ตอนที่ 26 นักเดินทางข้ามมิติกับวิญญาณที่หายไป (2)
แผนสำหรับเช้านี้ซึ่งเป็นเมื่อวานสำหรับผม
ผมเดินทางไปยังมูลนิธิที่หนุ่มนักสะสมมือใหม่สังกัด
“ลุงมาสมัครเป็นอาสากู้ภัยน่ะ” ผมเอ่ยปากเมื่อสังเกตเห็นเจ้าหน้าที่ละสายตาจากเอกสารและเงยหน้ามอง
“กำลังขาดคนเลยลุง พร้อมเริ่มงานเลยไหม”
“ได้เลยพ่อหนุ่ม”
“ลุงกรอกเอกสารสองใบนี้นะ ข้างในห้องมีชุดให้เปลี่ยน เรียบร้อยแล้วมาหาผมอีกที” มืออวบขาวยื่นกระดาษสองแผ่นให้ผมแล้วผายมือไปด้านหลัง
“ไอ้บอย ไอ้แดง พาลุงติดรถไปด้วยนะ สอนงานแกด้วย แล้วไอ้นนท์มันหายหัวไปไหนวะ”
“มันโทรมาบอกผมว่าท้องเสีย หัวค่ำคงมามั้ง”
เสียงตะโกนผ่านหัวผมที่เปิดประตูออกมาจากห้องพอดี ผมหันไปที่อีกฝั่งหนึ่ง หนุ่มนักสะสมคนเมื่อวานนี่เอง
“ทีมกู้ภัย ขอกำลังเสริมที่ดาวดึงส์ซอย 4” เสียงวิทยุสื่อสารดังขึ้นแทรกเสียงเม็ดฝนที่กระทบกระจกหน้าดังปุปะ ไอ้บอยเปิดไซเรนแล้วเหยียบคันเร่งพุ่งออกไป ก็ไม่ถือว่าเร็วนักถ้าเทียบกับรถกู้ภัยที่ผมเคยเห็น
ภาพโดย PublicDomainPictures จาก Pixabay
‘เป็นชายสูงวัยที่ก้มหน้ากดมือถือ ไม่มีมอเตอร์ไซค์ ไม่มีเสื้อกันฝนสีชมพู เดจาวูของคนที่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเหตุการณ์ทำให้ไทม์ไลน์เปลี่ยนสินะ’
ผมคาดเดากับเหตุการณ์ตรงหน้า มองไปที่รถกระบะ เด็กหนุ่มยกสองมือขึ้นกุมหัว
ช่างมันก่อน ผมเห็นไอ้บอยก้มลงเก็บมือถือที่หล่นอยู่บนพื้นถนนท่ามกลางน้ำฝนที่เอ่อล้นจากท่อระบายน้ำ
หลังจากส่งคนเจ็บที่โรงพยาบาล ไอ้บอยบึ่งรถไปจอดที่ข้างถนนแห่งหนึ่งจนมืด ตลอดทั้งวันผมชวนมันคุยสัพเพเหระจนมันเปิดใจที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังแต่ก็ไม่ใช่ข้อมูลที่ผมต้องการ
ผมจึงยิงคำถามตรงเป้า
“ลุงเห็นเอ็งเก็บมือถือคนเจ็บไว้ ทำไมไม่คืนเค้าไปวะ”
“อ้าว ไม่คิดว่าลุงจะเห็น ผมเลียนแบบไอ้นนท์ มันชอบหยิบของบางอย่างจากที่เกิดเหตุไปสะสมเป็นที่ระลึก แล้วนี่ผมก็เพิ่งทำครั้งแรกด้วย”
ไอ้บอยเกยคางบนพวงมาลัยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับเป็นเรื่องปกติที่ใคร ๆ ก็ทำกัน
“เฮ้ย ทำแบบนี้ไม่กลัวผีมาทวงของคืนเหรอวะ”
“มาก็ดีสิลุง ขอตรง ๆ สักงวด”
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะทำให้ผมขี้เกียจคุยกับมันต่อ ในเมื่อผมรู้ข้อมูลผู้ต้องสงสัยอีกคนหนึ่งแล้ว
“ลุงกินอะไร ผมเลี้ยง ถือว่ารับน้องใหม่”
“ขอบใจว่ะ เมียลุงเตรียมไว้ให้แล้ว ไม่กลับไปกินเดี๋ยวจะโดน”
“ตามใจลุง ไอ้แดงกูเอาไข่เยี่ยวม้าหมูสับผัดน้ำมันหอยใส่หอมใหญ่เยอะ ๆ เอ้านี่กูเลี้ยง”
ไอ้บอยยื่นแบงค์ร้อยข้ามไหล่ไปด้านหลัง และมองดูไอ้แดงเดินข้ามถนนไปซื้อข้าวกล่อง
“ไอ้บอย มึงไปดูไอ้นนท์หน่อยซิ ไม่โผล่หัวมาเลย โทรไปก็ไม่รับ แม่งอยู่คนเดียวด้วย”
เจ้าหน้าที่ขาวท้วมคนเดียวกับเมื่อเช้าพูดเสียงดังเมื่อเห็นเราสามคนเดินเข้าไปในมูลนิธิ
“ผมขับรถเหนื่อยแล้ว ให้ไอ้แดงไปแล้วกัน”
“เออ เออ กูไปก็ได้” ไอ้แดงตอบรับอย่างเสียไม่ได้
“ลุงไปด้วยสิ เผื่อมีเหตุฉุกเฉินจะได้ช่วยกัน” ผมไม่ยอมปล่อยโอกาสแบบนี้ให้หลุดไปหรอก
ผมซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไอ้แดงมาที่อะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง มองไปรอบ ๆ และจำรายละเอียดสถานที่ไว้ก่อนที่จะเดินตามไอ้แดงเข้าไป
ห้องล็อค ไอ้แดงพยายามเคาะประตูจนเหนื่อย ก่อนตัดสินใจลงไปขอกุญแจสำรอง กลัวว่าไอ้นนท์จะเป็นอะไรไปแล้ว
มือผอมคล้ำลนลานยัดลูกกุญแจเข้าไป ประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นอับโชยเข้าจมูก ผมยกมือข้างหนึ่งโบกไปมาข้างหน้าเบา ๆ ให้เกิดลมเผื่อว่ากลิ่นจะกระจายและจางลง
ไอ้แดงคลำหาสวิทช์ไฟและกดเปิด
เศษขยะเกลื่อน ก้านธูป ขวดนมเล็ก ๆ จานชามใส่อาหารไม่ได้ล้างอยู่บนโต๊ะ
“ไอ้นนท์ ไอ้นนท์”
ไอ้แดงคงเป็นห่วงไอ้นนท์มาก ร้องเรียกซ้ำ ๆ หลายครั้ง ทั้งที่ห้องก็ไม่ได้กว้าง มีแค่ห้องนอนกับห้องน้ำ
ผมสังเกตเหนือประตูมีกระดาษรูปสัญลักษณ์ที่ผมไม่เคยเห็น
“นั่นอะไรน่ะ onyx” ผมพูดเบา ๆ ขณะที่ไอ้แดงยังคงเดินวนเข้าห้องน้ำ ออกระเบียง
“hide and seek ของเล่นเจ้า anchor มันช่วยปกปิดไม่ให้ grey เห็นดวงวิญญาณ”
‘บิงโก เราเจอมันแล้ว anchor คงบอกมันให้หนี และมันรีบจนลืมเก็บ’ ผมพยายามซ่อนอาการไม่ให้ผิดสังเกต
“มีรูปไอ้นนท์ในมือถือหรือเปล่า ลุงจะได้ช่วยเดินหาข้างล่าง เผื่อมันออกไปซื้อข้าวกิน” ผมตะล่อมถามไอ้แดง
“เออ ก็ดีนะลุง แป๊บนึง” ไอ้แดงตอบพลางหยิบมือถือขึ้นมากดเลื่อนหารูปข้าง ๆ ผม
ผมจำหน้าไอ้นนท์ได้แล้ว และทำทีเดินออกจากห้อง
ใกล้เวลาที่หลานผมจะรวมสองโลกคู่ขนานอีกครั้งตราบใดที่มันยังเอาตัวรอดจากเหตุการณ์นั้นไม่ได้
ผมอยู่ที่ห้องพักของโรงแรม นาฬิกาบนผนังเลยเที่ยงคืนนิดหน่อย
“โอย ขอเวลานอก หิวไส้ขาด จบงานนี้ขอพักยาวนะ ไปใช้งานพวกหนุ่ม ๆ โน่น” ผมบ่นตามประสาคนแก่
‘หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา’ ดังก้องในหูผมเป็นระยะ
ระหว่างที่ข้าวผัดปูร้อน ๆ ค่อย ๆ ปัดเป่าความหิวออกไป ผมก็คิดว่าจะทำอย่างไรกับไอ้นนท์ มันคงไม่ใช่คนไม่ดีหรอก แต่การกักวิญญาณไม่ให้ไปสู่ภพภูมิอื่นก็ไม่ถูกต้อง แล้วจุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไรกันนะ
“เด็กทารก ชายหญิงสูงอายุ ตัวคนเดียว เหงา พ่อ แม่ ลูก ครอบครัว” ผมพูดคำที่ผุดขึ้นในหัวไปเรื่อย ๆ เพื่อหาแรงจูงใจ
“น่าจะเป็นการเติมเต็มส่วนที่ขาด”
“เรื่องของเขาก็ต้องปล่อยให้เขาจัดการ สักวันหนึ่งเขาคงรู้สึกตัวเอง”
ผมคิดว่าได้บทสรุปแล้ว จริงอยู่ที่พลังของบางเฉดสีช่วยให้รู้สึกสดใสมีชีวิตชีวาได้ แต่การเปลี่ยนจิตใจคนมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่ควรยัดเยียด
อีกเหตุผลคือผมไม่ถูกชะตากับบางเฉดสีนั่น ก็ขนาดมนุษย์ยังจัดให้เป็นสีตรงข้ามนี่นะ
ไอ้นนท์รีบเดินออกจากอะพาร์ตเมนต์ anchor ลอยอยู่เหนือหัวไม่ห่าง ผมส่งสัญญาณให้ grey
พริบตาเดียว anchor ถูกดูดเข้าไปในวงแหวนเฉดสีเทา ความทรงจำของไอ้นนท์เกี่ยวกับพลังพิเศษก็หายไปด้วย
“วิญญาณทั้งสามดวงล่ะ” ผมถาม grey
grey ชูนิ้วสัญลักษณ์ ok พร้อมกับโค้งตัวเล็กน้อยแทนคำตอบก่อนที่จะหายไป
จบงานของผมแล้วสินะ
อ้อ ขอไปดูให้แน่ใจก่อนว่าหลานรักเอาตัวรอดได้หรือเปล่า
ผมยืนรอเหตุการณ์ที่ปากซอยห่างออกไปราว 50 เมตร เห็นชายสูงวัยอายุไล่เลี่ยกับผมกำลังเดินก้มหน้ากดมือถือใกล้เข้ามา
ชายคนนั้นเงยหน้าเล็กน้อย ยิ้มและพูดพึมพำคนเดียว
รถกระบะขับผ่านไป แต่ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างลอยออกมาจากหน้าต่างรถ และไหลไปกับน้ำฝนที่เอ่อล้นท่อระบายน้ำ
“ข้าสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณแห่งสีแถวนี้ เล็กและอ่อนจนบอกไม่ได้ว่าอยู่ตรงไหน” onyx กระซิบบอกผม
“ลุงโจใช่ไหมครับ”
ผมมองไปที่ต้นเสียง เป็นชายสูงวัยคนนั้น ทำไมเขาถึงรู้จักผม ผมเผลอพยักหน้าเบา ๆ ด้วยสีหน้างุนงง
“ผมอิฐไงครับ ทำไมลุงไม่แก่ขึ้นสักนิด รูปร่างหน้าตายังเหมือนสมัยที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย”
น้ำเสียงสงสัยและท่าทางครุ่นคิดทำให้ผมใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ
“เนิ้ตฝากจดหมายให้ลุงด้วยครับ ไปนั่งคุยกันที่บ้านผมเถอะ”
นี่มันเรื่องอะไรกัน คนที่ระมัดระวังกับการกระทำที่จะกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์อย่างผมนี่นะ คำตอบคงอยู่ในจดหมายนั่น
ภาพโดย Clker-Free-Vector-Images จาก Pixabay
คุยกัน
ปูถนนมา 24 ตอนเพื่อเนื้อหาตอนที่ 25-28 ยาวนานจริง ๆ
ลุงอิฐ ตอนที่ 2 และ 24
โจเอลปู่ของโจเกริ่นไว้ท้ายตอนที่ 23
หลานโจเอล ตอนที่ 5-7
grey ตอนที่ 17
black ตอนที่ 5 6 12 และ 19
นักสะสมวิญญาณ บอย ตอนที่ 2
อะไรบางอย่างลอยออกมาจากหน้าต่างรถ ตอนที่ 1 4 8 และ 9
พยายามเขียนให้สั้น ตัดโน่นตัดนี่ ก็ยังยาวอยู่ดีเลยต้องแบ่งเป็น 2 ตอน ตอนหน้ายกให้เนิ้ตเต็ม ๆ โผล่มาแป๊บเดียวแล้วกลายเป็นควันได้ไง
ขออภัยที่ไม่ได้ทักเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ หลายเพจ อาจจะแว่บไปทักทายเป็นช่วง ๆ ครับ
(づ￣ 3￣)づ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
