เกือบทั้งซอย
เล่าโดย : คุณแบงค์
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่บ้าน ในจังหวัดเชียงราย เมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมา หมู่บ้านของคุณแบงค์จะมีน้าสาวอยู่คนนึง ชื่อน้าดา น้าดาไปทำงานที่ต่างประเทศอยู่หลายปี แล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน เป็นคนค่องข้างเก็บตัว ไม่ค่อยจะมีญาติ ระหว่างที่น้าดากลับมาที่ไทยได้ไม่นาน แกได้พบรักกับตำรวจคนหนึ่ง ชื่อดาบชัย
จากนั้นดาบชัยได้เข้ามาอยู่กินในบ้านของน้าดา จนเวลาผ่านมาได้สักพัก น้าดาเกิดประสบอุบัติเหตุทางรถจนเสียชีวิต แต่ก่อนที่จะเสีย น้าดาได้ทำเรื่องบริจาคร่างกายให้กับโรงพยาบาลไว้ก่อนแล้ว และเหมือนว่าลุงดาบชัยจะระแวง กลัวว่าวิญญาณของน้าดาจะกลับมาที่บ้าน จึงได้ขอให้เพื่อนที่มีวิชาอาคม มาทำพิธีปิดยันต์ให้ที่บ้าน
ปกติแล้ว นานๆทีคุณแบงค์ถึงจะกลับบ้าน บ้านของคุณแบงค์จะอยู่กลางหมู่บ้าน ช่วงนั้นคุณอาของคุณแบงค์เกิดล้มป่วย คุณแบงค์ก็เลยอาสากลับไปดูแล เพราะว่าคุณอาไม่มีลูก บ้านของคุณอาจะอยู่ตรงข้ามกันกับน้าดา ทางเข้าซอยจะอยู่ข้างๆวัด ซึ่งคุณแบงค์เองยังไม่รู้ว่าน้าดาได้เสียชีวิตไปแล้ว
คุณแบงค์กลับมาถึงที่บ้าน ก็นั่งดื่มสังสรรค์กับครอบครัวพอประมาณ จนเวลาเกือบเที่ยงคืน จึงได้ขี่มอเตอร์ไซค์ไปนอนที่บ้านของคุณอา คุณแบงค์ขี่มาจนถึงปากซอย แถวนี้ค่อนข้างมืด เพราะไม่มีไฟทาง คุณแบงค์เห็นน้าดานั่งอยู่ในมุมมืด ข้างๆป้ายบอกชื่อซอย
จึงได้ขี่รถไปจอดข้างๆแล้วถามว่า "น้าดา ไปไหนครับ ผมไปส่งมั้ย" น้าดาเงยหน้าขึ้นมามอง ทำให้คุณแบงค์เห็นดวงตาของน้าดาใหญ่กว่าปกติ เหมือนคนใส่บิ๊กอาย ทำปากขมุบขมิบอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับได้กลิ่นเหม็นคาวอะไรสักอย่าง
น้าดาตอบคุณแบงค์ว่า "ช่วยพาเข้าบ้านหน่อย กูเข้าบ้านไม่ได้" ทำให้คุณแบงค์รู้สึกเคืองหน่อยๆ เพราะปกติน้าดาจะเป็นคนสุภาพ ไม่เคยพูดกูกับใคร จึงถามออกไปว่า "ทำไมเหรอครับน้าดา น้าชัยยังไม่กลับเหรอ หรือว่าลืมกุญแจไว้ในบ้าน"
น้าดาจ้องหน้าคุณแบงค์เขม่น รู้สึกเหมือนลูกกะตาจะขยายใหญ่ขึ้นอีกเล็กน้อย แล้วพูดว่า "พากูเข้าบ้านเหอะ ไม่ต้องพูดมาก" คุณแบงค์จึงบอกว่า "โอเคน้าดา ซ้อนท้ายมา เดี๋ยวผมพากลับบ้าน"
แต่น้าดาพูดขึ้นมาว่า "กูไม่ขึ้น เดี๋ยวกูตามหลังไปเอง" คุณแบงค์รู้สึกโกรธ จึงไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ขี่รถออกไปช้าๆ ในระหว่างที่ขี่รถไปได้สักระยะหนึ่ง คุณแบงค์มองกระจกส่องหลัง
ถนนค่อนข้างมืด ทำให้มองได้ลำบาก แต่ในความมืดนั้น ปรากฏว่าคุณแบงค์เห็นเงาตะคุ่มๆของน้าดา กระโดดเหมือนกบ ตามหลังมอเตอร์ไซค์มาไกลๆ คุณแบงค์มองอยู่นาน คิดว่าน้าดากำลังเล่นตลกอะไรอยู่
จนมาถึงหน้าบ้านของคุณอา คุณแบงค์จอดมอเตอร์ไซค์แล้วเหลียวกลับไปมอง แต่น้าดากลับหายไป เห็นเพียงแค่ถนนมืดๆที่ว่างเปล่า บ้านของน้าดาเองก็ปิดไฟมืดทั้งหลัง คุณแบงค์จึงเดินไปกดกริ่งเรียก แต่ก็ไม่มีใครออกมาเปิดบ้านให้ จึงเดินเข้าไปนอนในบ้านของคุณอา
หัวเตียงของคุณแบงค์จะหันไปทางบ้านของน้าดาพอดี ช่วงเวลาประมาณตีหนึ่งกว่าๆ ในระหว่างที่คุณแบงค์กำลังนอนเล่นมือถืออยู่ คุณแบงค์ได้ยินเสียงเหมือนผู้หญิงกำลังบ่นอะไรสักอย่างอยู่แถวๆหน้าบ้าน
จึงลองลุกขึ้นส่องดูที่หน้าต่าง ก็เห็นน้าดากำลังเดินอยู่บนรั้วบ้านของตัวเอง กระโดดขึ้นกระโดดลง ไม่ยอมเข้าบ้านสักที ทำปากขมุบขมิบอยู่ตลอดเวลา เหมือนบ่นอะไรสักอย่าง คุณแบงค์ก็ได้แต่คิดว่าน้าดาแกเพี้ยนอะไร
วันต่อมา คุณแบงค์เห็นดาบชัยเดินเข้าบ้าน ก็อยากจะเข้าไปถามว่าทำไมน้าดาทำอะไรแปลกๆ แต่ดาบชัยเดินเข้าบ้านไปเสียก่อน จนเวลาประมาณตีหนึ่ง คุณแบงค์เห็นน้าดาเดินอยู่บนขอบรัวบ้านของตัวเองอีกแล้ว กระโดดขึ้นกระโดดลงเหมือนเดิม พร้อมกับบ่นไม่เป็นภาษาอยู่ตลอดเวลา
ด้วยความสงสัย คุณแบงค์จึงได้ไปถามคุณอา ว่าทำไมน้าดาแกถึงไม่เข้าบ้าน แต่คุณอากลับไม่ยอมบอกอะไร เพราะกลัวว่าคุณแบงค์จะกลัว แล้วไม่กล้ามานอนเป็นเพื่อนด้วย
เหตุการณ์ผ่านมาได้ประมาณสองวัน คุณอาถึงยอมมาเล่าให้ฟัง ว่าน้าดาเสียชีวิตไปแล้ว ด้วยอุบัติเหตุ เวลาดึกๆ ชาวบ้านที่สัญจรผ่านซอยแห่งนี้ จะเห็นน้าดากระโดดเหมือนกบตามหลังรถ พร้อมๆกับกรีดร้องเสียงเล็กแหลม เหมือนกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์ เจอแบบนี้ทุกราย
จนญาติของน้าดาทนไม่ไหว ขอให้ดาบชัยเอายันต์ออกจากบ้าน เผื่อน้าดาจะมีห่วงอะไรในบ้าน ดาบชัยก็ไปถอดเอายันต์ออก หลังจากนั้นแค่วันเดียว พฤติกรรมขอดาบชัยก็ไม่เหมือนเดิม ชอบมานั่งหน้าบ้านแล้วพูดคนเดียว ขี้ตกใจ เหมือนหวาดระแวงอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา กินเหล้าหนักขึ้นทุกวัน จนเส้นเลือดในสมองแตก
แต่ก่อนที่จะเสียชีวิต ลูกชายของดาบชัยได้กลับมาดูแลที่บ้าน แต่อยู่ได้แค่วันเดียวก็ต้องหนีออกจากบ้านกลางดึกทันที เพราะเห็นน้าดานั่งคร่อมอยู่บนร่างของดาบชัยตลอดเวลา จนเสียชีวิต ลักษณะของน้าดาที่ลูกชายของดาบชัยเห็นคือ ตาโปนออกมานอกเบ้าจนน่ากลัว ดั้งยุบลงไปจนเห็นแค่รูจมูกเล็กๆสองจุด ทำปากอ้าหุบอยู่ตลอดเวลา
คุณแบงค์เชื่อว่า ที่น้าดาเป็นเช่นนั้น คงเพราะเป็นโรคเวรกรรม เพราะวันแรกที่คุณแบงค์เห็นน้าดา ลักษณะตาของน้าดาจะโปนๆเหมือนตาปลา ปากจะขมุบขมิบอยู่ตลอดเวลา ชอบกรี้ดร้องเสียงเล็กแหลมเหมือนไม่ใช่คน และเวลาพูดหรือโต้ตอบอะไร เสียงจะสะท้อนเหมือนเวลาเราพูดในห้องน้ำ
เพราะตั้งแต่ที่น้าดากลับมาจากต่างประเทศ น้าดาจะประกอบอาชีพหากบหาปลาขาย และสาเหตุที่น้าดาขึ้นไปคร่อมร่างของดาบชัยเหมือนโกรธแค้นกัน นั่นเป็นเพราะตั้งแต่ที่น้าดาเสียชีวิต ดาบชัยจะพาผู้หญิงเข้าบ้านแทบจะทุกวัน และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมด
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
