ช่วงนี้คุณแม่หายไปหลายวัน ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียนอะไรในนี้สักเท่าไร เนื่องด้วยอะไรหลายๆ อย่าง หลักๆ ก็ปัญหาทางสังขารที่ปวดเมื่อย อึดอัด ขยับเยื้องย่างแต่ละทีสุดแสนจะปวดร้าว... ตอนนี้เข้าใกล้เป้าหมายของการกำเนิดชีวิตเข้าไปทุกที ใช่แล้ว เดือนสุดท้ายของการตั้งครรภ์ของคุณแม่นั่นเองจ้าาาา
บทความนี้คงมาเวิ่นเรื่องราวการตั้งค์ครรภ์ของคุณแม่ตั้งแต่แรกทิ้งไว้ดีกว่า นับว่าเป็นการตั้งครรภ์ที่ทรมารสุดโหดสุดแล้วเมื่อเทียบกับสองรอบที่ผ่านมา
ไตรมาสแรกช่วง 1-3 เดือน เป็นช่วงแห่งการแพ้ท้อง ไม่ว่าอาหารหน้าไหนก็พาลให้รู้สึกเหม็นเอียนแทบอ๊วกได้ทุกอย่าง แม้แต่ข้าวที่หุงสุกใหม่ที่ว่าหอมชื่นใจหนักหนาเมื่อคราก่อน ก็ยังทำเอาชวนอ๊วกได้ในความรู้สึกตอนนี้ ยิ่งพวกผัดๆทอดๆ หรือของต้ม ที่มีกระเทียมเจียวเป็นส่วนประกอบด้วยแล้วทำเอาคลื่นเหียนชวนเวียนหัวกันไปข้าง จะกินได้ก็แต่พวกก๋วยเตี๋ยว ข้าวต้ม ผลไม้ ให้พอรอดผ่านไปได้ในช่วงนี้เท่านั้น
ไตรมาสที่สอง 4-6 เดือน พอเข้าสู่ช่วงนี้ อาการแพ้ท้องต่างๆก็เริ่มหายไป ทำให้ได้บำรุงของกินกันยกใหญ่สักหน่อย จากที่ก่อนนี้อะไรก็กินแทบไม่ลง มาตอนนี้แทบอยากยัดทุกสิ่งที่ขวางหน้าลงท้องเสียให้หมดไปซะงั้น จัดว่าเป็นช่วงที่หิวตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ แต่เหมือนจะมาดีแล้วที่ไหนได้ ระดับฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงของสาวท้องก็ย่อมส่งผลบางอยู่ที่ไม่ปกติออกมาจนได้ในวันหนึ่ง อยู่ดีดีก็เกิดอาการปวดหัวรุนแรงในทุกเช้า ปวดชนิดที่ว่าทำอะไรไม่ได้เลย ปวดจนแทบจะร้องไห้ ได้แต่นอนนิ่งนวดยาหม่องวนไป จะกินยาอะไรมากก็ไม่ได้ กลัวจะส่งผลไม่ดีต่อเด็ก แม้สุดท้ายทนไม่ได้ก็ต้องซัดยาพาราเข้าไปอยู่ดี ไปหาหมอก็บอกว่า เป็นปกติที่เกิดขึ้นได้ในคนท้อง นับว่าทรมารยิ่งกว่าแพ้ท้องเหม็นอาหารซะอีก
ไตรมาสที่สาม 7-9 เดือน และแล้วอาการปวดหัวเรื้อรังที่แสนจะทรมารก็หายไป แต่ก็ใช่ว่าจะสบายซะทีเดียว เพราะขนาดพุงที่โตขึ้นเป็นอย่างมาก กับการดิ้นพล่านที่รุนแรงขึ้นตามพัฒนาการของเด็กในท้องที่ส่อแววว่าจะแข็งแรงดีเริ่มรบกวน บวกกับการที่เป็นคุณแม่ตัวเล็กหนังท้องบางเพราะไร้ไขมัน ทำให้การดิ้นแต่ละทีเจ็บร้าวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ทั้งการหายใจที่เริ่มลำบาก อาการกรดไหลย้อนที่เริ่มแวะมาทักทาย ปวดฉี่บ่อยจนแทบจะเป็นเจ้าที่เฝ้าห้องน้ำ ล่าสุดแทบเดินไม่ไหวเพราะท้องโตจนเจ็บหน่วงช่วงล่างไปหมด การจะขยับเขยื้อนลุกขึ้นนั่งลง หรือ นอนตะแคงพลิกไปมาแบบอิสระนั้นกลายเป็นเรื่องยากเย็นไปเลย ได้แต่รอเวลาเท่านั้นล่ะ ก็ขอให้ความเจ็บปวดทรมารที่ผ่านมาหลายเดือนนั้นคุ้มค่า ได้เห็นหน้าเบบี้ที่อยู่ในท้องอย่างสมบูรณ์ปลอดภัยก็พอล่ะ
ตอนนี้คุณแม่นั่งลุ้นทุกวันเลย ว่าวันไหนจะโป๊ะแตกนะ เข้าเดือนสุดท้ายแล้วก็จะลุ้นๆหน่อยอย่างนี้ล่ะ
ช่วงนี้คุณแม่เลยห่างหายจากกิจกรรมทั้งปวง แต่ก็ไม่ละทิ้งซะทีเดียว แค่นานๆทีจะแวะเข้ามาโพสเล่าเรื่องนู่นนี่บ้าง โพสหน้าอาจเป็นเรื่องราวการคลอดของคุณแม่ก็ได้นะ
ขอบคุณที่ติดตามและอ่านเรื่องราวกันจนถึงบรรทัดนี้นะคะ ฝากติดตามไว้ก่อน ยังมีเรื่องราวใหม่ๆในโพสหน้าเรื่อยๆแน่นอนจ้าาา แม้ช่วงนี้อาจทิ้งช่วงไปบ้างก็ตามที >/////<
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
