มีบ้างไหมใครเล่าจะเข้าใจเรา
ใคร ๆ ต่างก็เคยเศร้า เหงา ท้อแท้ อ่อนแอ มาด้วยกันทั้งนั้น เราต่างต้องการแค่ใครสักคนมาปลอบใจ "มีบ้างไหมใครเล่าจะเข้าใจฉัน"
หากใครเคยคิดตัดพ้อกับตัวเองแบบนี้ คงเข้าใจความรู้สึกดีว่าอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว เดียวดายแค่ไหน แต่ใครคนนั้นก็ยังไม่โผล่มาจากความฝันให้เห็นกันตรงหน้าซะที จะทำอย่างไรดี ให้มีคนที่คอยให้กำลังใจมาอยู่ใกล้ ๆ เรา
บางครั้งมันก็เหมือนเพาเวอร์แบงค์ ที่คอยชาร์จแบตทันทีที่มือถือหมด พกไปได้ทุกที่ ไม่ว่าเราจะเล่นหรือใช้มือถือมากมายแค่ไหน ก็ไม่ต้องกังวลว่าแบตจะหมดเมื่อไหร่ เพราะเรามีแบตสำรองเตรียมพร้อมใช้ตลอดเวลา
เปรียบเสมือนชีวิตที่เราใช้ไปอย่างเต็มที่ในแต่ละวัน ไม่กลัวตัวเองสิ้นหวังหรือเหน็ดเหนื่อย ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟื่อย
เพราะคิดว่าจะได้คุ้มที่เกิดมา ส่วนเวลาที่เราท้อแท้ ขอแค่มีคนข้างกายก็ช่วยปลอบประโลมได้ คอยชาร์จพลังให้คุณได้สู้กับวันใหม่ต่อไป
แต่หากเราต้องใช้ชีวิตคนเดียว คงต้องใช้ชีวิตอย่างระวังมากกว่าเดิมแน่ เพราะไม่มีคนคอยดูแล เปรียบเหมือนแผงโซล่าเซลล์ที่ผลิตกระแสไฟฟ้าเองได้ จากการดูดพลังงานจากแสงอาทิตย์
แต่ต้องคอยระวังพลังงานที่เก็บสะสมไว้หมด ก็ไม่อาจส่องแสงสว่างได้ต่อไป ต้องรอคอยวันใหม่ให้มาถึง เปรียบกับชีวิตคนหนึ่งที่มีพลังในตัวเอง แต่ก็ไม่ได้มากมายพอที่จะแบ่งให้ใครได้หลาย ๆ คน ต้องเก็บออมไว้เผื่อวันที่ไม่มีแสงอาทิตย์ แต่ชีวิตก็ยังเดินต่อไปได้ ด้วยพลังใจที่สะสมอยู่ในตัวเอง
จะดีกว่าไหม หากเราเปลี่ยนจากหาเพาเวอร์แบงค์ แล้วมาทำตัวเป็นแผงโซล่าเซลล์ ที่ชาร์จพลังเองได้ ในยามที่ไฟหมด เราก็สามารถให้กำลังใจตัวเองกลับมาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง เพราะไม่มีใครจะให้พลังใจได้ดีเท่าตัวของเราเองอีกแล้ว
ติดต่อ : am88buster88@gmail.com
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
