...กระจกต้องคำสาป( ตอนจบ )...
( สำหรับท่านที่ยังไม่ได้อ่านตอนที่แล้ว
อ่านตอนที่แล้ว ได้ที่ด้านล่างบทความเลยครับ )
โบซอกเล่าว่า..เธอเดินขึ้นบันไดแล้วเห็นเงาตามมานึกว่าเพื่อน ลืมไปว่าขึ้นมาคนเดียว พอดูเงาในกระจก เห็นเดินใกล้เข้ามา เป็นเหมือนเงาสีเทาๆ ใส่ชุดนักเรียน ถักผมเปีย เดินตรงมาที่เธอ
ภาพใช้ประกอบการเล่าเพียงเท่านั้น
โบซอกหันกลับไปดูก็ไม่เจอใคร เธอกลัวมาก แต่เมื่อหันมามองกระจกอีกครั้ง เงาในกระจกกลับเป็นใบหน้าของคนอื่นไม่ใช่ใบหน้าของเธอ ยืนนิ่งจ้องหน้าเธออยู่อย่างนั้น จนเธอวิ่งหนีออกมาได้
"แถมอึนบีก็ทักฉันอีกว่า เห็นผีเดินตามหลังฉัน" โบซอกสะอึกสะอื้น
"ใจเย็นๆน่า" อินจองปลอบใจ "ก็แค่เรื่องเล่า อึนบีมันก็ทักไปเรื่อยแหละ ไม่มีอะไรหรอกน่า"
บ่ายวันนั้น ฮานาและอินจอง ขออนุญาตครูไปเข้าห้องน้ำแล้วพากันเดินไปที่กระจกบานนั้น
ภาพใช้ประกอบการเล่าเพียงเท่านั้น
"เท่าที่รู้มา จะไม่มีอันตรายใดๆ ถ้าเรามีคนเดินมาเป็นเพื่อน" อินจองเปรยขึ้นมา
"อินจอง เธอว่าที่โบซอกเล่านั่น มันจะใช่เรื่องจริงไหม?" ฮานาถามพรางมองกระจกอย่างพิจารณา
"ก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะ เมื่อก่อนฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะ" อินจองว่าแล้วก็จ้องไปที่กระจกเหมือนกำลังมองใครสักคนที่ด้านหลัง
"แต่ตอนนี้เริ่มจะเชื่อแล้วล่ะ" อินจองพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ห๊ะ ทำไมล่ะ" ฮานาถามด้วยความประหลาดใจ
"ก็เมื่อวานตอนเย็น ฉันกำลังจะกลับบ้าน พอผ่านกระจกนี่ ก็ได้ยินเหมือนคนเรียกจากข้างหลัง ฉันเลยหันไปดู" อินจองเริ่มพูด
"ล...แล้ว..มันทำไมล่ะ" ฮานาถามด้วยน้ำเสียงสั่น
"ฉันไม่เจอใคร หันมาที่กระจกอีกที ก็เห็นเด็กผู้หญิงถักเปียคนหนึ่ง ผิวซีดๆ ตรงกับที่โบซอกเล่าเป๊ะๆ เด็กคนนั้น เดินมาหาฉัน"
อินจองเสียงสั่น น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
"หลังจากนั้น ฉันกลับบ้าน เห็นเด็กนั่นในกระจกห้องน้ำที่บ้าน นี่ก็เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่ฉันเห็นเด็กคนนั้น" อินจองมองเข้าไปในกระจก
แล้วเมื่อฮานามองตาม ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวแทบร้องออกมา เมื่อเห็นเด็กหญิงผมเปีย 2 ข้าง ตัวซีดจนเหมือนภาพขาวดำเดินขึ้นบันไดมาจากด้านหลังเรา
ตอนนี้อินจองเริ่มสะอื้นหนัก
"ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ฉันกลัว
ต่อไปเธอก็แค่เล่าต่อให้ใครที่นี่ก็ได้ฟัง"
ว่าแล้วอินจองก็วิ่งหนีขณะที่ฮานายังคงมองตาค้างอยู่
ภาพเด็กหญิงสุดหลอนเดินเข้ามาใกล้
ฮานาหลับตาปี๋ สวดมนต์ ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจแล้วลืมตาอีกครั้ง
คราวนี้เด็กผีคนนั้นยืนประจันหน้าฮานาในกระจก แล้วยิ้มให้ ฮานาวิ่งหนีกลับขึ้นไปบนห้องเรียน นั่งร้องไห้ ไม่พูดอะไรกับอินจองอีก พยายามลืมเรื่องทั้งหมดนี้ไป
เย็นวันนั้น อึนบีเดินมาบอกว่าเห็นผีเดินตามฮานา ฮานาหงุดหงิดจึงด่ากลับไป ก่อนจะรีบวิ่งกลับบ้านด้วยความกระวนกระวายใจ
เมื่อถึงบ้านจึงค่อยรู้สึกอุ่นใจขึ้นเมื่อเห็นเงาคนในบ้านเดินมาที่ประตู
ภาพใช้ประกอบการเล่าเพียงเท่านั้น
"ตอนนี้ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว" ฮานาคิดในใจ
ฮานาเงยหน้าขึ้น "แม่คะ วันนี้หนู..."
แล้วฮานาก็รู้สึกเย็นวาบ ชาไปทั้งหน้า เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่หลังกระจกไม่ใช่แม่ของเธอ
เด็กปีศาจยิ้มเย็นๆชวนขนลุก
ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่น่าขนลุกออกมาว่า......
"1 ครั้งแล้วน๊า"
...กระจกต้องคำสาป....จบแล้วครับ...
ขอบคุณภาพทั้งหมด(ตอนที่แล้วก็ด้วย) จากเว็บไซต์ Pixabay ครับ
ปล.ถ้าสงสัยว่า เวลาผมเล่าเรื่องเล่าแนวๆนี้
ทำไมไม่ใส่รูปคนหรือรูปผีประกอบลงไป
คือผมอยากให้ผู้อ่านได้จินตนาการตัวละครขึ้นมาในแบบของตัวเองครับ
ผมเชื่อว่า ความกลัวของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เชิญทุกท่าน เสริมสร้างความกลัวของตัวเองได้เลยครับ ฮิฮิ
อ่านจบแล้ว อย่าลืมยืดเส้นยืดสาย พักสายตาสักนิด แล้วค่อยหาบทความจากเพจท่านอื่นๆ
(รึเพจเรา อิอิ) อ่านนะครับ และอย่าลืมที่จะกดไลค์ กดแชร์ และกดติดตามให้ทางเราด้วยนะครับ เพื่อเป็นกำลังใจในการทำเรื่องลึกลับแบบนี้ต่อไปนะ
ท่านใดที่ติดตามขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆ มีแต่ความสุขเข้ามา
ท่านใดที่ติดตามอยู่แล้วก็ขอให้มีสุขยิ่งๆขึ้นไปนะ ขอบคุณที่แวะมาคร้าบ🙏🙏🙏
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
