“จะกล่าวถึงสมเด็จพระพันวษา ตรัสเรียกลาวทองมาขมีขมัน
อ้ายพลายงามอาสามันกล้าครัน แล้วทูลขอพ่อมันพ้นจากคุก
มึงทรมานมากว่าสิบปี กูเห็นมึงนี้ไม่สุข
จะโปรดยกโทษให้พ้นทุกข์ อย่าปักสดึงกรึงกรุกเร่งออกไป
ลาวทองได้ฟังรับสั่งโปรด ปราโมทย์ยินดีจะมีไหน
ถวายบังคมลามาทันใด ออกไปกราบลาหม่อมป้าโต
เพื่อนฝูงร้องไปจะได้ลาภ ค่อยกระซิบกระซาบนางมิโหว่
นางสีนางพรมแม่ส้มโอ เพื่อนฝูงอักโขจะลาไป
แล้วลาเจ้าขรัวนายกรายเข้าห้อง หวีหัวกระจกส่องน้ำมันใส่
ทั้งกระแจจันทน์ปรุงจรุงใจ หวังจะให้ชื่นชมอารมณ์ชิด
นุ่งยกดอกกลมห่มม่วงอ่อน เทพพนมห่มซ้อนดูวิจิตร
ก้มแลดูกายไม่วายคิด ใส่จริตเยื้องย่างสำอางงาม
จัดแจงหีบหมากเครื่องนากทอง ถาดรองขันน้ำทำอย่างห้าม
ใส่เครื่องประดับวับแวมวาม ออกประตูข้างข้ามประตูดิน“