5 เม.ย. 2020 เวลา 10:56 • สุขภาพ
บันทึก..คนที่ถูกลืม (1) ผลกระทบจาก COVID -19 !!!!
ผมเขียนบันทึกนี่ขึ้น เพื่อนำเสนอข้อเท็จจริงอีกด้าน ที่เกิดขึ้นในชุมชนชนบท ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID -19 เพียงเพื่อต้องการบอกเล่าเรื่องราวการดำเนินชีวิตที่ต้องดิ้นรนเหมือนคนอื่น ๆ ในสังคม
เป็นที่ทราบและยอมรับกันอย่างไร้ข้อกังขาว่า การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID -19 ที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ต้นปี 2563 จนถึงปัจจุบันนี้ ยังอยู่ในภาวะวิกฤติ คนทุกภาคส่วนล้วนได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า ไม่ว่าคนรวย หรือคนจน
ในชุมชนชนบท ทุกชุมชน จะมีสมาชิกจำนวนหนึ่งที่ออกไปรับจ้างในต่างถิ่น โดยเฉพาะในกรุงเทพ เมื่อรัฐบาลมีประกาศ ยกระดับมาตรการเพื่อควบคุมการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID -19 ซึ่งนำมาสู่การหยุดงาน คนบางส่วนเดินทางกลับภูมิลำเนา และมีบางส่วนยังคงตกค้างอยู่ในกรุงเทพ ภาระจึงกลับมาตกที่ชุมชน
สำหรับคนที่กลับมาจากกรุงเทพ บางส่วนยังนำเอาพฤติกรรมความคุ้นชินติดกลับมาด้วย เช่นการสังสรรค์ คนเหล่านี้ได้กลายเป็นจุดจับจ้องของคนในชุมชน ด้วยสายตาหวาดระแวง ด้วยเกรงจะเป็นการแพร่เชื้อให้กับคนอื่น ๆ ในชุมชน ซึ่งได้ส่งผลต่อคนที่กลับมาจากกรุงเทพ แต่อยู่ในบ้านกักตัวเอง ตามมาตรการของทางการ ที่ตกเป็นเป้าในการเฝ้า ระวังไปด้วย
สำหรับคนในชุมชน ซึ่งปกติก็ลำบากอยู่แล้ว ซึ่งที่ผ่านมาครอบครัวใด ที่มีสมาชิกไปรับจ้างที่กรุงเทพ แต่ก่อนเขาจะมีรายได้ส่วนหนึ่งจากเงินที่ถูกส่งมาให้ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ คนในชุมชนต้องแบกรับภาระค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด และยังต้องทำหน้าที่ในการส่งข้าวสาร อาหารแห้ง ส่งไปให้คนที่ตกค้างที่กรุงเทพ ด้วย
หากจะกล่าวว่า COVID -19 เป็นหายนะภัยครั้งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ ก็คงจะไม่ผิด เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ไม่ใช่เพียงแค่ความร้ายแรงของโรคเท่านั้น แต่ได้ทำลายความสัมพันธ์ ของมนุษยชาติอย่างรุนแรงลงไปอีกด้วย
คนทุกภาคส่วน ต่างได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า แต่คนที่มีฐานะ ก็อาจจะมีทางเลือก ทางรอดมากกว่าคนจน คนทำนา ก็ยังคงก้มหน้าทำนากันต่อไป แม้จะไม่รู้ว่าข้าวที่ทำได้ จะขายได้ไหม จะมีคนรับซื้อหรือเปล่า คนหาปลา ก็ยังต้องก้มหน้าหาปลากันต่อไป ทุกชีวิตยังต้องดำเนินกันต่อไป แต่สิ่งที่คนทำนา และคนหาปลา พูดได้เต็มปากในขณะนี้ว่า พวกเขาไม่ใช่กลุ่มเสี่ยง ที่เป็นตัวแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID -19 แต่ด้วยวิถีชีวิตที่เรียบง่าย พวกเขาไม่เคยส่งเสียง หรือก่นด่า ใครทั้งสิ้น ขณะที่พวกเขากลับให้ความร่วมมือ สนับสนุนมาตรการ ประกาศ คำสั่งของทางการอย่างเต็มที่ และยังพร้อมทำหน้าที่เป็นหน่วยเสบียงสนับสนุน ให้คนที่อยู่ในเมืองสามารถดำรงชีวิตต่อไปให้ได้ หวังว่าสังคมจะไม่ทอดทิ้งพวกเขา เมื่อวิกฤตได้ผ่านพ้นไป
โฆษณา