Ep.2 หญ้าคา
“เอ้กอีเอ้ก เอ้ก ก ก “
เสียงไก่ขันปลุกตั้งแต่ตอนเช้ามืดทุกวัน เสียงเขียดและอึ่งอ่างยังคงร้องระงมกลางทุ่ง เหมือนกับไม่เคยหลับนอน วันนี้เป็นวันเสาร์ ฉันได้ยินเสียงแม่หุงข้าวทำกับข้าวอยู่ในครัวสักพักแล้ว เสียงมีดเสียดสีกับไม้ไผ่ที่พ่อใช้เหลาคันเบ็ดดังแกรกๆ เบาๆ พอได้ยินมาบ้างเป็นบางที
.......ด้วยบรรยากาศหลังฝนตกเมื่อวานทำให้ฉันลุกจากที่นอนยากหน่อย นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยสักพัก ฉันก็ลุกออกจากที่นอน เก็บมุ้ง หมอน พับที่นอนอย่างเชื่องช้าไม่รีบนัก
.......จากนั้นก็ออกมานั่งล้างหน้าแปรงฟัน ตรงชายคาล้างจานหลังบ้าน หมอกยามเช้าที่ปกคลุมลงมา ทำให้มองไม่เห็นต้นไม้ด้วยซ้ำ
.......อากาศเช้านี้ค่อนข้างเย็นฉันจึงนั่งไม่นานนัก ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็รีบวิ่งตรงไปที่ราวตากผ้าเพื่อหากางเกงขายาวและเสื้อแขนยาวมาใส่ ฉันเดินไปนั่งข้างๆแม่แล้วเอามืออังไฟ ทำให้พอช่วยคลายหนาวได้บ้าง
“วันนี้เอ็งไปเกี่ยวหญ้าคาช่วยแม่นะ ” แม่พูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าฉัน
“จ้ะแม่ ไปสายๆหน่อยได้ไหมจ้ะ หนาวจังวันนี้” ฉันรับคำพร้อมกับต่อรอง
“กินข้าวเช้าเสร็จก็ไปเลยสิ จะได้ไม่ร้อนมาก เผื่อฝนตกลงมาอีกจะได้กลับบ้านมาเก็บข้าวของทัน ดูท่าฝนจะตกติดกันหลายวัน กลางวันก็ร้อนเหมือนจะไหม้ พอตกเย็นๆมาฝนก็ตกหนัก แบบนี้คนขี้โรคคงจะป่วยง่าย น่าดู” แม่พูดกับฉันด้วยประโยคยาวยืด ฉันได้แต่พยักหน้ารับไม่ต่อความอะไร
.........ดวงอาทิตย์เริ่มโผล่พ้นขอบฟ้า หมอกหนาที่ปกคลุมเมื่อเช้าเริ่มจางหาย ฉันกินข้าวเช้าเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวไปกับแม่ ฉันใส่เสื้อที่แถมมากับยาฆ่าหญ้าตัวโคร่งสีแดง กางเกงขายาวที่ใส่ก็ได้รับบริจาคจากโรงเรียน หมวกใบใหญ่ฉันหยิบมาใส่เรียบร้อย รองเท้าบูทยางสีดำราคา 25 บาท แตกทั้งหน้า ทั้งหลังที่แม่ซื้อให้เมื่อหลายปีก่อน มันยังใช้ได้สำหรับฉัน
“อ่ะ ถือย่ามนี่หน่อย แม่จะจูงรถ” แม่พูดพร้อมส่งย่ามที่มี น้ำ 1 ขวด ก้อนหินลับมีด ถุงมือ ไม้ตอก 1 มัดสำหรับใช้มัดหญ้าคาและเคียวเกี่ยวหญ้าอยู่ในนั้นให้ฉัน
........บ้านของฉันอยู่หลังสวนข้าวโพด ติดกับทุ่งนาจึงไม่มีถนนเข้าออกได้สะดวกนัก ถนนที่ใช้น่ะหรือ?
ก็คันเหมืองเล็กๆไง เหมืองเล็กๆที่ชาวบ้านช่วยกันขุดต่อลงมาเพื่อนำน้ำเข้านาของชาวบ้านที่อยู่ถัดจากนาบ้านฉันไปนิดหน่อย ฉันเดินตามแม่ที่จูงรถมอเตอร์ไซค์เก่าๆ ตามคันเหมืองออกมาที่ถนนใหญ่ ส่วนเรื่องรองเท้าที่แตกทั้งหน้าและหลังของฉันนั้น ฉันถอดถือตั้งแต่เดินเลาะคันเหมืองออกมาแล้วล่ะ
.........พอถึงถนนใหญ่ก็ล้างเท้าด้วยน้ำเหมือง
“น้ำในเหมืองตอนเช้าๆนี่อุ่นจัง” ฉันนั่งพึมพำคนเดียวเบาๆ ล้างเท้าเพลินๆจนแม่เรียกไปขึ้นรถที่แม่สตาร์ทรอ
........ฉันขึ้นซ้อนรถแล้วเกาะเอวแม่ โผล่หน้าออกมาให้ลมตีหน้าเย็นๆ
.......เราใช้เวลาขี่รถประมาณ 5 นาทีก็ถึงป่าหญ้าคา แม่ค่อยๆจอดรถมอเตอร์ไซค์ใต้ร่มไม้ จัดแจงควักเคียวเกี่ยวหญ้า ออกมาลับนิดหน่อยก็ยื่นมาพร้อมถุงมือคู่ละ 10 บาทที่ขาดแทบทุกนิ้วให้ฉัน
......ฉันเริ่มลงมือเกี่ยวหญ้าคาพร้อมกับแดดที่จ้ามาเรื่อยๆ อากาศเริ่มร้อน แม่จึงบอกให้ฉันไปพักใต้ร่มไม้ ส่วนแม่เดินมาหยิบไม้ตอกมาพันต่อเข้าด้วยกันเป็นเส้นยาว แล้วเดินไปมัดหญ้าคาที่เกี่ยวเรียงไว้เข้าด้วยกันเป็นมัดๆ ได้ 3 มัดใหญ่ๆ แม่ถอดหมวกออกพร้อมกับนั่งลงข้างๆฉัน ใช้หมวกพัดเอาลมเข้าหน้าช่วยคลายร้อน พลางยกขวดน้ำขึ้นมาดื่ม แกมองฝ่าดงแดดร้อนออกไปสักพัก ก็พูดกับฉันว่า
“เรากลับบ้านกันเถอะ แดดร้อนเกินเกี่ยวได้แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ วันอื่นค่อยมาเกี่ยวอีก เก็บของลงย่ามด้วยนะ” แม่พูดแล้วลุกขึ้นไปขยับรถมอเตอร์ไซค์ จากนั้นก็ไปหอบมัดหญ้าคามาขึ้นรถ
“เอ้า เอ็งขึ้นนั่งเลยแม่จะเอาหญ้าวางตรงกลาง เอ็งก็คอยจับไว้ด้วยล่ะ” ฉันรีบขึ้นนั่งรถ แล้วจับหญ้าคาที่แม่วางสลับกันไปมาทั้ง 3 มัด
พอถึงบ้านฉันช่วยแม่แกะหญ้าคาออกผึ่งลมไว้ใต้ถุนบ้าน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เอาหนังสือการ์ตูนที่ฉันชอบลงมานอนอ่านที่แคร่ใต้ถุนบ้าน รับลมเย็นๆ พร้อมกับกัดกินฝรั่งขี้นกที่เก็บมาจากหลังบ้านไปด้วย เฮ้อ! มีความสุขจัง
...……….................................................................
👉👉ลงตอนที่ 2 ให้แล้วจ้าทุกคน เป็นอย่างไรบ้างคะ สนุกหรือเปล่า
หากชื่นชอบเรื่องราวของแก้ว ก็ฝากกดติดตาม กดไลค์ และแชร์ ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า😊🙏
#ลูกชาวนา
- 13
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
