นักวิจัยพบนกแก้วโบราณในนิวซีแลนด์ที่มีความสูงเกินครึ่งหนึ่งของมนุษย์ และมีน้ำหนักกว่า 7 กก.
ผลการศึกษาล่าสุดพบว่า นกแก้วยักษ์อาศัยอยู่ในนิวซีแลนด์ราว 19 ล้านปีก่อน สูงประมาณ 1 เมตร หรือเกินครึ่งหนึ่งของความสูงเฉลี่ยของคนทั่วไป
ซากของนกแก้วถูกพบใกล้กับ เซนต์บาทานส์ ในภูมิภาคโอทาโก ทางใต้ของนิวซีแลนด์ เมื่อพิจารณาจากขนาดของมันแล้ว คาดว่า นกแก้วโบราณนี้บินไม่ได้ และเป็นสัตว์กินเนื้อ ต่างจากนกส่วนใหญ่ในปัจจุบัน
การศึกษาเกี่ยวกับนกแก้วนี้ ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร Biology Letters เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา
คาดว่าพวกมันมีน้ำหนักตัวราว 7 กิโลกรัม ซึ่งหนักกว่าและทำลายสถิติของ กากาโป (kākāpo) นกแก้วที่ใหญ่ที่สุดในโลกไปแล้วก่อนหน้านี้
ศาสตราจารย์เทรเวอร์ เวอร์ที นักบรรพชีวินวิทยาที่มหาวิทยาลัยฟลินเดอส์ (Flinders University) ในออสเตรเลีย และหัวหน้าคณะผู้ทำการศึกษาเรื่องนี้ กล่าวว่า "ไม่มีนกแก้วยักษ์พันธุ์อื่นๆ ในโลกแล้ว การพบนกแก้วยักษ์จึงเป็นเรื่องสำคัญ"
บรรดานักบรรพชีวินวิทยา (ผู้ศึกษาลักษณะรูปร่าง ความเป็นอยู่ และวิวัฒนาการของสัตว์และพืชในธรณีกาล) ขนานนามนกแก้วสายพันธุ์ใหม่ที่ค้นพบนี้ว่า เฮราเคิลส์ (Heracles) เพื่อสะท้อนถึงขนาดที่ใหญ่โตและความแข็งแรงของมัน
เบื้องต้น นักวิจัยเข้าใจว่ากระดูกของนกแก้วชนิดนี้เป็นกระดูกของอินทรีหรือเป็ด หลังถูกเก็บไว้นาน 11 ปี คณะบรรพชีวินวิทยาได้นำมันกลับมาวิเคราะห์ใหม่อีกครั้งในปีนี้
ศ.เวอร์ที กล่าวว่า ลูกศิษย์ของเขาคนหนึ่งพบกระดูกนกแก้วยักษ์โดยบังเอิญในห้องปฏิบัติการระหว่างทำโครงการวิจัยหนึ่ง
นกแก้วนี้ถูกเรียกว่า เฮราเคิลส์ (Heracles) คาดว่า มีความสูงประมาณครึ่งหนึ่งของมนุษย์ ไมก์ อาร์เชอร์ จากภาควิชาบรรพชีวินวิทยาของมหาวิทยาลัยนิวเซาท์เวลส์ กล่าวว่า จงอยปากของนกแก้วนี้คงมีขนาดใหญ่มาก มัน "คงอ้าปากคาบได้ทุกอย่างที่มันอยากคาบ"
ศ.อาร์เชอร์ กล่าวกับสำนักข่าวเอเอฟพี ด้วยว่า นกแก้ว "น่าจะกินอาหารมากกว่าอาหารที่นกแก้วทั่วไปกิน บางทีอาจจะกินนกแก้วพันธุ์อื่นด้วย"
ศ.เวอร์ที ยังกล่าวอีกว่า อย่างไรก็ตาม การที่ไม่มีสัตว์อื่นกินเนื้อนกแก้ว มันจึงไม่น่าที่จะดุร้าย
"มันคงจะอยู่บนพื้นดิน เดินไปมา แล้วก็กินเมล็ดพืชและถั่วต่าง ๆ เป็นส่วนใหญ่" เขากล่าว
พอล สโกฟีลด์ ภัณฑารักษ์อาวุโสด้านประวัติศาสตร์ธรรมชาติที่พิพิธภัณฑ์คานเทอเบอรี (Canterbury Museum) กล่าวกับ เอเอฟพี ว่า นักวิจัย "มั่นใจว่า มันบินไม่ได้"
การค้นพบนกขนาดใหญ่ไม่ใช่เรื่องแปลกในนิวซีแลนด์ ซึ่งเคยเป็นถิ่นที่อยู่ของโมอา (moa) นกขนาดใหญ่ที่เคยอาศัยอยู่ในนิวซีแลนด์ มีความเกี่ยวข้องกับนกอีมูจากออสเตรเลีย แต่สูญพันธ์ไปหมดแล้ว มีความสูงประมาณ 3.6 เมตร
เซนต์บาทานส์ ซึ่งเป็นที่ที่มีการขุดค้นพบกระดูกขาของนกแก้วยักษ์ เป็นพื้นที่ที่ได้ชื่อว่าอุดมไปด้วยซากฟอสซิลจากยุคไมโอซีน (Miocene) ซึ่งครอบคลุมระยะเวลา 23 ล้าน ถึง 5.3 ล้านปีก่อน
"แต่จนกระทั่งปัจจุบัน ไม่เคยมีใครพบนกแก้วยักษ์ที่สูญพันธุ์ที่ไหนมาก่อน" ศ.เวอร์ที กล่าวกับ เอเอฟพี
"เราขุดค้นแหล่งสะสมฟอสซิลแถบนี้มานาน 20 ปีแล้ว และแต่ละปีก็ค้นพบนกชนิดใหม่ ๆ และสัตว์อีกหลายชนิด...ไม่ต้องสงสัยเลยว่า มีสิ่งมีชีวิตที่คาดไม่ถึงอีกหลายสายพันธุ์ที่ยังไม่ถูกค้นพบในแหล่งสะสมฟอสซิลที่น่าสนใจมากที่สุดแหล่งนี้"
เครดิตโดย : แอดฟลุ๊ค
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
