มังกรหยก ภาค ๑...ตอนที่ ๑๔
เตมูจินในสภาพป่วยหนักใกล้ตาย ออกไปส่งขบวนตูสือกลับไปแล้ว...อ้าว ท่านเตมูจินผลุนผลันลุกจากเปล โดยไม่มีทีท่าเจ็บป่วยแต่อย่างใด...เรียกประชุมขุนพลทันที...
“ทหารของพวกฮวงฮา เซนกุน เยอะกว่าเราหลายเท่า ข้าเลยต้องเล่นละครให้มันตายใจ ว่าข้าอาการหนักใกล้ตายเต็มแก่...พวกมึงไปเตรียมกองทัพให้พร้อม อีกแปดวันเราจะไปลบชื่อเผ่าฮวงฮาออกจากแผนที่”...
...แล้วก็เป็นดังคาด...พอตูสือกลับถึงเผ่า พร้อมด้วยเครื่องบรรณาการเพียบ...พวกเซนกุนก็นึกกระหยิ่มใจว่า เตมูจินแม่งไม่แน่จริงนี่หว่า ยอมหงอให้พวกเรา...แล้วยิ่งตูสือรายงานถึงสภาพของเตมูจินว่าหนักขนาดไหน...ทางเซนกุนก็ยิ่งชิลๆ...
...แต่ไม่กี่วันหลังจากนั้น กองทหารกระหายเลือดของเตมูจิน ก็โจมตีกองทหารชิลๆของเซนกุน...เละยิ่งกว่าเละ...จนเผ่าของฮวงฮาและเซนกุน แตกสลายไปตั้งแต่บัดนั้น...
ตัวเตมูจินเอง ตอนนี้นับว่าเป็นข่านที่เหนือกว่าข่านทั้งปวงของมงโกล สามารถรวบรวมเกือบทุกเผ่าของมงโกลเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวได้...ทุกคนจึงพร้อมใจยกเตมูจินให้เป็น...เจงกิสข่าน
เจงกิสข่านมอบรางวัลให้บรรดาขุนศึกอย่างถ้วนหน้า โดยเฉพาะก้วยเจ๋งซึ่งร่วมเป็นร่วมตายกันมา...เจงกิสข่านถึงกับจะยกเจนนี่ให้แต่งงานด้วย พร้อมอวยยศให้เป็น...ราชบุตรเขยมีดทอง...
ก้วยเจ๋งก็ไม่ได้ดีใจกรี๊ดกร๊าดอะไร เพราะรักเจนนี่เหมือนน้องสาว...ก็เอาเรื่องนี้ไปบอกแม่...
แม่ก็กลุ้มใจ...อ้าว แล้วไอ้ที่รับปากกันไว้กับตระกูลเอี้ย ว่าถ้าเป็นหญิงกับชายจะให้แต่งงานกัน...มาเจอของขวัญจากท่านเจงกิสข่านยังงี้ ไม่ยุ่งตายชักเหรอ...เจ๋ง ลูกรีบไปเชิญอาจารย์ทั้งหกมาปรึกษาหน่อย...
...หกประหลาดเลยต้องบอกความจริงกับแม่ก้วยเจ๋งว่า รู้ข่าวมาแล้วว่าลูกเอี้ยทิซิมเป็นชาย แล้วก็มีกำหนดนัดประลองกันไม่นานนี้ ก็กะจะพาก้วยเจ๋งไปแผ่นดินซ้องอยู่เหมือนกัน...
ก็เป็นอันว่าโล่งไปเปลาะนึง ที่สองตระกูลเป็นลูกชายทั้งคู่ ไอ้เรื่องแต่งงานกัน เป็นอันว่าไม่ต้อง...เว้นแต่ฝั่งไหนเกิดเป็นบงเป็นไบขึ้นมา ก็ค่อยว่ากันอีกที...
...แล้วทั้งหกประหลาดกับก้วยเจ๋ง ก็เข้าไปขอกับเจงกิสข่าน...ขอลงใต้ไปแผ่นดินซ้อง...ท่านข่านก็อนุญาต...
เจ็ดคนอาจารย์ลูกศิษย์ เดินทางไปแผ่นดินซ้องด้วยมิสชั่นมากมาย...ก้วยเจ๋งต้องไปประลองฝีมือกับเอี้ยคัง...ต้องไปล้างแค้นขุนนางที่ชื่อ ต่วงทีเต๊ก ที่เป็นตัวการฆ่าพ่อก้วยเจ๋ง แล้วฉุดลากแม่ก้วยเจ๋งมาตกระกำลำบากจนเกือบตาย...
อีกหัวนึงที่ต้องไปตัดเอามาฝากท่านเจงกิสข่านให้ได้...งั้งเลี๊ยก...นอกจากเป็นตัวการปั่นหัวให้มงโกลรบกันเองแล้ว...
ไอ้นี่คือเบื้องหลัง...เมื่อเกือบยี่สิบปีมาแล้ว ถูกช่วยเหลือโดยมาดามเอี้ยจนรอดตายไปได้ กลับติดใจความสวยของเธอ จนวางแผนยกกองทหารมาถล่มบ้านตระกูลเอี้ยกับตระกูลก้วยซะวอดวาย...แล้วก็เอามาดามเอี้ยไปครอบครองจนทุกวันนี้
ทั้งเจ็ดคนมาถึงแผ่นดินซ้อง ก้วยเจ๋งนี่จัดว่าบ้านนอกเข้ากรุงอย่างหนัก เพราะโตมาในทะเลทราย เลยตื่นตาตื่นใจกับพารากอน ไอคอนสยาม จนหูตาโพลงไปหมด...
อาจารย์ทั้งหกมีไอเดีย อยากให้ก้วยเจ๋งได้ผจญภัยด้วยตนเองบ้าง ก็เลยให้แยกทางแล้วนัดวันที่จะเจอกัน...
หนุ่มเจ๋งเจอปัญหากระปริบกระปรอย แต่สามารถเอาตัวรอดมาได้ ก็ตุหรัดตุเหร่มาเรื่อย มาถึงเหลาแห่งนึง...ก็ได้มาเจอกับหนุ่มน้อยร่างเล็กอายุซักสิบห้าสิบหก เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยถ่านสีดำ...
เจ้าของเหลาก็รังเกียจ...ตัวมอมยังกะหมายังงี้ ท่าทางจะไม่มีตังค์ ก็ไม่อยากให้เข้าร้าน...ไอ้หนุ่มน้อยนี่ก็ออกลูกกวนตีน เอามือดำๆไปหยิบไปจับหมั่นโถวของร้าน หมั่นโถวก็เปื้อนไปด้วย...เจ้าของร้านกำลังจะตีกบาลอยู่แล้ว...
ก้วยเจ๋งไม่รู้เกิดถูกชะตายังไง ก็เข้าไปห้าม...เถ้าแก่ คิดตังค์ที่อั้วแล้วกัน...แล้วก็เลยชวนหนุ่มน้อยนี้มาร่วมโต๊ะกินข้าวด้วยกัน...
ไอ้หนุ่มน้อยนี้ก็ยังกวนตีนไม่เลิก...ไหนเถ้าแก่เอาอาหารที่ดีที่สุดมาเสิร์ฟหน่อยซิ...โหย อันนี้ไม่ได้เรื่องเลย อันนั้นก็ไม่อร่อย ไปทำมาใหม่ อันนู้นก็เหมือนอาหารเก่าค้างคืน ปรุงมาให้ข้ากินได้ไง...แต่ไอ้ที่สั่งทิ้งสั่งขว้างมากมายเนี่ย เงื่อนไขคือก้วยเจ๋งจ่ายตังค์นะ...
ก้วยเจ๋งก็ไม่ว่าอะไร จ่ายก็จ่าย...แต่เออ ไอ้มอมแมมนี่มันสั่งอาหารแต่ละอย่าง เป็นสุดยอดอาหารของจีนทั้งนั้น...ถ้าคนที่ไม่ใช่ลูกหลานตระกูลดี คงไม่รู้จักอาหารพวกนี้
แล้วไอ้หนุ่มน้อยคลุกฝุ่นนี่ เวลามันยิ้มทีทำไมฟันมันขาวเรียงสวยยังกะไข่มุก ขัดกับหน้าตามอมแมมซะจริง...แล้วแถวซอกคอหลังใบหูที่ไม่ได้เปื้อนผงถ่าน ทำไมมันขาวเนียนยังงี้วะ...
ก้วยเจ๋งแอบหยิกขาตัวเองหลายรอบ...สงสัยกูจะอยู่ทะเลทรายนานเกินไป จนชักจะเบี่ยงเบนแล้ววะเนี่ย...
พอกินเสร็จ ก้วยเจ๋งก็เป็นฝ่ายเปย์...ไม่เป็นไร เฮียกำลังเคลิ้ม แค่ไหนก็จ่าย...ก้วยเจ๋งเห็นอีกฝ่ายใส่เสื้อไม่ค่อยหนา อากาศก็หนาว เฮียก้วยเกิดรู้สึกทนุถนอมขึ้นมา ก็เลยถอดเสื้อคลุมให้อีก...
...อ้าวคุยกันมาตั้งนาน ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย...”ข้าชื่อก้วยเจ๋ง ไอ้น้องเอ็งชื่ออะไรล่ะ”...
“ข้าชื่อ อึ้งย้ง”...หนุ่มน้อยแนะนำตัว...
...สำหรับแฟนๆมังกรหยก คงไม่ต้องแนะนำกันมากว่า “อึ้งย้ง” นี่คือใคร...แต่เราลองทำเป็นไม่รู้เรื่อง อ่านๆตามบทเค้าไปก่อนนิ...
...อันชื่ออึ้งย้งนี้ เป็นชื่อชายก็ได้หญิงก็ได้...ไอ้ตี๋น้อย(ตามที่ก้วยเจ๋งเข้าใจ) ก็เล่าเรื่องของตัวเองต่อ...
...ข้าหนีเตี่ยออกมาจากบ้าน เพราะเตี่ยคุมขังคนไว้คนนึง ข้าไปคุยกับคนนั้น...เตี่ยด่าใหญ๋เลย ข้าน้อยใจก็เลยหนีออกจากบ้าน...
“แล้วแม่เจ้าล่ะ”...ก้วยเจ๋งถาม...
“แม่ข้าตายตั้งแต่ข้าเกิด ข้ายังไม่เคยเห็นหน้าแม่เลย”...ว่าแล้วอึ้งย้งก็ฟุบหน้าร้องไห้...
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
