เรื่องในความทรงจำ
In my Memory
ผมเชื่อว่าคนเราทุกคนต่างมีความทรงจำที่ดีๆไว้เป็นน้ำทิพย์ชะโลมใจกันทุกคน ผมก็มีเรื่องเมื่อ4ปีก่อนมาเล่าให้ฟัง..เช่นกัน
"ในช่วง3-4วันที่ผ่านมา..มีภารกิจที่ต้องแวะเวียนไปมาโรงพยาบาลศิริราชในฐานะลูกที่ต้องไปดูแลคุณแม่ที่ต้องเข้าทำการรักษาครั้งสำคัญ...
แม้ว่าคุณแม่จะผ่านวิกฤติการรักษามาหลายครั้งแล้ว
แต่ครั้งนี้ท่านไม่อยากจะไปทำอีกแล้วอยากจะพอแล้วทำให้ลูกๆต้องพยายามอธิบายกันพอดู
ในที่สุดก็ยอมด้วยความรู้สึกสัมผัสได้หลายเหตุผลที่ท่านมีในใจแต่ไม่เผยมา
ทุกครั้งแม้ผ่านมาได้ เราต่างเห็นความเจ็บปวดทุกข์ทรมานกายของคุณแม่กันทุกครั้ง
กว่าจะฟื้นกลับคืนมาแต่ละครั้งต้องใช้เวลาหลายสัปดาห์จึงเข้าที่
ดังนั้นครั้งนี้ก็เช่นกันท่านเตรียมตัวเตรียมใจอย่างดี แต่ผมก็รู้ว่าท่านมีความหวั่นลึกๆที่ไม่ยอมแสดงออกมาให้ลูกเห็น
วันแรกเข้าไปเตรียมตัวนอนก่อนหนึ่งคืนเตรียมงดอาหารและน้ำคุณแม่นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่มีความดันขึ้นสูงบ้าง
ท่านว่าสูงเพราะมีคนบอกว่าครั้งนี้จะต้องโดนการจี้ด้วยความร้อนไปยังเนื้อที่ไม่พึงประสงค์ออกไปจะรู้สึกร้อนมาก
เลยอดคิดไม่ได้ทั้งคืนว่าจะร้อนสักแค่ไหนความดันเลยขึ้นสูงเป็นธรรมดา..คุณแม่แก้ตัวให้ฟัง
เช้าวันที่สองท่านเล่าว่า"พยาบาลเขาให้แม่เตรียมแต่งตัวสวยๆไว้รอเข็นไปห้องผ่าตั้งแต่เช้า...เพื่อรอคิว"
แม่อธิบายขั้นตอนที่ได้ฟังจากพยาบาลให้ผมฟังว่าเขาจะทำอะไรกับแม่บ้าง
แม่ว่าครั้งนี้เขาจะให้ยานอนหลับ แม่ว่าก็ดีอยากทำอะไรก็เชิญตามสบายเพราะไม่รู้ก็คงดี
แม่บอกว่า พยาบาลบอกตามขั้นตอนปกติจะใช้เวลาเพียงแค่ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่งก็เสร็จ
ปรากฏว่าคุณแม่ได้บัตรคิวเข้าห้องประมาณ11:30 ก่อนเข้าห้องคุณแม่ว่าเดี๋ยวเจอกัน
ผมนั่งรอเดินรอและเดินไปเรื่อยๆในโรงพยาบาล
เวลาหนึ่งชั่วโมงผ่านไปเริ่มรู้แล้วว่าcaseคุณแม่เป็นcaseที่มีระดับความยากเกินปกติแล้วเพราะใช้เวลา3ชั่วโมงครึ่ง
เมื่อกลับมาที่ห้อง ใบหน้าคุณแม่อิดโรยเต็มที่เจ็บและแน่นท้องมากเป็นระยะๆ
ผมใช้เวลานั่งข้างๆเตียงจับมือแม่ไว้อย่างตั้งใจ
ถ่ายพลังจิตที่เป็นกุศลบุญทั้งหลาย ที่ได้ทำมาส่งความอุ่นจากอุ้งมือ สู่อุ้งมือคุณแม่
พยายามบอกให้ท่านหลับพักไปเรื่อยๆสักพัก
อีกมือก็ลูบแขนท่านเบาๆให้รู้ว่าลูกยังอยู่ใกล้ๆ..ด้วยความเงียบและนิ่งสงบในสภาพนี้ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง
ท่านเริ่มรู้สึกตัวและเริ่มคุยกันได้มากขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าดีขึ้นทีละน้อย
พยายามชวนท่านคุยแล้วบอกคุณแม่ว่าตอนแม่ยังเคลิ้มๆความลับของแม่เผยมาแล้วนะแม่..
แม่เรียกถามหาถึงน้อง(สาวผม)ว่ามาแล้วยัง..ตั้งสองครั้งเลยนะแม่
ทั้งๆที่แม่นอนจับมือลูกชายคนนี้อยู่นะแม่555555
เลยรู้เลยนะว่าแม่รักใครมากกว่ากัน แม่เริ่มอมยิ้ม
การทำให้แม่ยิ้มได้ก็มีความสุขอีกแบบหนึ่ง
แม่เริ่มเล่าว่าเขาทำอะไรกับแม่บ้าง
แม่ว่าเขาพาแม่ไปใช้สายอะไรไม่รู้เจาะไปในท้อง
แล้วคว้านหาตำแหน่งให้ตรงจุดที่จะทำ
โดยมีภาพขึ้นจอแบบอุลตราซาวน์ให้มองเห็น
แม่อยากจะบอกเขาเหมือนกันว่าตรงไหนใช่ไม่ใช่
แต่พอเขาเห็นแม่มอง ก็เลยเอาผ้ามาปิดตา
คงกลัวเห็นเคล็ดลับวิชาทางการแพทย์
พอหาเจอแน่ใจเขาก็เริ่มบอกให้แม่หลับ แล้วจี้ความร้อนจาก160เป็น300...อะไรทำนองนั้น แล้วแม่ก็หลับไปไม่รู้ว่าทำอะไรบ้างอีกต่อไป
ยิ่งแม่เล่ายิ่งลืมเจ็บ แค่เวลาผ่านไปหนึ่งทุ่มแม่เริ่มบอกว่าดีขึ้น เจ็บบ้างแต่พอทนได้ สบายชิวๆสำหรับแม่ พวกเธอทั้งหลายทำใจได้หมดห่วง ลูกไม่ต้องกังวล
แม่รับประกันครั้งนี้ดีกว่าทุกครั้ง..
เช้าวันศุกร์ คุณแม่กลายเป็นไปตามฉายาที่เพื่อนๆแม่เรียกกันอีกครั้งว่า"Die-hards "ตัวจริงเสียงจริงอีกครั้ง
พร้อมทั้งแม่ร้อง อยากจะกลับบ้านแล้ว เมื่อเช้าแม่ยังเดินไปใส่บาตรที่หน้าห้องได้เลยนะ แม่คุยให้วลูกๆรู้ว่าปกติแล้ว
วันนั้นคุณแม่จึงกลับบ้านได้ เราจึงคลายความกังวลไปได้..."LL&L6/3/63
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
