นิทาน ดวงจันทร์ ทานตะวันและผู้หญิง.......
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
สมัยก่อนโลกใบนี้...มีเทพดวงจันทร์และเทพดวงอาทิตย์
ทั้งสองเป็นคู่รักกันและสามารถอยู่ร่วมกันในเวลาเดียวกันได้
ภาพโดยรองเท้าแตะเหยียบดวงจันทร์
เทพดวงจันทร์และเทพดวงอาทิตย์
ผลัดกันส่องแสง ในตอนกลางวันและกลางคืน
ยืนอยู่คู่กันบนท้องฟ้า อย่างมีความสุข
ผู้คนทั่วโลกต่างนับถือเทพทั้งสอง และยกให้
เทพดวงจันทร์แทนผู้หญิงและเทพดวงอาทิตย์แทนผู้ชาย
รวมถึงความรักของทั้งสอง ที่เป็นดั่งความรักที่ยั่งยืน
วันหนึ่งเทพผู้สร้าง...
โกรธเทพแห่งดวงอาทิตย์ที่ฝ่าฝืนคำสั่ง
ไม่ยอมแผดเผาโลกมนุษย์ให้เป็นจุล
จึงสาปให้ทั้งสองอยู่กันคนละเวลา
และไม่มีโอกาสได้พบกันตลอดไป
ในวันที่ต้องแยกจากกัน……..
เทพแห่งดวงอาทิตย์ควักดวงตาทั้งสองข้างออกมา
แล้วบีบจนละเอียด กลายเป็นเหล่าดวงดารา
เพื่อเฝ้ามองหญิงผู้เป็นที่รัก
และเป็นเพื่อนเทพแห่งดวงจันทร์
ในยามค่ำคืน
ตั้งแต่นั้นมาในทุกค่ำคืน
ผู้คนจึงมองเห็นดวงจันทร์
ท่ามกลางเหล่าดวงดารา
มีเพียงวันเพ็ญเต็มดวงเท่านั้น
ที่เทพแห่งดวงจันทร์...กำลังร้องไห้
เหล่าดวงดาราจึงหายไป...
เพราะทนเห็นภาพนั้นไม่ได้
และในทุกคืนเดือนแรม....
เทพแห่งดวงจันทร์จะหายไป...
เพื่อตามหา...เทพแห่งดวงอาทิตย์
เราจึงเห็นเหล่าดวงดาราสุกสกาว
เพราะกำลังมองหาเทพแห่งดวงจันทร์...
ด้วยความเป็นห่วง
หลายล้านปีผ่านไป...
เทพแห่งดวงจันทร์...ทนคิดถึง
เทพแห่งดวงอาทิตย์ไม่ไหว
จึงควักดวงตาทั้งสองออกมา...บดเป็นผงธุลี
แล้วโปรยลงบนโลกใบนี้
ผ่านไปไม่นาน...บนผืนโลกของมนุษย์
ก็เกิดดอกไม้สีเหลืองดอกใหญ่
ที่เหล่ามนุษย์เรียกว่า...”ดอกทานตะวัน”
ดอกไม้เหล่านี้...คือดวงตาของเทพแห่งดวงจันทร์
ที่เฝ้ามองเทพแห่งดวงอาทิตย์
ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ....โดยไม่เคยมองสิ่งใดเลย
เพราะเทพแห่งดวงจันทร์คือตัวแทนของผู้หญิง
นั่นจึงทำให้ผู้หญิง...
มักเฝ้ามอง...ผู้ชายที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่
เช่นเทพแห่งดวงอาทิตย์….เสมอมา
ฉัน....คือดอกทานตะวันดอกหนึ่ง
ที่เกิดจากเศษเสี้ยวดวงตา...ของเทพแห่งดวงจันทร์
.
ถูกกำหนดมา...ให้เฝ้ามองเทพแห่งดวงอาทิตย์
ตั้งแต่เกิด....จนตาย มานับล้านๆปี
.
มีเรื่องหนึ่ง...ของพวกเราเหล่าดอกทานตะวัน
ที่ฉันชอบมาก...
นั่นคือเรื่องของ...ไม้ขีดไฟก้านน้อย
ที่หลงรักดอกทานตะวันสาว
จนท้ายที่สุดก็ยอมจุดตัวเอง
เพื่อให้ดอกทานตะวันดอกนั้น...หันมามองสักครั้ง
ฉันเฝ้าครุ่นคิดและฝันตลอดเวลา...
ว่าถ้าเป็นฉัน จะเลือกทำแบบไหน?
วันหนึ่ง...ฉันสังเกตว่าดอกทานตะวันอื่นที่อยู่รอบๆ
ต่างเหี่ยวเฉากว่าฉันมาก ฉันเฝ้าหาคำตอบว่าเหตุใด
ฉันจึงเป็นเพียงดอกเดียว...ที่มีสีสันสวยงาม
และฉันก็เข้าใจ เมื่อพบว่า..
ดินผืนเล็กๆที่โอบรากของฉันตอนนี้
คอยปรับตัวตลอดเวลา เพื่อให้ฉัน...
กลายเป็นดอกทานตะวันที่สวยที่สุด
ฉันจึงเริ่มคุยกับผืนดินรอบๆตัวของฉัน
และรู้ความจริงว่า ดินผืนเล็กๆรอบดอกทานตะวันทุกดอก
ต่างก็มีความคิดเช่นกัน
.
เราคุยกันทุกวัน...แต่ทุกครั้งที่คุย
ฉันไม่เคยมองมาที่เขาเลย..
แม้แต่...ครั้งเดียว
และแล้วเวลาก็ผ่านไปเป็นปี
ผืนดินเล็กๆบอกฉันว่า...เขากำลังจากตายในไม่ช้า
เพราะเขานำธาตุดินทั้งหมดมาให้ฉันเพื่อเติบโต
แต่ไม่เคยเสียใจ ที่ทำแบบนี้
ขอเพียงให้ฉันนั้น...มีความสุขก็พอ
ในค่ำคืนวันเพ็ญที่ดวงจันทร์เต็มดวงกำลังร้องไห้
คืนนั้นนั้น...ฉันเฝ้าคิดถึงเรื่องราวหลายอย่างที่ผ่านมา
รวมถึงเรื่องเล่าของ...ไม้ขีดไฟ ที่ฉันชอบ
.
ฉันแหงนหน้ามองเทพแห่งดวงจันทร์
พร้อมอธิษฐาน
“หากผู้หญิง...เป็นดอกทานตะวัน
ที่คอยเฝ้ามองดวงอาทิตย์...ที่แข็งแกร่ง....และยิ่งใหญ่
.
.
ฉันขอทรยศ....ต่อจิตวิญญาณของเทพแห่งดวงจันทร์
.
ขอเป็นดอกทานตะวันเพียงดอกเดียว...ในผืนแผ่นดิน
.
ที่จะก้มมอง...แต่ผืนดินด้อยค่า
.
แต่เฝ้าคอยโอบอุ้มและปกป้องฉัน...ตลอดไป
.
แม้ร่างกายนี้จะเหี่ยวเฉา...เพราะไม่ได้รับแสงแดด
.
ฉันก็ยินดี...ที่จะเหี่ยวแห้งกลายเป็นฝุ่นธุลี
.
เพื่ออยู่ร่วมกับดินผืนนี้....ตลอดกาล”
ตั้งแต่นั้น...หากคุณมองในทุ่งทานตะวันแห่งหนึ่ง
คุณจะเห็นผืนดินเล็กๆ ผืนหนึ่ง..ที่ไม่มีดอกไม้
และหากคุณมายืนจุดนี้ในคืนวันเพ็ญ
ที่ดวงจันทร์เต็มดวงและกำลังร้องไห้
มันจะเป็น...เพียงจุดเดียวในโลก
ที่คุณจะมองเห็นดวงจันทร์...กำลังส่งรอยยิ้ม
เพื่อมอบให้กับความสุขเล็กๆ..
ที่ไหลเวียนอยู่.....ภายใต้ผืนดินเล็กๆ ผืนนั้น
.
ชั่ว...นิจนิรันดร์
“รองเท้าแตะเหยียบดวงจันทร์”
ปล.
ผมเขียนนิทานเรื่องนี้โดยมีโจทย์คือ ดวงจันทร์ ดอกทานตะวันและผู้หญิง
เพื่อประกอบนิยายจีนออนไลน์ตอนพิเศษเรื่อง
“พิชิตภพสยบสวรรค์”
ที่ผู้เขียนนิยายได้ปรับแต่งให้เข้ากับนิยายอีกที
หากใครชอบนิยายจีนกำลังภายในก็ขอแนะนำครับ
เขียนได้สนุกมากทีเดียว
ลองอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนพิเศษที่ 33
ที่จะลงในวันจันทร์ที่ 13 เมษายน 2563
จะได้อีกอรรถรสหนึ่งของนิทานเรื่องนี้
- 16
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
