเท่าไหร่ เก็บเงินเท่าไหร่ คือรายได้ตอนนี้มันห่างไกลจากคำว่าอิสรภาพทางการเงินไปเยอะเลย หรือไม่ก็ต้องใช้จ่ายประหยัดมากๆ หรือขยันขึ้นเวรควงเวรเยอะๆ
และอีกสาเหตุหนึ่งคือมีแฟนอยู่ไกลกัน นานๆทีเจอกัน อยากจะย้ายไปอยู่ใกล้ๆแฟน ถ้าจะขอย้ายตามระบบราชการคือจะยากมาก จะต้องทำงานหลังบรรจุเป็นข้าราชการอย่างน้อย 3 ปี ต้นทางคือรพ.ที่เราต้องปล่อยให้เราย้ายไป ปลายทางรพ.ที่เราจะไปทำงานต้องรับเรา และต้องหาคนมาแทนเรา หาคนมาสลับสับเปลี่ยนเรา โหววระบบราชการยุ่งยากจัง แถมกว่าจะได้ย้ายดั่งใจนานนนนด้วย ไม่ทันใจวัยรุ่นเลยค่ะ และอีกอย่างคือย้ายได้แค่เขตเดียวกันได้เท่านั้นจ้า คือไม่สิทธ์ไปไหนเลยนอกจากจะลาออก งั้นลาออกเลยละกัน ขอบอกว่ารุ้งคิดอยู่นานนะคะกว่าจะลาออก
👷👷👷ปัญหาใหญ่ที่ต้องเผชิญคือ การบอกพ่อแม่ว่าจะลาออกจากข้าราชการนี่แหละ มีดราม่าเกิดขึ้นกันเลยทีเดียว ตอนนั้นเครียดมากพ่อแม่ก็เสียดายโอกาสกว่าจะได้บรรจุ เสียดายสวัสดิการการรักษาพยาบาลของเรา และพ่อแม่ก็ได้ด้วยเพราะพ่อแม่รุ้งไม่ได้เป็ยข้าราชการเลยสักคน
แต่รุ้งอยากทำตามความต้องการของตัวเอง
ขอตามใจตัวเองและออกสู่โลกกว้างมาค้นหาตัวเอง ก็เสียดายนะคะสิทธิ์สวัสดิการข้าราชการต่างๆ แต่ยังไม่ตรงใจเรายังไม่ตอบโจทย์รุ้งเท่าไหร่ สุดท้ายพ่อแม่ก็ต้องยอมใจรุ้งเอง เพราะเรายืนยันว่าจะลาออก
รุ้งคิดว่าชีวิตต้องดีกว่านี้สิ ตอนนั้นก็ดีนะคะ แต่รุ้งยังไม่พอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ รุ้งไม่อยากทำงานราชการจนถึง 60 ปี แค่ทำมา 3 ปีก็นะโอ้โหเราต้องอยู่แบบนี้อีก 35 ปีคงไม่ไหว เรายังมีสิ่งอื่นๆที่เราอยากทำ อยากมีอิสรภาพทางการเงิน เราอยากใช้ชีวิตวัยเกษียณให้ไวขึ้น ยังไม่รู้หรอกนะคะว่าจะทำได้ไหม แต่เราต้องตั้งเป้าหมายชีวิตให้สูงไว้ก่อน แล้วค่อยวิ่งไล่ตามมันค่ะ
🍭🍭🍭เป้าหมายต่อไปที่เราอยากไขว่คว้าคือ รพ.เอกชนค่ะ!!!
รุ้งก็ค้นหาข้อมูลรพ.ที่เราสนใจโทรไปสอบถามและ walk in เดินไปสมัครเลยค่ะ บางที่มีให้สอบข้อเขียนด้วย ไปสมัครมาสองที่จริงๆก็ติดทั้งสองที่ค่ะ แต่ที่แรกที่ไปสมัครติดต่อรุ้งมาช้าไปหน่อย ประมาณ 1 เดือนหลังสมัคร พอดีรุ้งรีบ ตั้งใจไว้ว่าที่ไหนรับก่อนก็เอาเลยละกัน
🍉🍉🍉หลังจากตกลงทำรพ.เอกชนแห่งหนึ่งแล้วเราก็แจ้งว่าพร้อมเริ่มงานอีก 1 เดือนข้างหน้าค่ะ เดี๋ยววันหลังมาเล่าให้เพื่อนๆฟังนะคะว่าทำงานรพ.เอกชนแล้วดีไหม เป็นยังไงบ้างค่ะ ต้องขอตัวไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้ทำงานเช้าเลยค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน
😴😴😴
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
