เมื่อย่างเข้าฤดูทำนา ความรู้สึกแวปแรกที่เข้ามาในหัวของคนที่เข้ามาดิ้นรนในเมืองกรุงอย่างผมคือ ครอบครัวที่แสนอบอุ่น อากาศที่สดชื่น กลิ่นไอดินที่หอมกรุ่นแบบหาไม่ได้จากเมืองหลวง สายน้ำที่ไหลตามร่องคันนาสัพสัตว์ตัวน้อยเริ่มทะยอยออกมาเล่นน้ำฝน มันเป็นความรู้สึกที่เหนือคำบรรยายสำหรับคนย้านนอกอย่างผม
บางทีก็รู้สึกขอบคณโรคระบาดนะครับมันทำให้ได้กลับบ้าน"อย่าพึ่งดราม่าครับ"เพราะผมมีรถส่วนตัวเติมน้ำมันเต็มถังกลับถึงบ้านพอดี เอาเป็นว่าไม่ต้องหยุดพักกันเลยทีเดียว พอถึงบ้านก็ตรงไปที่สาธารณะสุขประจำหมู่บ้านเพื่อแจ้งให้ทางเจ้าหน้าที่รับทราบการกลับไปสู่ออมกอดแห่งทุ่งนาของผม หลังจากนั้นก็ออกไปที่พักครับ ที่พักที่คุ้นเคยคือกระต๊อปกลางนา "เถียงนาน้อย" ซึ่งที่นารวมที่สวนยางก็ราวๆ 60ไร่เศษ คงไม่มีใครเข้ามารับเชื้อจากผมได้แน่นอน อย่างที่กล่าวมาแล้วข้างต้นครับ ไกล้ฤดูทำนาแล้วก็ถือโอกาศลงไปจัดการกับทุ่งนาอันแสนรกรุงรังไปด้วยหญ้ากันซะหน่อย
การที่ได้มาขลุกอยู่กับส่วนกับนามันทำให้ลืมเรื่องน่าปวดหัวหลายๆอย่างไปได้
ลืมแม้กระทั่งงวดรถ OMG !!!!
ผมได้แต่หวังว่าสถานะการโรคร้ายจะหมดไปโดยเร็ว ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
