วรรณกรรมสั้นจีนสู่งานพระราชนิพนธ์แปลของสมเด็จพระเทพ “ตำนานกับข้าวคู่”
สวัสดีค่า วันนี้จะมาเล่าถึงวรรณกรรมจีนเรื่องหนึ่งที่ใช้ “อาหารจีน” เป็นตัวดำเนินเรื่อง
ก็คือเรื่อง “ตำนานกับข้าวคู่”
ชื่อภาษาจีน 双食记 shuāngshíjì
แปลว่า หนังสือบันทึกอาหารสองเล่ม (คู่)
เป็นงานวรรณกรรมร่วมสมัยของนักเขียนหญิงชาวจีน นามว่า ซูเชี่ยว (殳俏)
ซึ่งสมเด็จพระเทพฯ ได้พระราชนิพนธ์แปลออกมาและตีพิมพ์ลงหนังสือรวมเรื่องสั้นวรรณกรรมจีนร่วมสมัยที่ชื่อ “รอยยิ้มและน้ำตาของหัวใจ”
เนื่องจากเราได้เรียนวิชาวรรณกรรมร่วมสมัยศ.20ในมหา’ลัย ทำให้เรามีโอกาสได้อ่านวรรณกรรมเรื่องนี้
แม้จะมีเพียงประมาณ20กว่าหน้า แต่ก็ทำให้เราตกตะกอนความคิดได้ไม่น้อยเลย
ขอเล่าเรื่องย่อและสรุปไปในตัวเลยละกันค่ะ (มีสปอยนะคะ)
มีผู้ชายคนหนึ่งตัดสินใจคบผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัน โดยเขาจะไปกินข้าวเย็นที่บ้านของผู้หญิงสองคนในทุกๆ วัน ราวกับเป็นร้านอาหารประจำตัวเขา
ผู้หญิงคนแรกที่เขาเลือกไปกินอาหารรองท้องก่อนเป็นหญิงสาวมหา’ลัย ชื่อ ปิงปิ่ง
เธอทำอาหารไม่เป็น ทำเป็นเพียงซุปตุ๋นง่ายๆ ที่เขามองว่ารสชาติสะอาดสะอ้าน จริงใจ เหมือนคนปรุงเอง
จากนั้นเขาก็ค่อยไปบ้านของผู้หญิงอีกคนที่ชื่อว่า เหมียนเหมี่ยน
สาวเสฉวนที่มีฝีมือในการทำอาหาร จนทำให้เขาติดกินอาหารรสเผ็ดด้วยพริกชนิดต่างๆ
เธอคนนี้มีความคิดว่าเสน่ห์ปลายจวักสามารถมัดใจผู้ชายได้
ใช่ ชายหนุ่มไม่สามารถไปจากเหมียมเหมี่ยนได้ ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากปล่อยปิงปิ่งไป
ชายหนุ่มจึงใช้ชีวิตแบบนี้มาเรื่อยๆ กระทั่งเขารู้สึกว่าขนคิ้วของเขาร่วง
เขาจึงไปหาหมอ และโดนกำชับมาว่าให้ระวังเรื่องการดื่มกิน
เขาบอกหญิงสาวทั้งสองคนว่าช่วงนี้เขาสุขภาพไม่ค่อยดี อยากให้แต่ละคนช่วยทำอาหารฟื้นฟูเขา
เหมียนเหมี่ยนทำซุปตุ๋นใส่โสมคน เห็ดหลินจือ ขิง และเนื้อกระต่าย (人参灵芝葱姜兔肉rénahēn língzhī jiāng tùròu)
人参灵芝葱姜兔肉
ส่วนปิงปิ่งก็ทำซุปใส่ผักกาดน้ำและขึ้นฉ่าย (车前草芹菜汤chēqiáncǎoqíngcàitāng)
车前草 ต้นผักกาดน้ำ หรือ หญ้าเอ็นยืด
วันต่อมา เขาไปหาเหมียนเหมี่ยนและบอกเรื่องที่เขาไปหาหมอผมร่วง ก็พบว่าเหมียนเหมี่ยนกำลังทำเต้าหู้รสเผ็ดชา (麻婆豆腐 mápó dòufu) ให้เขากิน
เต้าหู้ในน้ำซอสรสเผ็ดชา
ค่ำก่อนหน้านี้ ปิงปิ่งทำซุปเต้าหู้น้ำผึ้งตุ๋น (蜂蜜豆腐羹 fēngmì dòufu gēng) ยังทำให้เขารู้สึกไม่สบาย นอนไม่หลับ มึนหัวจนถึงตอนนี้
นอกจากซุปเต้าหู้แล้ว เหมียนเหมี่ยนยังให้เขาช่วยหั่นหอมใหญ่ เพื่อทำหัวหอมชุบไข่และเกล็ดขนมปังทอดให้เขากิน
พลางพูดให้ชายหนุ่มกินวิตามินซีเพื่อรักษาอาการผมร่วง
เวลาบ่าย 4 โมง เขาไปยังบ้านปิงปิ่งต่อ
ซึ่งปิงปิ่งก็ทำอาหารโปรดที่เขาชอบ คือ ต้มยำกุ้ง
冬阴功虾汤 dōngyīngōng xiā tāng
เมื่อเขารับประทานไปได้ครู่หนึ่ง
ปิงปิ่งที่กำลังแกะกุ้งให้เขา ก็ถามว่า
“หมู่นี้คุณผมร่วงใช่ไหม?”
เขาจะตอบ แต่จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนไม่มีแรงขึ้นมา
ก่อนที่เขาจะหมดสติก็ได้ยินปิงปิ่งพูดว่าให้วิตามินซีมากๆ คับคล้ายที่เหมียนเหมี่ยนพูด
เขาฟื้นขึ้นมาที่โรงพยาบาล เขาเล่าให้หมอฟังว่าเขากินอะไรไปบ้าง
เมื่อหมออธิบายต่อ เขาก็รู้สาเหตุทั้งหมด...
สิ่งที่เขากินมานั้นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถกินด้วยกันได้เลย!
ไม่ว่าจะเป็นเนื้อกระต่ายกับขึ้นฉ่าย เต้าหู้กับน้ำผึ้ง เต้าหู้กับหอมหัวใหญ่
และสิ่งที่แย่ที่สุด คือ การกินวิตามินซีกับกุ้งเป็นจำนวนมาก
เพราะทำให้เกิดสารหนูขาวในท้อง
เรื่องราวนี้ทำให้เขาแน่ใจว่าหญิงสาวทั้งสองคนนั้นรู้จักกัน และวางแผนทุกอย่าง
เขาจึงได้แต่คิดในใจว่า
‘ผู้หญิงที่ทำกับข้าว จิตใจเป็นพิษถึงเพียงนี้’
จบไปแล้วสำหรับการเล่าเรื่องแบบสั้นๆ
ในฉบับนิยายเรื่องสั้นจะมีรายละเอียดมากกว่านี้ค่ะ ทั้งเหตุการณ์ที่ชายหนุ่มพบเจอตอนเด็กและเหตุการณ์ในอนาคตที่เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่
นอกจากฉบับนิยายแล้ว ยังมีฉบับภาพยนตร์ด้วยค่ะ
ชื่อภาษาอังกฤษคือ Deadly delicious
โดยจะมีรายละเอียดแตกต่างจากฉบับนิยายอยู่มาก
ทั้งเรื่องมุมมองตัวละครและบริบท
เพราะในฉบับนิยายจะเล่าจากมุมมองของผู้ชายคนเดียว
แต่ฉบับหนังจะให้เห็นถึงมุมมองของผู้หญิงอีกสองคนด้วยค่ะ
เรื่องนี้นอกจากจะทำให้เราเห็นถึงวัฒนธรรมความเชื่อเรื่องการกินดื่มของคนจีนแล้ว
ยังเห็นถึงความเป็นผู้หญิงจีนด้วย
เมื่อชายจีนคือผู้มีอำนาจ
ผู้หญิงจีนที่ ‘ถูก’ กดมาตั้งแต่อดีตและตกตะกอนมาจนปัจจุบันก็ใช้ ‘อาหาร’ เป็นเครื่องมือในการแสดงอำนาจตอบโต้เช่นกัน
เรามองว่าบทประพันธ์เรื่องนี้สามารถตีความได้มากมายและละเอียดอ่อนมาก
เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากทีเดียว
มีใครเคยดูไหมคะ?
ในYoutubeมีฉบับหนังให้ดูอยู่นะคะ ถ้าใครสนใจไปดูกันได้
หากใครมีความเห็นอะไร คอมเมนท์ด้านล่างได้เลยค่ะ
ฝากกดไลค์ กดแชร์ กดติดตาม จะได้ไม่พลาดเรื่องราวอื่นๆ ต่อไป
ขอบคุณรูปภาพจากสื่อออนไลน์ด้วยค่ะ
#อาหารจีน #ภาพยนตร์จีน #หนังจีน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
