ภิกษุ ท. ! ภิกษุที่ประกอบด้วยเหตุห้าอย่าง ย่อมเป็นผู้ทำให้เกิดการรังเกียจ กินแหนงแคลงใจ แก่เพื่อนผู้ประพฤติพรหมจรรย์ร่วมกัน ว่า คงจะเป็น ภิกษุลามก, ถึงแม้ว่าผู้นั้น จะเป็นผู้มีธรรมอันไม่กลับกำเริบ (คือเป็นผู้สิ้นอาสวะแล้ว) ก็ตาม. เหตุห้าอย่าง อะไรกันเล่า ? เหตุห้าอย่างคือ :-
(๑) ไปมาหาสู่สำนักหญิงแพศยาเนือง ๆ.
(๒) ไปมาหาสู่สำนักหญิงหม้ายเนือง ๆ.
(๓) ไปมาหาสู่สำนักสาวแก่เนือง ๆ.
(๔) ไปมาหาสู่สำนักคนถูกตอนแล้ว๒เนืองๆ.
(๕) ไปมาหาสู่สำนักภิกษุณีเนือง ๆ.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุที่ประกอบด้วยเหตุห้าอย่างนี้แล ย่อมเป็นผู้ทำให้เกิดการรังเกียจ กินแหนงแคลงใจ แก่เพื่อนผู้ประพฤติพรหมจรรย์ร่วมกันว่าคงจะเป็นภิกษุลามก, ถึงแม้ว่าผู้นั้นจะเป็นผู้มีธรรมอันไม่กลับกำเริบ (คือเป็นผู้สิ้นอาสวะแล้ว) ก็ตาม.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต ปญฺจก. อํ. ๒๒/๑๕๔/๑๑๑, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.
๒. ศัพท์นี้ว่า ปณ?ฑก แปลว่า คนที่ถูกตอนแล้ว มีทั้งหญิงและชาย, เข้าใจว่า ในยุคพุทธกาลใน อินเดียนั้น คนพวกนี้เป็นเครื่องมือทางอารมณ์ชนิดหนึ่งด้วย. แต่บางท่านแปลคำคำนี้ว่า กระเทย, น่าแปลกอยู่. พิจารณาดูแล้ว น่าจะได้แก่คนเพศเดียวกัน แต่ทำตนเป็นเหมือนเพศตรงข้ามให้แก่ผู้อื่นมากกว่า.