....เส้นทางการติดต่อทางการค้านั้นโดยมากเป็นเส้นทางการค้าทางทะเล คือจะว่าเป็นเส้นทางที่ใช้กัน 100% เลยก็ว่าได้ เพราะเส้นทางทางบกนั้นในสมัยรัชการที่ 3 ไม่สู้จะสดวกมากครับ เพราะพม่า และเวียดนาม ยังมีประเด็นที่ไม่ค่อยกินเส้นกับไทยอยู่ อีกทั้งเส้นทางทางบกยังลำบากในการขนส่ง และเสี่ยงต่อการถูกปล้นสดมโดยมาก
....เส้นทางที่ชาวจีนใช้เพื่อมาถึงเมืองนครราชสีมานั้นมีอยู 2 เส้นทางที่หลังจากเข้ามาในสยามประเทศแล้ว คือ
.....1. เส้นทางที่ต้องฝ่ามาทางดงพยาไฟ ปัจจุบันเรียกดงพยาเย็น เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่อันตรายมาก เพราะต้องฝ่าแนวป่าทึบเสี่ยงต่อสัตว์ร้าย และไข้าป่า ตลอดจนเสียงกับการหลงป่า ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ว่า เป็นเป็นทางที่ส่วนน้อยจะเลือกใช้ (น้อยคนที่จะรอดตาย)
.....2. เส้นทางแม่น้ำโขง แม่น้ำสายนี้มีค้นกำเนิดอยู่ทางภูเขาหิมาลัย ผ่านเข้าประเทศจีน กำพูชา เวียดนาม ออกสู่ทะเล เส้นทางนี้มีความเป็นไปได้มากที่สุดเพราะใหลลงมาทางจีนตอนใต้ผ่านพม่า ลาว เข้าเขตทางภาคอีสาน (จะขึ้นฝั่งทางไหนหรือล่องเรือสวนทางขึ้นแม่น้ำมูลมาก็ยังไม่เจอหลักฐาน) แล้วเดินทางเข้ามาเมืองนครราชสีมา เส้นทางนี้ถึงจะไกลแต่ปลอดภัยมากที่สุดครับ และเป็นไปได้มากที่สุด
....ต่อมาในสมัยรัชการที่ 5 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงโปรดเกล้าฯ ให้สร้างทางรถไฟขึ้นพื่อสดวกในการคมนาคม จากหัวลำโพง ไปจนถึงนครราชสีมา (หัวรถไฟตรงโรงเรียนมารีวิทยา) ทำให้ชาวจีนเข้ามาในเมืองนครราชสีมามากขึ้น และมีระบบการส่งสินค้าพัสดุจากต่างถิ่นเข้ามาเมืองนครราชสีมาโดยเฉพาะผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร โดยมีพ่อค้าชาวจีนเป็นหัวเรือสำคัญ