ฤดูกาล 2003-2004 การไม่เห็นคุณค่าของผู้ปิดทองหลังพระ ของ เรอัล มาดริด ที่มีต่อ โคล้ด มาเกเลเล่ ผู้ซึ่งเป็นนักเตะที่แบกเหล่าซุปเปอร์สตาร์กาลาติกอสไว้ด้วย 2 บ่า อย่างแท้จริง
การมี มาเก ยืนอยู่ข้างหลังเหล่าแนวรุกพระกาฬทั้งหลาย ทำให้ ราชันชุดขาว เสียประตูน้อยเป็นอันดับ 2 ในลีก (รองจาก เซลต้า บีโก้) ซึ่งในฤดูกาลถัดไปที่ไม่มีเขาอยู่ มีส่วนต่างการเสียประตูอยู่ถึง 12 ลูก คิดเป็นสมการตัวเลขอาจดูไม่มาก แต่มันก็คือภาพสะท้อนว่า เกมรับของพวกเขาเริ่มมีปัญหา
การขาย มาเกเลเล่ สุดยอดมิดฟิลด์ตัวรับแห่งยุคให้กับ เชลซี ในราคา 16 ล้านปอนด์ ถือว่าเป็นบ่อเกิดแห่งความล่มสลายของ อาณาจักรกาลาติกอส
เพราะแม้ว่าทีมจะได้ เดวิด เบคแฮม เข้ามาเพิ่มเติมในแนวรุก ในปีเดียวกันกับที่ มาเก ย้ายออกไป แต่ฤดูกาลนั้นพวกเขาจบด้วยอันดับ 4 ของตารางคะแนน ลาลีกา ต้องลดตัวลงไปเล่นรอบคัดเลือกรอบที่ 3 ของ ยูฟ่า แชมป์เปี้ยนส์ลีก
แม้จะมีดาวรุ่งอย่าง เอสเตบัน คัมปิอัสโซ่ อยู่แล้วแต่หลายนัด คาร์ลอส เคยรอซ เลือกใช้ อีบัน เอลเกร่า ดันขึ้นไปยืนเป็นกองกลางตัวรับแทน สลับกับการใช้ เดวิด เบคแฮม ยืนเป็นมิดฟิลด์ตัวกลาง ชัดเจนว่าซีซั่นนั้น แดนกลางของ มาดริด อ่อนยวบลงเป็นอย่างมาก กับการเสียกองกลางเชิงรับที่ดีที่สุดในโลกไป
ฤดูกาลต่อมาพวกเขาแก้ปัญหาด้วยการไปคว้าเอาเพชรในตมอย่างมนุษย์พันธุ์หมาบ้า โทมัส กราเวอเซ่น มาจาก เอฟเวอร์ตัน ด้วยค่าตัวจุ๋มจิ๋ม 3 ล้าน 5 แสนปอนด์ เพื่ออุดช่องโหว่ตรงนี้ แต่คงไม่ต้องเสียเวลาเล่าให้ฟัง ว่ามันทดแทนกันได้หรือไม่
จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปถึงฤดูกาล 2006-07 นั่นแหละ ที่ มาดริด ไปดึง มาฮามาดู ดิยาร์ร่า กับ อีเมอร์สัน 2 ตัวรับอาชีพมากอุดรูรั่วตรงนี้นั่นแหละ พวกเขาถึงกลับมาคว้าแชมป์ ลาลีกา ซึ่งเป็นโทรฟี่แรกหลังจากการจากไปของ มาเกเลเล่ ได้สำเร็จ
ตรงจุดนี้แสดงให้เห็นว่า การที่ เรอัล มาดริด ให้ความสำคัญเกมรุกมากเกินไปจนปล่อยนักเตะเกมรับที่ดีที่สุดออกจากทีม แล้วหาใครมาทดแทนไม่ได้ ถือว่าเป็นเรื่องที่เสียหายเอามากๆ ต้องใช้เวลาหลายฤดูกาลกว่าจะกลับมาเข้าที่เข้าทาง
@ไก่โต้ง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
