"จดหมายเหตุ เกษตรกรรม "
"พ.ศ.2504 ผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุม ฯ"
ถึงแม้หลายๆคนจะเกิดไม่ทัน แต่เชื่อว่าแทบทุกคนคงคุ้นหูกับเนื้อเพลงนี้ เป็นเพลงที่มีเนื้อหาสนุกๆสันนิษฐานว่าผู้แต่งเพลง อาจต้องการความสนุกสนานและมีนัยยะแอบแฝงอยู่พอสมควร..
แต่ดั้งเดิมมา คนไทยสมัยแรกๆ ปลูกข้าวทำกสิกรรมเกษตรเลี้ยงครอบครัวพอมีพอกินกันเรื่อยมา ทำนาหนึ่งไร่ได้ข้าวก็ราวๆสักสามสิบถัง จับหอยจับปูในนา ปลูกผักปลูกต้นไม้ หล่อเลี้ยงชีวิตอย่างเป็นสุขจนกระทั่ง...
พ.ศ.2504 รัฐบาลสมัยนั้น ก็เริ่มจุดชนวนความยากจนให้กับภาคเกษตรกร ด้วยการร่างแผนพัฒนาเศรษฐกิจฉบับที่ 1 ของประเทศไทยขึ้นมา นำพาประเทศ ก้าวเข้าสู่ยุคอุตสาหกรรมโรงงาน ทำทุกวิถีทางเพื่อเร่งผลผลิตทางการเกษตรให้มากขึ้นเป็นสองสามเท่า เพื่อให้ทันกับเศรษฐกิจที่กำลังเติบโต ทิ้งภาระต้นทุนการผลิตที่ต้องสูงขึ้นสองสามเท่าเป็นเงาตามตัวไว้ให้กับเกษตรกร โดยให้เหตุผลเหมือนกับไมโครชิพเล็กๆที่ฝังเป็นโปรแกรมอยู่ในหัวว่า "ทำมากก็ได้มาก ทำให้มากๆจะได้มากๆ"
ซ้ำร้ายยังดึงดูดคนในภาคเกษตรไปรองรับภาคอุตสาหกรรมและโรงงานที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งสร้างภาระอันหนักอึ้งให้กับเกษตรกร ทำให้งานหนักขึ้น เมื่อคนน้อยลง ต้นทุนสูงขึ้นด้วยค่าใช้จ่ายเรื่องปุ๋ย ยา และเครื่องจักรกล ควายธรรมดาเดินไม่ทันควายเหล็ก ยิ่งผลผลิตออกมาเยอะ ราคาก็เริ่มตกต่ำลง แต่ต้นทุนยังคงสูงอยู่ สุดท้ายก็ต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้น พร้อมๆกับเริ่มเป็นหนี้เป็นสิน จนไม่มีใครอยากให้ลูกหลานมาเป็นเกษตรกรอีกแล้ว
และที่น่าเป็นห่วงมากกว่าก็คือ ไมโครชิพที่ฝังอยู่ในหัวเกษตรกรตั้งแต่แผนพัฒนาเศรษฐกิจฉบับที่ 1ในปี 2504 ยังคงฝังต่อๆกันเรื่อยมา ต้องทำให้ได้มากๆ จ้องปลูกสิ่งที่แพงๆไม่ว่าต้นทุนมันจะสูงขึ้นแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็ไปตายอยู่ที่กลไกการตลาดของพ่อค้า ถึงแม้มันจะมีตัวอย่างให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไมโครชิพชิ้นเดิมๆก็ยังคงฝังอยู่ในหัวต่อไป
วันนี้ได้แต่หวังเพียงว่า กสิกรรมเกษตร เกษตรพอเพียง เกษตรอินทรีย์ และการเข้าถึงความรู้ทางวิชาการเกษตรมากขึ้นผนวกกับเทคโนโลยีสมาร์ทฟาร์มของคนรุ่นใหม่ จะกู้วิกฤติและภาพลักษณ์ของเกษตรไทยให้กลับมายั่งยืนได้อีกครั้ง แม้ว่าจะต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนก็ตาม...
"เกษตรกรสามัญชน"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
