ตอนที่ 2
เมื่อพูดถึงโสเภณีแล้ว จะไม่พูดถึง
โรคสำหรับบุรุษนักเที่ยวก็ไม่ได้
💋"โรคบุรษ" หรือ "กามโรค"💋
ใครยังไม่อ่านบทที่ 1 คลิกได้เลยนะครับ
มาต่อกันเลยครับ
"โรคสำหรับบุรุษนักเที่ยว" หรือเรียกสั้นๆว่า "โรคบุรษ" หรือ "กามโรค"
ราวสมัยรัชกาลที่4 นี่เองที่เริ่มเห็นบันทึกชัดๆ ว่ากามโรคนั้นมีการระบาดในสยาม
ฌ็อง-บาติสต์ ปาลกัว
ฌอง-บัปติสต์ ปาลกัวซ์ สังฆนายกคณะมิซซังโรมันคาทอลิกประจำประเทศสยาม
บันทึกไว้ว่า
“ดูเหมือนกามโรคจะระบาดมากในหมู่คนมั่งมีก็เป็นการลงโทษอันเหมาะสมแล้วสำหรับคนที่มีเมียมากและหมกมุ่นในกามคุณ”
ถนนจักรเพชร ย่านวังบูรพา แหล่งโสเภณีนคร
สมัยรัชกาลที่ 4 มีการจดทะเบียนหญิงนครโสเภณี จุดมุ่งหมายนั้นเพื่อที่จะหารายได้เข้ารัฐ และนำเงินมาพัฒนาทำการตัดถนนหนทางเขตเมือง
และประเทศสยามช่วงรัชกาลที่ 5 ได้มีการพัฒนาประเทศเพื่อต้อนรับอารยธรรมใหม่ๆจากชาติตะวันตก คนหลากหลายเชื้อชาติหลั่งไหลเข้ามาค้าขายลงทุนในสยามเป็นอันมาก
โรงเต้นรำสำเพ็ง
แม้กระทั่งอาชีพโสเภณีต่างชาติด้วยเช่นกัน ได้แก่ จีน ญี่ปุ่น รัสเซีย ต่างหลั่งไหลเข้ามาในพระนคร จนมีชายไทยโดยเฉพาะในเขตพระนคร เป็นโรคบุรุษ หรือ กามโรค แทบครึ่งค่อนเมือง หากแต่ไม่สามารถยืนยันจำนวนได้ในสมัยนั้น
ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 6 มีรายงานของกรมสุขาภิบาลระบุว่า ผู้ชายในพระนครที่ป่วยเป็นกามโรคมีจำนวนถึงร้อยละเจ็ดสิบห้า
เนื่องจากในสมัยนั้นผู้คนยังไม่ค่อยมีความรู้ด้านการเเพทย์เหมือนปัจจุบัน วิธีการรักษาจึงใช้การต้มยาหม้อ ซึ่งส่วนใหญ่จะไม่หายขาดเพียงแต่ช่วยบรรเทาอาการลดความเจ็บปวดแต่ไม่ได้ฆ่าเชื้อให้หายไปจากร่างกาย
ในตำรับตำรายาไทยโบราณ มีคำเรียก โรคบุรษ หลายคำ ดังเช่น โรคบุรุษ โรคสำหรับบุรุษ โรคสตรี อุปทุม หรืออุปทม
ยาหม้อ ภาพจาก ayuwat.com
จารึกการแพทย์ของวัดราชโอรสารามราชวรวิหาร กล่าวว่า
“ถ้าผู้ชายเป็นโรคสำหรับบุรุษ ไส้ด้วน ไส้ลามแลให้แตกออก เป็นน้ำเหลืองไหลเซาะอยู่ทั้งกลางคืนกลางวัน ให้เจ็บปวด ดังจะขาดใจตายฯ”
ตำราแพทย์แผนไทย’คัมภีร์มุจฉาปักขันทิกา’
บอกเหตุแห่งไว้ว่า อุปทม ไส้ด้วน มีทั้งเกิดจากชายเสพเมถุนกับสตรีที่ยังไม่มีระดู ข่มขืน กระทำชำเรา เสพเมถุนกับหญิงแพศยาเป็นกาลกิณีสำส่อน เกิดจากชายเสพเมถุนรุนแรง
กระทบชอกช้ำภายใน และเกิดจากชายเสพเมถุนกับสตรี ซึ่งกำลังมีประจำเดือน ฯลฯ
ไม่เพียงแต่ประชาชนราษฏรจะเป็นโรค แม้แต่เจ้าขุนมูลนายก็ได้ติดโรคดังกล่าวจำนวนไม่น้อย
ภาพจาก http://decembertown.com/ซิฟิลิส/
สมัยก่อนคนที่เป็นโรคนี้ ดูไม่ยาก เพราะจะมีอาการเข้าข้อออกดอก(ระยะของกามโรคที่เกิดมีเม็ดผื่นเป็ดดอกๆตามร่างกาย)
โดยมากมักจะเจ็บปวดร้องระงมในช่วงหน้าหนาว ถ้าเข้าข้อออกดอกหนักเข้าก็จะลามอย่างรวดเร็วไปยันแขนขาและขาหนีบ ทำให้คันและเดินไม่ถนัด
หากมีฝีเกิดขึ้น มักจะเกิดขึ้นบริเวณลำคอทั้งสองข้างและก็ต้องเอาก่อเอี๊ยะปิดฝีไว้
เวลาหันไปคุยกับใครก็ต้องหันไปทั้งตัว
หากหันเพียงคอก็จะเจ็บปวด ไม่สามารถหันคอแบบคนปกติได้
กระทั่งในสมัยรัชกาลที่ 6 พ.ศ.2451 คณะเสนาบดีจึงได้ตรา “พระราชบัญญัติป้องกันสัญจรโรค” และให้มีผลบังคับเฉพาะในเขตพระนคร และ พ.ศ.2456 ให้มีผลทั่วราชอาณาจักร
ภาพเก่าโรงเต้นรำสำเพ็ง
โดยการควบคุมโสเภณีนครให้มีการตรวจโรค และจดทะเบียนอย่างถูกกฎหมาย เพื่อให้มีสุขพลานามัยที่ดีและความเป็นระเบียบเรียบร้อย
แต่ก็ยังไม่วายเกิดปัญหาร้องเรียนมากมายทั้งการมั่วสุมเสพฝิ่นและการเปิดให้บริการจนดึกดื่น ส่งผลกระทบต่อประชาชนในเขตพื้นที่ใกล้เคียง
เป็นที่หนักใจและภาระของหน่วยกรมตระเวน(ตำรวจ) ต้องทำการขอตรวจใบอนุญาติโสเภนีนคร และปรามโสเภณีนครที่เดินเตร็ดเตร่ขายบริการชักชวนตามท้องถนน
กรมตระเวณ(ตำรวจ)
เมื่อการพยายามจัดระเบียบของทางรัฐ ไม่สามารถควบคุมได้อย่างเป็นระเบียบมาอย่างยาวนานหลายปี
ภาพเก่าย่านสำเพ็ง
จนในปี พ.ศ.2503 สมัยจอมพลสฤษดิ์ธนะรัชต์ นายกรัฐมนตรีในสมัยนั้น จึงได้ออก
“พระราชบัญญัติปรามการค้าประเวณี พ.ศ.2503” ถือว่าโสเภณีเป็นสิ่งผิดกฎหมาย
ปรับปรุงมาเป็น “ป้องกันและปราบปราม” ในปี พ.ศ.2539 เอาโทษกับผู้กระทำผิดอย่างจริงจัง
แม้ว่าจะมีการออกกฎหมายมาเพื่อปราบปรามอย่างจริงจังในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งอาชีพนี้ได้ มีการพัฒนาขึ้นไปอีกหลายรูปแบบเช่น อาบอบนวด คาเฟ่ บาร์ ไนต์คลับ จนถึงโทรศัพท์ อินเตอร์เนต และการค้าที่แอบแฝงมาในรูปแบบที่คาดไม่ถึง
❤️กดไลค์ กดแชร์ กดติดตามเป็นกำลังใจ❤️
ขอบคุณครับ🙏🙏
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
