ที่รพ.แห่งหนึ่ง
ป้า : หมอ มีอาการ..... ขอตรวจโรคนั่นได้บ่
หมอ : บ่ได้คร้าบ ต้องมีอาการเข้าเกณฑ์ก่อนเน้อ
ป้า : กังวลน่ะหมอ กลัวมาก กลัวจิลงปอด
หมอ: เข้าใจครับ ถ้าไม่มีอาการก็ไม่อันตรายนะ ล้างมือ ใส่หน้ากาก ป้องกันตัวตามหมอแนะนำเน้อ
ป้า : ก็หมอเป็นหมอ จิฮู้หยัง ว่าคนไข้กังวลปานใด๋
ถึงประโยคนี้ สะอึกเบาๆ
ถึงเป็นคำพูดประโยคเดียว
จากคนไม่กี่คน
แต่ใครจะไปรู้ ว่าลึกๆแล้ว ในใจของคนส่วนใหญ่ จะคิดอย่างนี้เหมือนกันมั้ย
ขอใช้พื้นที่นี้ ระบายความคิดในหัวหมอคนหนึ่ง ที่รุ้สึกอะไรบางอย่างจากคำพูดประโยคเดียวประโยคนี้แล้วกันครับ
เข้าใจครับ ว่าทุกคนกังวล
เมื่อไม่รู้ ย่อมเกิดความกลัว
เมื่อเกิดความกลัว ย่อมวิตกกังวล
เมื่อความวิตกกังวลนั้น
เสริมด้วยข่าวในทางไม่ดีที่ได้รับมา
ย่อมตื่นตระหนก
และสับสน
เข้าใจในประเด็นที่หลายคนบอกว่า ก็เป็นหมอถึงไม่กังวล
ใช่ครับ หมอมีความรู้ หมอป้องกันตัวเองได้ รู้วิธีรักษาตัวเอง หมออยู่รพ.อยู่แล้ว
แต่ลองคิดดีๆนะครับ แค่คุณป้องกันตัว คุณอยู่บ้าน ตามที่หมอและสื่อต่างๆให้ความรู้
คุณก็ปลอดภัยมากแล้วนะครับ
แต่หมอ นอกจากต้องป้องกันตัวเองแล้ว ยังต้องอยู่หน้างาน
พบปะผู้ป่วยทุกๆวัน วันละกี่ร้อยคน
ซึ่งทุกคนก็ใช่ว่าจะบอกประวัติหมด
ไม่ใช่ทุกคนจะเข้าใจและให้ความร่วมมือ
และหมอ work at homeไม่ได้นะครับ
หมอแต่ละรพ.มีไม่พอนะครับ
โรคระบาดที่รพ. ไม่ได้มีแค่COVID19นะครับ
อ่านถึงตรงนี้ คิดอีกทีครับ ว่าใคร ควรกังวลมากกว่ากัน
พวกผมพยายามบอกทุกคนเพื่ออะไร
อะ แน่ๆ ผมก็ห่วงตัวเอง
ทุกคนย่อมห่วงตัวเอง จริงมั้ยครับ
ความกังวล ย่อมมีครับ
แต่กังวลไป ได้อะไรบ้างครับ
คิดตามครับ เมื่อคุณติดเชื้อ
สิ่งที่เกิดขึ้นได้ คืออะไรบ้าง
1.ไม่มีอาการ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าติดเชื้อ แพร่เชื้อไปแล้วไม่รู้ตัว
2.มีอาการเบาๆ ไข้ไอ ไปตรวจ เจอเชื้อ ได้รับการรักษา
3.อาการเบาๆ ค่อยๆรุนแรงขึ้น จนรุนแรงมาก
4.อาการรุนแรงมาก รักษาไม่ทัน เสียชีวิต
ในตอนนี้ กรณีข้อ 4 ผู้ป่วยเสียชีวิตตอนนี้ ตามรายงานในไทย มีคนเดียว และคนนั้นเกิดเพราะตอนนั้น ทุกคนยังไม่ตื่นตัวพอ
แต่ตอนนี้ มองไปรอบๆสิครับ
มีใครบ้างไม่ตื่นตัว
หมอพยาบาล บุคลากรทุกคน ล้วนตื่นตัว ใครมีอาการ ส่งตรวจหมดตามมาตรฐาน
เพราะฉะนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นได้ตอนนี้ มีแค่3 กรณีแรกครับ
1 . ไม่มีอาการ ติดเชื้อ ไม่รู้ตัว หายแล้ว ยังไม่รู้ว่าตัวเองติดเชื้อ
สิ่งที่กลัวในกรณีนี้คือ การแพร่กระจาย
ถ้าทุกคนอยู่บ้าน หรือออกไปนอกบ้านแต่ป้องกันตัวเองอย่างที่บอกอย่างเคร่งครัด
จะกลัวอะไรล่ะครับ ยังไง คุณก็ไม่แพร่เชื้อ และไม่มีอาการอยู่แล้ว เชื้อทำอะไรคุณไม่ได้
"ฉันเคร่งครัด แต่คนอื่นจะเคร่งมั้ยล่ะหมอ"
คนอื่นไม่เคร่งก็ช่างเค้า เราเคร่งครัด ป้องกันตัวเองดี ก็เกินพอแล้ว ที่จะปลอดเชื้อ
2.อาการเบาๆ ไข้ ไอ มีความเสี่ยง ก็ไปขอตรวจ เจอเชื้อก็รักษา หาย จบ
อันนี้เชื่อว่า ไม่มีปัญหา ทุกคนที่ได้ตรวจ ได้เคลียตัวเอง ว่าไม่ติดเชื้อ
แต่หลังจากนั้น ก็ต้องระวังตัวเองอยู่ดี จริงมั้ยครับ
สิ่งที่กลัวคือ ก่อนการรักษา แพร่ระบาดเหมือนกัน กลับไปอ่านข้อ1
3. อาการเบา ค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนรุนแรงมาก
รุนแรงมากคืออะไร ก็คือ เกิดปอดอักเสบเฉียบพลัน
ทีนี้ขอยกมาตรการ ในกรณีคนปอดติดเชื้อสงสัยCOVID19กรณีไหนบ้าง
-ใกล้ชิดผู้ป่วย
-บุคลากรทางการแพทย์
-รักษาแล้วไม่ดีขึ้น
-หาสาเหตุไม่ได้
มาตรการค่อนข้างครอบคลุมแล้ว
ยาก็มีแล้ว
รักษาสุขภาพให้ดี โอกาสถึงขึ้นรุนแรงนี้ก็ยากแล้ว
สรุป อ่านมาถึงตรงนี้ แอดแค่ต้องการบอกว่า
อย่าตระหนกเกินไป
คนเราจะป่วย จะอ่อนแอ เพราะความเครียดของตัวเองนี่แหละ
คนกังวล ไม่ยอมอยู่บ้านทั้งที่อาการไม่มี
มารพ. สัมผัสคนติดเชื้อไม่รู้ตัว
ได้รับเชื้อเฉยเลย ทั้งๆที่อยู่บ้านก็ปลอดเชื้อแล้วแท้ๆ
เครียดจนไม่มีอารมณ์ทำอะไร ร่างกายอ่อนแอ
แทนที่เชื้อเข้าร่างกายแล้วจะเป็นแค่ไข้หวัด อาการอาจจะลุกลามแทนได้ เพราะร่างกายอ่อนแอ
ย้ำอีกครั้ง ใครควรกังวลมากกว่า
หมอรู้ถึงไม่กังวล ใช่
แต่หมอไม่รู้เหมือนทุกคนแหละคับ ว่า
"กุติดยังวะ"
แต่คนทั่วไป ความรู้มันอยู่ในอากาศ
แค่อ่านมัน เล่าสู่กันฟัง ปฏิบัติตาม
แค่นี้ จะต้องไปกลัวอะไร
ถ้าติด ก็รักษา ถือว่าเราป้องกันดีที่สุดแล้ว
ส่วนตัวเเอด กังวล
กังวลว่า คนส่วนใหญ่จะไม่ทำตาม ไม่ให้ความร่วมมือ แค่นั้นแหละ
ฝากไว้ให้คิดนะครับ
จากใจหมอคนหนึ่ง
#TheDocLife
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
