8 เม.ย. 2020 เวลา 03:14
รับมือกับสิ่งที่ไม่ชอบ 8 เม.ย 63
วันนี้ พ่อให้ปันปันไปเอาของที่โรงครัว
กลับมาปันปันมานั่งกินข้าวกับพ่อ
ซักพักนึง ปันปันถามพ่อว่า
ตอนพ่อเป็นเด็ก พ่อเคยเจอใครมาล้อพ่อ
ว่าพ่อขี้เหร่ พ่อดำ พ่ออ้วน บ้างป่าว
...
พ่อเลยบอกปันปันไปว่า
เคยสิ พ่อโดนประจำ
พ่อโดนล้อประจำเลยแหละ
โดนล้อว่าดำ ว่าเตี้ย
แต่ก่อนพ่อถูกเรียก ว่าไอ้เขียว ด้วยซ้ำไป
ปันปันหัวเราะในสิ่งที่พ่อพูด
พ่อเลยถามต่อว่าทำไมเหรอ
ปันปันบอกว่า ปันปันไปโรงครัว
เจอทีมงานของพ่อ วันนี้เค้ามาล้อปันปันอีกแล้ว
คนนี้เค้าชอบล้อปันปัน ว่า อ้วน ว่าดำ
ชอบพูดว่า่ ปันปัน ไม่สวยเหมือนน้อง
พ่อเลยอ๋อออออ
วันนี้พ่อจะเขียนบอกปันปันไว้
ซึ่งพ่อก็ได้คุยกับปันปันตอนกินข้าวไปแล้ว
แต่จะเขียนไว้ให้ เผื่อวันหน้าปันปันกลับมาอ่าน
พ่อรู้ พ่อเห็น มาตั้งนานแล้วว่า
ทีมงานพ่อคนนี้ ชอบล้อปันปัน
ที่เค้าล้อ อย่างนี้เพราะเค้าไม่รู้ว่าจะพูดก้ับเด็กอย่างไร
จะเล่นกับเด็กอย่างไร เค้าพูด เค้าแซว ด้วยความรัก เอ็นดู
แต่คำพูด มันออกจะโบราณ และไม่สร้างสรรค์
จริงๆแล้ว พ่อสามารถบอกเค้าให้เลิกล้อปันปัน ก็ได้
แต่พ่อไม่ทำอย่างนั้น
เหตุผลเพราะ
พ่อรู้ว่าเค้าล้อ เพียงเพราะอยากหยอกเล่น ด้วยความเอ็นดู
พ่ออยากให้ปันปัน เจอกับสิ่งปกติ ที่บนโลกใบนี้มันมี
นั่นคือ
เจอกับคำพูด การกระทำ ที่มันบั่นทอนความรู้สึก
เจอกับสิ่งที่เจอแล้ว ไม่ชอบ ไม่สบายใจ
ลูกจะเจอการเปรียบเทียบอยู่ตลอดเวลา
บางทีลูกยังเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นด้วยซ้ำไป
ไม่สวยเหมือนคนนั้น
ไม่เก่งเหมือนคนนี้
ไม่ขาวเหมือนคนโน้น
ไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนี้
พ่อไม่สามารถอยู่ปกป้องลูกได้ตลอด
พ่อเลยใช้วิธี
ให้ลูกเจอสถานการณ์ และรับมือเอง
โดยที่พ่อจะคอยแนะนำ และให้กำลังใจ
วันนึง
เมื่อลูกโตขึ้น สถานการณ์ที่ลูกไม่ชอบ
มาจะมาวัดความเข้มแข็งของลูก
ถ้าอ่อนแอ ก็แพ้ไป
แต่ถ้าเข้มแข็งพอ ลูกก็จะชนะ และสามารถปรับตัวอยู่กับมัน
เรื่องที่ลูกเจอ คำพูด การกระทำ ของใครบางคน
แล้ว คำพูด หรือ การกระทำนั้น
มันทำให้ลูกรู้สึกแย่ หรือ ไม่มีความสุข
พ่อก็แนะนำไปหลายอย่าง
และที่สำคัญคือ
พ่อบอกปันปันว่า
ปันปัน จะเอาคำพูดของคนอื่นมาบั่นทอนจิตใจเราทำไมหละลูก
ยิ้มสิ ยิ้มและทำให้ใจเราไม่สะทกสะท้าน กับสิ่งที่มันเกิดขึ้น ยิ้มอย่างเข้มแข็ง
คนที่ชอบล้อคนอื่น เค้าจะไม่ชอบรอยยิ้ม ที่ไม่สะทกสะท้านของคนที่เขาล้อ
ลูกอยากเป็นเหยื่อ
หรืออยากเป็นคนคุมเกมส์หละ
อย่าให้ใครมามีอิทธิพล เหนือจิตใจของเรา
และพ่อจะบอกอะไรให้ นะ
นี่คือเรื่องจริง ที่พ่อจะบอก และให้ปันปันรับรู้เอาไว้เลยนะว่า
ปันปันสวย มีตาที่สวย มีผมที่สวย
หน้าตาของปันปัน มันมีสเน่ห์
มีดวงตา ที่สวยงามมาก
ฟันคู่หน้าที่ดูน่ารัก เวลายิ้ม
ผิวของปันปัน เขาเรียกว่า ผิวสีแทน
วันนี้ที่พ่อเขียน และตลอดเวลา ที่พ่อบอกปันปันอยู่เสมอๆว่า
ปันปันผิวสวย มีผิวสีแทน
ปันปันไม่ได้ดำ ผิวของลูก มันคือผิวของคนในแถบภูมิภาคเอเชียนี้
ลูกแค่อยู่ในสังคม นิยมความขาวแบบคนตะวันตก เมืองหนาว
จริงๆแล้วผิวอย่างปันปัน เป่าเปา คือผิวที่เหมาะสมที่สุด
กับภูมิอากาศในบ้านเรา
ผิวของลูกทั้งสอง มันสวย และเหมาะสมที่สุดแล้ว
มาเรื่องของความสวย
ปันปัน จะได้ยินพ่อพูดกับแม่ บ่อยๆว่า
ปันปันนี้เค้าสวยนะ
เค้ามีความคม ความเป็นคนเอเชีย
ความสวยที่ลงตัว
ถ้าเทียบความสวยของสองพี่น้อง
มันจะเทียบกันไม่ได้เลย
เพราะสองพี่น้องเนี่ย
เค้าสวยกันคนละแบบ
สวยต่างกัน สวยไม่น้อยไปกว่ากัน
แต่สวยแตกต่างกัน
จงภูมิใจ และมั่นใจในตัวเอง
รูปลักษณ์ภายนอก มันไม่ได้วัดคุณค่าของความเป็นคน
ลูกต้องเก่ง และ แกร่ง จากข้างใน
ลูกต้องสวย สง่า น่ารัก จากกิริยามารยาท และการกระทำ
ลูกต้องหาวิธีรับมือ กับสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากเห็น
ไม่ใช่วิ่งหนี
แต่ต้องยืดหยัด รับมือ และจัดการกับมัน
โฆษณา