ว่าด้วยเรื่อง “วันนั้นที่หน้าปากซอย”
เมื่อวันก่อน รถติดอยู่หน้าปากซอย เจอคนไร้บ้านคนนึงกำลังนั่งเล่นของเล่นเด็ก เนื้อตัวสกปรก และ ดูเหมือนมีอาการป่วยทางจิตด้วย
ตรงนั้นคนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะแยะ แต่แปลกที่ไม่เห็นจะมีใครสนใจเค้าสักคน
ทุกคนต่างคนต่างรีบเดิน ไม่แม้แต่จะชายตามอง
คงเป็นเพราะตอนนั้นเป็นชั่วโมงเร่งด่วน ต่างคนก็ต่างรีบไปเป็นฟันเฟืองของระบบทุนนิยมกันทั้งนั้น
ก็ได้แต่คิดอยู่ในใจว่า นี้มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วหรอ ทำไมคนถึงทุกคนถึงดูไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาเดินผ่านเค้า
ก็เลยคาดเดาเอาเองว่า คงเป็นเพราะทุกคนยุ่งและวุ่นวายกับชีวิตตัวเองมากพอ เกินกว่าจะใส่ใจสิ่งรอบข้าง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
ทุกคนต่างมีชีวิตที่เร่งรีบ เพื่อพยายามก้าวตามโลกและชีวิตในแต่ละวันให้ทัน
แน่นอนว่ามันก็ควรจะเป็นแบบนั้น
หรือเปล่า?
เราเพิ่งเห็นโลกมาแค่กี่สิบปี จะไปถามหากฏเกณฑ์ระบบระเบียบของโลกนี้ว่าอะไรดีอะไรไม่ดี ก็คงไม่ได้
แต่คำถามก็คือ ระหว่างที่โลกกำลังพัฒนาไปข้างหน้า ทุกคนต่างคนต่างรีบเดินไปข้างหน้า เราไม่ได้ทิ้งบางคนที่ก้าวตามโลกไม่ทันไว้ข้างหลังใช่ไหม
สรุปแล้ว การเร่งพัฒนานั้นส่งผลดีโดยรวมจริงหรอ เราพัฒนาไปเพื่ออะไรกันแน่
แล้วถ้าการพัฒนามันส่งผลดีโดยรวมจริง งั้นทุกคนก็ควรจะได้รับชีวิตความเป็นอยู่ที่ใกล้เคียงกันหรือเปล่า
หรือ อย่างน้อยก็ไม่ควรเกิดความแตกต่างของความเป็นอยู่ขนาดนั้น
ก็ได้แต่หวังว่า เราคงจะเข้าใจเหตุผลของสังคมมากกว่านี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
