“ประสบการณ์วิญญาณออกจากร่างกับการพบยมทูต👹”
อันดับแรกต้องขอRepost ประสบการณ์ตรงของผมเองจากเฟสบุ๊คส่วนตัวก่อนนะครับ
.
.
ขอสาบานว่าเหตุการณ์ที่เล่าต่อจากนี้คือเรื่องจริงที่เกิดกับตัวเองเมื่อหลายปีก่อน #ไม่ชอบเลื่อนผ่านได้ #ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ #เตือนแล้วนะ 👹👹👹☠️☠️☠️👻👻👻👺👺
Charpter 1
เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อครั้งอายุประมาณ 17 ปี ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นม.5 ในค่ำคืนหนึ่งที่เป็นช่วงฤดูหนาวประมาณเดือนพฤศจิกายน ผมก็นอนหลับอยู่บนห้องนอนชั้นสองของบ้านยาย นอนกับน้องชาย(ลูกของน้า) ค่ำคืนนั้นเวลาประมาณก่อนเที่ยงคืน อยู่ดีๆก็ฝัน(ซึ่งเหมือนจริงมากๆ)ว่า มีชายสองคนใส่โจงกระเบนสีแดงมายืนรอที่ฝั่งปลายเท้า แล้วอยู่ดีๆเหมือนเท้าผมค่อยๆลอยขึ้น(เหมือนนอนยกขาค่อยๆยกขึ้นมาพร้อมกันจนแทบจะตั้งฉาก ) ตอนนั้นรู้สึกเหน็บหนาวไปทั่วร่างกาย เหมือนรู้สึกว่าหนาวเย็นเข้ากระดูกเลย ในความรู้สึกตอนนั้นผมคิดว่า “นี่เรากำลังจะตายแล้วหรอ???ผมเพิ่งจะอายุไม่มากเลยนะครับ ผมยังอยากจะทำอะไรต่ออีกมากมายที่คิดว่าจะทำ ทั้งอยากเรียนต่อ อยากมีอนาคตที่สดใสเรื่องราวต่างๆมากมายกู่เข้ามาในความคิดว่า “เราจะยังตายไม่ได้” แต่มองไปที่ปลายเท้ากับวิญญาณที่กำลังจะออกจากร่างไป ยังมีชายสองคนที่ผมคิดว่าท่านน่าจะเป็นยมทูตที่มีหน้าที่มารับวิญญาณ....ในความคิดเรากำลังต่อรองกับท่านว่า ผมยังไม่อยากตาย ขอให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อได้ไหมครับ ผมอยากทำความดี ทำประโยชน์ให้ครอบครัวและสังคมอีกมากมายและยังไม่ได้บวชทดแทนพระคุณบิดามารดาเลยนะครับ”
ในขณะที่เหมือนวิญญาณถูกดูดออกทางปลายเท้า(เคยอ่านเจอในหนังสือตามความเชื่อเขาบอกว่าวิญญาณออกทางเท้าเวลาตายคือคนมีบุญน้อย ใช่เลยผมยังไม่เคยได้ทำความดีมากหรอกตอนเด็กอย่างมากก็ใส่บาตร ไปวัดกับแม่กับยายเท่านั้น) ตอนนั้นร่างกายเหนื่อยล้า เหน็บหนาว คิดว่าอาการของคนใกล้ตายคงเป็นแบบนั้นจริงๆ
แล้วสติเริ่มจะมา...ผมสวดมนต์ภาวนาในใจด้วยบท นะโมตะสะภะคะวะโต อะระหะโตสัมมาสัมพุทธะ ท่องรอบแรกไปยังไม่เป็นผล ท่องรอบสองมาเหมือนกับว่าขาทางลอยๆอยู่ค่อยๆกลับเข้ามาประทับร่างที่กำลังนอนอยู่ค่อยๆกลับมาๆๆๆๆแล้วความรู้สึกตอนนั้นคือ จากร่างกายที่เหน็บหนาวค่อยๆรู้สึกอบอุ่นๆๆขึ้นความรู้สึกกลับมา แล้วเหมือนว่าตอนนั้นก็มีผ้าห่มนวมซึ่งหนามากคลุมร่างไว้อยู่ หูเริ่มได้ยินเสียงกรน....😴😴ของน้องชาย ได้ยินเสียงญาติๆที่เพิ่งจะมาจากกรุงเทพกลับมาเยี่ยมยายกำลังสนทนากันอยู่
ตอนนั้นคิดว่าเราจะนำเรื่องนี้ลงไปเล่า แต่ก็กลัวยายและน้าๆจะกลัวและคิดมาก เราเลยลุกขึ้นนั่งสวดมนต์ตั้งจิตอธิษฐานแล้วนอนต่อแบบกลัวๆอยู่หัวใจเต้นแรงมาก.....
Charpter 2
หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ผมก็ใช้ชีวิตประจำวันปกติ และไม่เคยเล่าเรื่องราวความฝันที่เหมือนกับความจริงในคืนนั้นให้ใครได้ฟัง เนื่องด้วยกลัวว่าเขาจะมองว่าเราบ้า เพ้อเจ้อ ไม่เขาคงหาว่าเราดูหนังดูละครเยอะแล้วเอาไปมโนจิตไปเอง
ใช่แล้วครับ คิดว่ามันเหมือนฝันเพื่อให้ตัวเองสบายใจ ทั้งๆที่ความเป็นจริง ไม่เคยดูหนัง ดูละคร อ่านหนังสือหรือดูเรื่องราวเกี่ยวกับยมทูต ความตาย ชีวิตหลังความตาย อะไรเลยจริงๆ
แล้วมีอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง มาในรูปแบบของความฝัน คืนหนึ่งตอนนั้นน่าจะอยู่ม.6แล้วมั้งถ้าจำไม่ผิด ผมฝันเห็น ผู้ชายใส่โจงกระเบนสีแดงถอดเสื้อ มีผ้าโพกหัวสีแดง เดินผ่านบ้านผมไปแบบเหมือนเดินแบบเท้าลอยไปเท้าไม่แตะพื้นเลยนะ เลี้ยวไปทางขวา (บ้านผมอยู่หัวมุมสี่แยกพอดี)
จากฝันตื่นเช้าก็ใช้ชีวิตปกติ แต่แล้วเวลาประมาณ 8 โมงเช้า ก็ได้ยินเสียงคนจุดประทัด(คือตามอีสานจะจุดเมื่อบ้านไหนมีคนตาย)เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่ามีคนตายนะ
แล้วก็มีคนตายเป็นชายแก่ในหมู่บ้าน ทางที่ผมฝันเห็นท่านยมทูตเดินเลี้ยวขวาไปนี่แหล่ะ...ความรู้สึกตอนนั้นคือกลัวนะ ว่าทำไมเราต้องมาฝันเห็นอะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยเล่าให้คนที่บ้านฟังกลัวว่าเขาจะกลัวกันตามไปด้วย
.
.
#เรื่องสยองสองCharpter
ป ล. ภาพจากGoogle จะน่ากลัวหน่อยนะ ผมว่าจริงๆท่านยมทูตก็ไม่ได้หน้าตาน่ากลัวขนาดนั้น ท่านก็เหมือนคนทั่วไป แต่แค่หน้าดุๆนิ่งๆไม่พูดกับเราเท่านั้น
.
ใครคิดว่าเราเพ้อเจ้อก็ไม่เป็นไร
#เพราะคุณไม่ได้เห็นแบบที่ผมเห็น
#ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วจริงๆนะ
#ทำดีต่อไป #ขออภัยที่เพิ่งจะมาเล่า
ใครทำดีอยู่แล้วก็จงทำดีต่อไป
ใครที่กำลังทำชั่วก็กลับใจยังทัน
ไม่ได้สอนใครให้เป็นคนดี #เตือนตัวเองนี่แหละ 🙏🏻🙏🏻🙏🏻
อ่านเรื่องเล่าจากประสบการณ์จริงเพิ่มเติมได้ที่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
