# โคลนติดล้อ ตอน นิยมความเป็นเสมียน
ถ้าหากว่าคุณเคยเรียน ม.ปลาย มาแล้วคุณคงคุ้นเคยบทเรียนเรื่องนี้เป็นอย่างดี หรือหลายท่านอาจลืมเลือนไปเสียแล้ว
วันนี้ MT จะเล่าให้ฟัง....
โคลนติดล้อ เป็นบทความพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว
บทความเรื่องนี้ลงพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ไทยเป็นตอนที่ ๔ จึงขอย่อความให้อ่านว่า...
“ เด็กทุกๆคนซึ่งเล่าเรียนสำเร็จออกมาจากโรงเรียนล้วนแต่มีความหวังฝังอยู่ ว่าจะได้มาเป็นเสมียน หรือ เป็นเลขานุการ และจะได้เลื่อนยศเลื่อนตำแหน่งขึ้นเร็วๆ เป็นลำดับไป ”
“ เด็กที่ออกมาจากโรงเรียนเหล่านี้ย่อมเห็นว่ากิจการอย่างอื่นไม่สมเกียรติยศ นอกจากการเป็นเสมียน ข้าพเจ้าเองได้เคยพบเห็นพวกหนุ่มๆ ชนิดนี้หลายคนเป็นคนฉลาด และว่องไวถ้าหากเขาทั้งหลายนั้นไม่มีความกระหายจะทำงานอย่างที่พวกเขาเรียกกันว่า งานออฟฟิศ มากีดขวางอยู่แล้ว เขาก็อาจจะทำประโยชน์ได้มาก ”
“ การที่จะบอกให้เขาเหล่านี้กระทำตัวของเขา ให้เป็นประโยชน์ โดยกลับไปบ้าน และช่วยบิดามารดาเขาทำการเพาะปลูกนั้น เป็นการป่วยกล่าวเสียเวลา ”
“ เขาตอบว่า เขาเป็นผู้ที่ได้รับการศึกษามาจากโรงเรียนแล้ว ไม่ควรจะเสียเวลาไปทำงานชนิดซึ่งคนที่ไม่รู้หนังสือก็ทำได้ ”
“ เพราะเหตุนี้พวกเขาจึงสู้สมัครงาน ใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ แม้จะได้เงินเดือนไม่มากไม่น้อย ดีกว่าจะกลับภูมิลำเนาของตนไปทำเกษตรกร ”
“ เขาอดทนต่อความลำบากเพื่อแสวงหาและรักษาตำแหน่งเสมียนของเขา และจับจ่ายใช้ทรัพย์ต่างๆ เป็นต้นว่า นุ่งผ้าม่วงสี ใส่เสื้อขาว สวมหมวกสักหลาด ”
“ ข้าพเจ้ายอมเข้าใจอยู่ว่า ชายหนุ่มซึ่งได้ฝึกตัวให้คุ้นแก่ความสนุกสนานในเมือง ย่อมรู้สึกเบื่อหน่ายถิ่นฐานบ้านเดิมของเขาตามบ้านนอก ”
“ ถ้าจะเปรียบพืชที่เขาได้ทำให้งอกต้องนับว่าน้อยกว่าผลที่เขากินเข้าไป ”
“ แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังนึกว่าตัวเขาดีกว่าชาวนา และข้อที่ร้ายนั้น พวกเราทั้งหลายก็พลอยยอมให้เขาคิดเห็นเช่นนั้นเสียด้วย ”
“ เมื่อไรหนอ พวกหนุ่มๆของเราจึงจะเข้าใจได้บ้างว่า การเป็นชาวนา ชาวสวน หรือคนทำงานการอื่นๆนั้น ก็มีเกียรติยศเท่ากับที่จะเป็นผู้ทำงานด้วยปากกาเหมือนกัน ”
“ คำตอบแห่งปัญหาข้อนี้กล่าวคือ เป็นความผิดของเราทั้งหลายด้วยกัน มิใช่ความผิดของพวกหนุ่มๆ โดยเฉพาะเท่านั้นหามิได้ ”
“ ถ้าเรายังคงแสดงความเห็น โดยประการต่างๆว่า เสมียนเป็นบุคคลชั้นที่สูงกว่าชาวนา ชาวสวน หรือพ่อค้าอยู่ตราบใด พวกหนุ่มๆของเราก็คงจะทะเยอทะยานฝักใฝ่ทางเป็นเสมียนอยู่ตราบนั้น ”
** ในตอนท้ายของบทความจบด้วยการตั้งคำถามกระตุ้นให้คิดว่า สมควรหรือไม่ที่จะเปลี่ยนค่านิยมในการเป็นเสมียน แล้วหันไปทำงานอื่นที่ทำประโยชน์ได้ดีกว่าการเป็นเสมียน
ในปัจจุบันแม้ค่านิยมเกี่ยวกับการรับราชการจะเปลี่ยนไปบ้างแล้ว แต่ค่านิยมเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในเมืองหลวงและการมองอาชีพเกษตรกรว่าต่ำต้อยก็ยังคงมีอยู่
บทความพระราชนิพนธ์นี้ แม้ว่าจะกล่าวถึงในมุมของนิยมความเป็นเสมียน แต่ในปัจจุบันก็สามารถนำความคิดเรื่องค่านิยมมาปรับคิดให้เข้ากับการรับราชการหรือการเลือกประกอบอาชีพในปัจจุบันได้
ยกตัวอย่างเช่น โรงเรียนหลายแห่งติดป้ายประกาศนักเรียนที่สอบติดแพทย์ แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่น่ายินดีและน่าชื่นชม แต่จะน่ายินดีมากกว่า ถ้าหากท่านให้ความสำคัญกับนักเรียนที่ติดคณะอื่นๆด้วย
การกระทำเช่นนี้ อาจไม่ได้เป็นโคลนติดล้อที่ถ่วงความเจริญของประเทศ แต่อาจเป็นโคลนติดตัวของผู้ปกครองและเด็กรุ่นหลัง
อาจเป็นค่านิยมที่ว่า แพทย์เท่านั้นที่สำคัญ ต้องให้ลูกเรียนแพทย์ แพทย์เท่านั้นที่มีเกียรติได้รับการยกย่องจากโรงเรียนและสังคม
เป็นโคลนติดตัวผู้ที่ยึดถือในค่านิยมยิ่งยึดถือนานวัน โคลนก็จะติดตัวแห้งเกรอะจนไปไหนไม่ได้
มีทางเดียวที่จะชำระโคลนออกคือ “เปิด” “เปิดน้ำล้างโคลนติดตัว” “เปิดใจรับอาชีพอื่นๆ” และที่สำคัญอาชีพเกษตรกร
ไม่ว่าเด็กๆ จะใฝ่ฝันในอาชีพแบบไหน คุณที่เป็นผู้ปกครองต้องเปิดใจและยอมรับ เพื่อที่เขาเหล่านั้นจะได้ไปทำประโยชน์ให้กับตัวเองและสังคมในทางที่เขาถนัด
ถ้าโคลนไม่ติดตัวเสียอย่าง เราก็จะใช้ชีวิตเดินไปข้างหน้าไปไหนมาไหนได้สะดวก
อย่าให้ค่านิยมเข้าครอบงำจนสูญเสียตัวตน
และอย่าลืมว่าทุกอาชีพสำคัญ ! ถ้ามันเป็นความใฝ่ฝันก็จงทำมันให้เป็นจริง
แล้วก็…เลิกติดประกาศคนสอบติดแพทย์ได้ละ รู้มั้ยคนสอบติดแพทย์บางคนมันเขิน ฮ่าฮ่า
สวัสดีวันสงกรานต์ ปีนี้ยังจะเล่นมุก “14เมษาน้ำตาสาดใจ” ได้ไหมนะ? ฮ่าฮ่าฮ่า
ขอให้โชคดีในวันดีๆ ^^
ขอบคุณมากที่แวะมาทักทาย ^^
เพจ : MT99H
อ้างอิงจาก :
🌻
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
