Ep.4 ลูกแก้ว
แสงไฟที่ลอยวิบวับอยู่ยอดภูเขา มันเป็นดวงไฟที่ไม่ใช่เกิดจากไฟป่า เป็นดวงไฟที่ไม่ได้เกิดจากไฟฉายของชาวบ้าน เพราะคงไม่มีชาวบ้านคนไหนไปเดินเล่นบนต้นไม้หรือยอดดอยสูงเป็นแน่ หรือจะเป็นตาของสัตว์ใหญ่ ก็คงจะไม่ใช่เป็นแน่แท้ เพราะดวงไฟเหล่านี้ มักจะปรากฏให้เห็นแทบทุกคืนตอนดึกๆ แล้วทำไมไม่ลอยมาหน้าบ้านฉันบ้างหนอ
คืนนี้ฉันลงไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเข้านอนเหมือนเช่นทุกวัน พลันสายตาก็มองข้ามไปอีกฝั่งห้วย เห็นแสงไฟแบบนี้ 2 ดวง ลอยตามกัน บางทีก็ดับไป แล้วก็มีแสงขึ้นมาใหม่ คล้ายกับกำลังหยอกล้อกันเล่น สะกดให้ฉันยืนจ้องอยู่นาน
“แม่ ลงนี่หน่อยสิ” ฉันตั้งใจจะเรียกแม่ให้ลงมาดู เสียงฝีเท้าแม่เดินมาตรงระเบียงหน้าบ้านแล้วชะโงกหน้าถามฉันลงมาว่า
“เอ็งมีอะไร แม่จะรีบเย็บผ้าที่มันขาดให้เสร็จ จะได้เข้านอน” ฉันเลยชี้ไปที่แสงไฟนั่น
“แสงอะไรน่ะแม่ มันวิ่งไล่กัน”
“ผีน่ะสิ” แม่ตอบด้วยเสียงอันดัง เหมือนแกล้งให้ฉันตกใจกลัว และแน่นอนฉันกลัวจนตัวสั่น รีบกระโดดขึ้นบ้านอย่างรวดเร็ว แถมพุ่งไปอยู่ใต้ผ้าห่มคลุมโปงโผล่มาแค่หน้า แต่แม่กลับหัวเราะลั่นบ้าน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอ็งจะกลัวทำไม ก็แค่”ลูกแก้ว” ”
“แม่ก็ไปแกล้งลูกมัน เดี๋ยวมันได้ปลุกให้ไปส่งเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนทุกคืน” พ่อปรามแม่เบาๆ ทำเอาแม่ต้องหยุดหัวเราะไป
“เอ็งอยากรู้ไหมล่ะว่ามันคืออะไร” พ่อหันมาถาม ฉันพยักหน้าตอบเบาๆ พร้อมกับเคลื่อนย้ายตัวเองทั้งๆที่ยังคลุมโปงมานั่งเบียดแม่ที่กลับมานั่งเย็บผ้าต่อ
“ดวงไฟที่เอ็งเห็นนั่นน่ะ เรียกว่า “ลูกแก้ว” สมัยก่อนน่ะ เยอะกว่านี้อีกนา คนเฒ่าคนแก่บอกว่าเป็นผีกระสือที่ออกหากิน บ้างก็ว่าผีโพง บางคนก็ว่าเป็นวิณญานเร่ร่อน เออ! พ่อจำได้ว่ามีชาวบ้านคนหนึ่งเคยเล่าว่าเห็นลูกแก้วนี่แหละมันเข้ามาในห้องนอน ลอยอยู่นอกมุ้งเลยนะ แต่ก็ไม่เห็นหน้าเห็นตา พอมันลอยมาใกล้แสงก็สว่างจ้าไปหมด มาแปปเดียว ก็หายวับไป แต่คนเนี้ยเขาบอกว่า กึ่งหลับกึ่งตื่นไม่แน่ใจว่าจริงหรือฝัน อะแฮ่ม!” พ่อหยุดกระแอมเบาๆแล้วเล่าต่อ
“เมื่อก่อนเวลาพ่อเข้าไปเที่ยวป่า หาล่าสัตว์ เห็นบ่อยมากๆบางทีมันอยู่ห่างไปแค่ 100 เมตรเองนะ เคยลองเดินตามมันดู แต่ก็ไม่เคยตามทัน อีกอย่างกลัวเดินเพลินหลงเข้าเขตพม่าล่ะแย่เลย แต่ลูกแก้วนี่ไม่เคยได้ยินจากที่ไหนนะว่าทำร้ายคน บางทีคงจะเป็นผีคนดีล่ะมัง”
“แล้วพ่อกลัวไหม”ฉันถามตัดบทขึ้น
“อุบ้ะ! ถ้ากลัวข้าไม่เดินตามมันไปหรอก” พ่อตบเข่าตัวเองฉาดใหญ่
“ข้าก็ไม่รู้หรอกตกลงว่ามันคืออะไร แต่ฟังคนเฒ่าคนแก่เขาว่าผี มันก็คงจะเป็นผีนั่นแหละ” พ่อพูดจบก็หันไปก้มหน้าก้มตาเหลาไม้คันเบ็ดต่อ
ส่วนฉันนั้นไม่ต้องสืบ ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมาฉันเห็น “ลูกแก้ว” ทีไรเป็นต้องวิ่งขึ้นบ้านทุกทีไป
ปัจจุบันเมื่อไหร่ที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน ผู้เขียนก็ไม่เคยเห็นดวงไฟนั่นอีกเลย พยายามมองหาทุกคืน ก็ไม่เห็นไม่รู้หายไปไหน 🤔
วันนี้รู้สึกผิดมากๆที่เขียนนิดเดียว รูปประกอบก็มีแค่ 3 รูป ก็เลยวาดรูปมาให้กำลังใจทุกๆคนในสถานการณ์ covid-19 นี้ค่ะ👇👇👇
ใครที่ชื่นชอบก็ฝาก กดติดตาม กดไลค์
เป็นกำลังใจให้มีแรงเขียนและวาดต่อไปนะคะ
ที่สำคัญขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน
ที่ติดตามเสมอมาค่ะ ❤️
👋แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าค่าาา🙏
#ลูกชาวนา
02.04.20
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
