17 เม.ย. 2020 เวลา 08:47 • การศึกษา
หนังสือของ "หลุยส์ เซปุลเบดา" ผู้จากไป
โรค COVID-19 ทำให้ “หลุยส์ เซปุลเบดา- Luis Sepúlveda” เป็นนักเขียนชาวชิลีได้เสียชีวิตลงเมื่อวันที่ 16 เมษายน 2563 พวกเราชาวหอสมุดฯ รู้สึกตกใจเพราะเพิ่งดูไลฟ์สดหนังสือใหม่ของหอสมุดพระราชวังสนามจันทร์จบไปหมาดๆ และมีหนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือที่คนทำงานก็อยากอ่านแต่ปล่อยผ่านให้ผู้ใช้บริการอ่าน
หนังสือของ “หลุยส์ เซปุลเบดา” แปลเป็นภาษาไทยจำนวน 6 เรื่อง โดย ศาสตราจารย์ ศาสตราจารย์ ดร.สถาพร ทิพยศักดิ์ จากภาควิชาภาษาตะวันตก คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และจัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ผีเสื้อ ซึ่งได้แก่ ชายชราผู้อ่านนิยายรัก (Un viejo que leía novelas de amor), บันทึกรักนักฆ่าผู้อ่อนไหว (Diario De Un Killer Sentimental), นางนวลกับมวลแมวผู้สอนให้นกบิน (Historia de una gaviota y del gato que le enseñó a volar), โลกสุดขอบฟ้า (Mundo del fin del mundo), เพื่อน มิกซ์ มักซ์ กับเม็กซ์ (Historia de Mix, Max, y Mex) และ หอยทากผู้ค้นพบประโยชน์แห่งความเชื่องช้าของตน (Historia de un caracol que descubrio la importancia de la lentitud) โดยห้องสมุดมีสองเล่มหลัง
บรรณารักษ์ของห้องสมุดได้เล่าความรู้สึกของการอ่านหนังสือเรื่อง “ชายชราผู้อ่านนิยายรัก” และ “นางนวลกับมวลแมวผู้สอนให้นกบิน” ในบล็อกของหอสมุดพระราชวังสนามจันทร์ ไว้ว่า
“ถ้าชื่อเรื่องหนังสือเป็นเสมือน Main Idea หรือ topic ของหนังสือ หนังสือเรื่อง “ชายชราผู้อ่านนิยายรัก”เล่มนี้ เมื่ออ่านยังไม่จบดี ก็ได้แต่นึกว่า ไม่เห็นจะเกี่ยวกับนิยายรักเลย แต่คิดดูแล้วฉันว่าฉันต้องคิดอะไรผิดแน่ ๆ เพราะชื่อในภาษาเดิมของหนังสือก็เป็นทำนองเดียวกับภาษาไทย คือ Que leia novelas de amor ผู้เขียนมือรางวัลระดับโลกคงไม่เขียนอะไรที่ง่าย ๆ แบบง่าย ๆ เป็นแน่ เปิดอ่านหน้าแรก ๆ ในส่วนของหมายเหตุของผู้เขียน ก็ทำให้เกิดความรู้สึกสะเทือนใจแล้ว เพราะผู้เขียนยกความดีของหนังสือ และรางวัลติเกร์ ฆวน ที่ได้รับให้กับเพื่อนที่เป็นผู้พิทักษ์ ปกป้องผืนป่าอเมซอน ถูกฆ่าจากฆาตกรรายใหญ่ ผู้แต่งสูทตัดอย่างดี เล็บมือสะอาด อ้างว่าทำเพื่อความเจริญ” จากเรื่อง ชายชราผู้อ่านนิยายรัก (http://www.snamcn.lib.su.ac.th/snclibblog/?p=62156)
และเมื่ออ่าน นางนวลกับมวลแมวผู้สอนให้นกบิน “ทุกถ้อยคำอ่านแล้วจะรู้สึกเหมือนมีภาพเหตุการณ์เคลื่อนไหวอยู่ด้วย คงเหมือนกับที่ซอร์บาสบอกว่า “กวีใช้คำพูดบิน” ยิ่งตอนที่ โชคดีตัดสินใจจะโผบินไปตามที่ซอร์บาสบอก ซอร์บาสยื่นขาข้างหนึ่งออกไปจะแตะตัวโชคดี แต่ไม่ทันได้แตะต้องตัวมัน โชคดีก็โผบินออกไป… ฉันรู้สึกเห็นมีแขนของแมวตัวหนึ่งยื่นออกมาจริง ๆ พร้อมกับลุ้นให้โชคดีไม่ตกลงไป มีอยู่หลายฉากที่ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ที่เฝ้ามองนางนวลตัวน้อย และมวลแมวที่มีการประชุม มีการค้นสารานุกรมเพื่อหาข้อมูลการล้างคราบน้ำมัน อาหารของลูกนกนางนวล และวิธีการฝึกบินที่อ้างการค้นพบของเลโอนาร์โด ดาวินซี ไม่รู้เหมือนกันว่าเจตนาที่แท้จริงของผู้เขียนคืออะไร แต่ฉันว่าส่วนหนึ่งก็น่าจะเป็น การมีความรักต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเหมือนกับตัวเองหรือไม่ / คนที่จะประสบความสำเร็จต้องกล้าหาญที่จะทำในสิ่งที่ยาก / การรักษาสัญญาเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง / กวีเป็นบุคคลที่พิเศษที่สุด และที่ไม่รู้ว่า จะเป็นจริงไหม คือ เรื่อง แมวนั้นพูดภาษามนุษย์ได้ แต่เก็บเป็นความลับ ฉันเลยนึกถึงมวลแมวที่บ้าน และตัวอื่น ๆ ว่า มันรู้มากจริงหรือเปล่า” จาก http://www.snamcn.lib.su.ac.th/snclibblog/?p=56846
โฆษณา