8 มี.ค. 2020 เวลา 17:12 • ปรัชญา
คำว่า ตลอดไป ไม่มีจริง
มีเเต่ความเปลี่ยนเเปลงของธรรมชาติที่เป็นหนึ่งเดียวกัน
สิ่งที่ทำให้เกิดอัตตาตัวตน คือ ความคิด เมื่อมีความคิดจึงมี
ความโลภ ความโกรธ ความหลง เป็นอุปนิสัยเป็นตัวตนที่เเน่นหนา
ถ้าเราเติมสีลงไปในน้ำ คนจะบอกว่าน้ำสีแดงหรือน้ำสีดำ หรือน้ำสีใดๆ ก็สุดแท้ แต่ในความเป็นจริงแล้วน้ำไม่มีสี และถ้าสิ่งที่ไม่ใช่น้ำถูกเอาออกไป เราก็จะเห็นน้ำนั้น
อุเบกขา คือภาวะธรรมชาติของจิตใจ มันมีอยู่ในคนทุกคนไม่ยกเว้น เมื่อบางคนมีความโกรธจัด อุเบกขาจะช่วยถ่วงเขาไว้ดุจดังสมอของเรือ และดังนั้นเขาจึงไม่หัวใจวายตาย เมื่อบางคนมีความโลภจัดและอยากจะเอาจากคนอื่นให้มากๆ อุเบกขาจะเป็นเหมือนลูกตุ้มเหล็กและโซ่ตรวนดึงเขาไว้ และทำให้ความโลภเบาบางลง เพื่อว่าเขาจะได้ไม่สูญเสียดุลยภาพไปโดยสิ้นเชิง
ดังนั้นอุเบกขาจึงมีอยู่แล้ว เราไม่ต้องไปแสวงหามัน เปรียบดั่งดวงอาทิตย์เมื่อถูกเมฆบัง โทสะ โมหะ โลภะ เมื่อเกิดขึ้นย่อมบดบังอุเบกขา เมื่อเราเห็นจิตใจของเราเองอย่างแจ่มชัด อุเบกขาก็จะถูกเปิดเผยให้เห็น
ที่มารูปภาพ https://xn--v3cdwa6co.com
โฆษณา