ชีวิตกูอยู่กับ “วิกฤตเศรษฐกิจ” มาตลอด ตอนต้มยำกุ้ง ยังไม่รู้สี่รู้แปดอะไร แต่จำความได้ว่าไปสมัครงาน 7-11 ด้วยตัวเองถึง 3 รอบจนฝ่ายบุคคลเขาจำหน้าได้ ตอนวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ พ่อตาชาวอเมริกันก็ตกงานทันที จำได้ตอนนั้นเพื่อนพ่อตาชาวสิงคโปร์มาหามะพร้าวไปขายเพื่อความอยู่รอด ตอนน้ำท่วมใหญ่ 3 เดือนนี่หนักเลย โชคดีที่ยังมีเงินเก็บ ไม่งั้นชีวิตกูได้จมไปกับน้ำแน่นอน กูโชคดีที่รอดมาได้ทุกวิกฤต เพราะตอนเศรษฐกิจดี กูเก็บเงินมาตลอด ใช้ชีวิตแบบเจียมตัว ไม่ได้ก่อหนี้เพิ่ม หาทางเพิ่มรายได้ตลอดเวลา กูไม่ได้สร้างเกราะที่สวยงามเพื่อแลกกับค่าใช้จ่ายมหาศาลที่ตามมา ไม่ได้พึ่งใครเพราะไม่มีใครให้พึ่ง เลยระมัดระวังการใช้เงินตลอดเวลา ชอบคิดร้ายในวันที่อะไรมันดีๆไว้ก่อน กลัวจน กลัวไม่มีจะเเดก กลัวต้องแบกหน้าไปยืมเงินคนอื่น แม้วิกฤตครั้งนี้กูไม่รู้เลยว่า จะไปสิ้นสุดเมื่อไหร่ รู้เพียงอย่างเดียวว่า ชีวิตกูต้องไม่สิ้นสุดไปกับมัน กูดิ้นมาตลอดชีวิต อะไรทำได้กูทำหมดถ้ามันสุจริต มีแค่ไหนกูใช้แค่นั้น ไม่เปรียบเทียบตัวเองกับใคร อยู่อย่างสงบจบในแบบกูเอง ใครจะมีก็มีไป มันเรื่องของเขา กูรักษาใจกูเองไม่ไปอิจฉาใครก็พอ กูเชื่อว่าการเป็นคนธรรมดา ที่มีความสุขมันดีที่สุดแล้ว
ยอมหน้าเล็กบ้างก็ได้ คนเหี้ยไรจะหน้าใหญ่ได้ทุกวัน ..😎
#แร้มเงินล้าน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
