# เที่ยวบินแห่งรอยยิ้มกับหญิงร่างใหญ่
เพราะความสุขในชีวิต และมุมมองของชีวิตคนเราต่างกัน อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
ไม่เป็นมิตร
ในขณะที่ เจน เดินไปยัง ที่นั่งของเธอ บนเครื่องบิน เสียงทั้งทายจากสาวร่างใหญ่ ที่เดินตามเธอมาติด ๆ ก็ดังขึ้นมาว่า “สวัสดี คุณเป็นอย่างไรบ้าง”
หญิงร่างใหญ่พูดทักทาย ขณะที่เธอพยายามหย่อนก้นอันใหญ่โต ของตัวเองลงบนเบาะนั่ง และวางแขนของเธอลงบนที่พักแขนอย่างสบายใจ
แต่ด้วยร่างที่อ้วนกลมของเธอ ทำให้ที่นั่งนั้นดูคับแคบลงไปอย่างมากเลยทีเดียว
คำทักทาย
หลังจากนั้น หญิงร่างใหญ่ ก็ โน้มตัวเข้ามาหา เจน ใกล้ ๆ แล้วทักทายซ้ำด้วยเสียงที่ดังและเป็นมิตร จนเป็นเหตุให้ เจน ต้องหันไปตอบเธอว่า “ สวัสดี” เจน ตอบกลับด้วยความชิงชังอย่างเห็นได้ชัด
ทันทีที่ เจน พูดจบเธอก็หันออกไปมองที่หน้าต่าง โดยไม่พูดสิ่งใดต่ออีกเลย
เมื่อเห็นแบบนั้น หญิงร่างใหญ่ ก็พูดขึ้นมาว่า “ ฉันชื่อ
ลอร่า ฉันมาจากอังกฤษ แล้วคุณมาจากไหน ญี่ปุ่น หรอ?”
เจน จึงหันมาตอบเป็นมารยาทว่า “มาเลเซีย”
ไม่สบอารมณ์
ลอร่า จึงพูดกับ เจน ต่อไปว่า “ฉันขอโทษนะ แต่เราต้องนั่งข้างกันอย่างนี้อีก 6 ชั่วโมงจนกว่าเครื่องจะลงจอด ฉันคิดว่า เราควรจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน น่าจะดีกว่านะ คุณคิดเหมือนกันรึเปล่า”
ลอร่า พูดด้วยรอยยิ้ม พร้อมทั้งยื่นมือออกมา เมื่อเห็นแบบนั้น เจน จึงเอื้อมมือออกไปจับอย่างไม่เต็มใจมากนัก ต่อจากนั้นมา ลอร่า ก็เริ่มต้น สนทนาต่อไปโดยไม่สังเกตถึงปฏิกิริยาที่ไม่เป็นมิตรของ เจน เลย แม้แต่น้อย เธอพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น
เกี่ยวกับตัวของเธอเอง และแผนการเดินทางไปยังฮ่องกงในครั้งนี้ อีกทั้งเธอยังโชว์รายการสิ่งที่เธออยากจะซื้อให้กับลูกศิษย์ ของเธออีกด้วย
ความตั้งใจ
ลอร่า เล่าเรื่องของเธอพรางถาม เจน ไปเรื่อย ๆ ซึ่งเสียงของ ลอร่า นั้นเป็นน้ำเสียงที่อบอุ่นและเธอดูเป็นคนมีน้ำใจ
แม้ในตอนแรก เจน จะตอบเธอแบบห้วนๆ สั้น ๆ แต่ในตอนนี้ ลอร่า ก็สามารภทำให้ความไม่พอใจ และความรำคาญใจของ เจน หายไปจนหมดสิ้น
หลังจากการสนทนาเป็นไปด้วยดีมากขึ้นเรื่อย ๆ พนักงานบนเครื่องบิน ก็เดินเอาอาหารและเครื่องดื่ม มาเสริฟให้
ความเกรงใจ
ซึ่งในทันทีที่ ลอร่า ยืนอาหารและเครื่องดื่มให้ เจน เธอก็เริ่มพยายามขยับตัวให้กินพื้นที่ของ เจน น้อยที่สุด เธอขยับตัว
พราง พูดขึ้นมาว่า “ ฉัน เข้าใจนะว่าตัวฉันใหญ่ราวกับช้าง อาจจะรบกวนพื้นที่ของเธอสักหน่อย แต่เธอทานอาหารได้สะดวกอยู่ใช่ไหม” ลอร่า พูดด้วยความจริงใจมากเสียจนเห็นได้ชัด
ซึ่งแน่นอนว่า แม้การทานอาหารจะสิ้นสุดไป แต่บทสนทนาของเธอก็ยังคงดำเนินต่อ ไม่เว้นแม้แต่เหล่าพนักงานที่เดินผ่านไปมา เพื่อบริการผู้โดยสารบนเครื่องที่ผ่านมาได้ยินเรื่อง ตลก ของเธอ พวกเขาก็ยังแอบขำกันจนหน้าแดงเลยก็ว่าได้
ขบขันร่วมกัน
จนต้องพูดกับ ลอร่า ว่า “คุณคือ รอยยิ้มของพวกเราในวันนี้เลยค่ะ” ไม่กี่นาที ต่อมา เจน จึงเริ่ม ถาม ลอร่า ไปว่า “คุณเคยคิดที่จะลดน้ำหนักบ้างไหม?”
ลอร่า จึงตอบว่า “ไม่เลย ฉันพยายามหนักมากกว่าจะได้มาซึ่งสิ่งนี้ แล้วทำไมฉันถึงต้องยอมแพ้ล่ะ” เจน จึงถามต่อไปว่า
“แล้วคุณไม่กังวลเกี่ยวกับโรคหัวใจ หรือ โรคหลอดเลือดที่มักจะมากับการมีน้ำหนักตัวมาก ๆ บ้างหรอ?”
มุมมองที่ต่างออกไป
“ ไม่ทั้งหมดหรอก. คุณจะเป็นโรคได้ก็ต่อเมื่อคุณกังวลเรื่องน้ำหนักตัวตลอดเวลา คุณควเคยเห็นโฆษณาจากศูนย์ลดความอ้วน ที่เขาเขียนไว้ว่า 'ปลดปล่อยตัวคุณเองจากน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้น เพื่อให้คุณมีอิสระในการเป็นตัวของตัวเอง'
ฉันคิดว่าคำพูดเหล่านั้น มันไม่ถูกต้อง เพราะฉันคิดว่าอิสรภาพอยู่กับเราเสมอ หากคุณมีความรู้สึกสะดวกสบายในสิ่งที่คุณเป็น แล้วเหตุใดฉันจึงต้องการเสียเวลากับการลดความอ้วน
อีกทั้งฉันก็มีสิ่งสำคัญอื่น ๆ อีกมากมายที่ต้องทำ และฉันยังมีผู้คนอีกมากมายที่เป็นเพื่อนกับฉัน ฉันกินอาหารเพื่อสุขภาพและเดินเป็นประจำ ฉันอยากมีชีวิตที่ดี มากกว่าการ มากังวลเรื่องน้ำหนักตลอดทั้งวัน”
ความสุขในใจ
เธอ พูด ขณะ ที่เธอจิบไวน์ของเธอไปด้วย แล้วพูดต่อไปว่า “นอกจากนี้ ฉันเชื่อว่าพระเจ้ายังประทานความสุขให้ฉันได้อีกมาก ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตนี้
ฉันจึงสามารถเก็บความสุขของฉันไว้ได้เยอะ เพราะเหตุนี้ ทำไมฉันจะต้องลดพื้นที่ความสุขของฉันด้วยล่ะ?” เมื่อได้ฟังแบบนั้น เจน ก็แอบอมยิ้มออกมาเบา ๆ
แล้วฟังเธอพูดต่อไปว่า “ ผู้คนมักจะเห็นฉันเป็นผู้หญิงอ้วนที่มีอกใหญ่ ต้นขาใหญ่ และก้นใหญ่ ไม่มีใครเลยแม้แต่สักคน ที่จะไม่มองผ่านฉันไปแบบรวดเร็ว เพราะพวกเขาเห็นฉันเป็นคนสกปรก พวกเขาคิดว่าฉันขี้เกียจและไม่มีความมุ่งมั่น แต่นั้น พวกเขาคิดผิด”
ความสุขที่มอบให้
เธอพูดพร้อมทั้ง ยกแก้วขึ้น เพื่อให้พนักงานช่วยเติมไวน์ให้เธอ และเมื่อพนักงานเติมให้เธอเป็นที่เรียบร้อย เธอก็ยิ้มแล้วกล่าวขอบคุณอย่างนอบน้อม
หลังจากนั้น ลอร่า ก็หันมาหา เจน แล้วพูดต่อไปว่า “ จริง ๆ แล้วฉันเป็นคนที่บอบบางแม้จะมีร่างกายที่ใหญ่โต ตัวของฉันเต็มไปด้วยพลังงาน และความรู้สึกที่หลายคนไม่เข้าใจ ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ฉันต้องคิดและทำอะไรช้าลง ไม่งั้นฉันอาจจะวิ่งตามผู้ชายไปทุกหนทุกแห่งเลยก็เป็นได้!”
“แล้ว ผู้ชายไล่ตามคุณหรือเปล่า?” เจน ถามแบบติดตลก
ส่วนร่วม
“ แน่นอนพวกเขาทำ แม้ฉันจะแต่งงานแล้ว แต่ผู้ชายหลายคนก็ยังคงตามฉันไม่ยอมเลิกลา
อาจเพราะพวกเขาส่วนใหญ่มีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ และพวกเขาต้องการคนที่ไว้วางใจได้
เพื่อพูดคุยปรับทุกข์ หรือเป็นที่ระบาย พวกเขาชอบคุยกับฉัน ในบางครั้งฉันก็คิดนะว่า ฉันควรเป็นที่ปรึกษาแทนที่จะเป็นครูในโรงเรียนแบบนี้” ลอร่า พูดพร้อมรอยยิ้มที่แสนมีความสุข
เมื่อเห็นแบบนั้น เจน จึงพูดติดตลกกับ ลอร่า ไปว่า “ คุณรู้ไหมความสัมพันธ์ระหว่างชายกับหญิงนั้นซับซ้อนมาก ผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ชายคนหนึ่งมากพอ พวกเขาก็มักจะใช้คำที่เรียกแทนกันว่า 'ที่รัก'
เรื่องของความรัก
จนกว่าพวกเขาจะพบว่าใครสักคนโกหก ความหวานก็จะถูกเปลี่ยนเป็นความขมในทันที แน่นอนว่าฉันแน่ใจว่าผู้ชายมักจะรักผู้หญิงมากจนพวกเขายอมจ่ายเงินค่าบัตรเครดิตให้ได้อย่างมากมาย
ซึ่งในบ้างครั้งผู้หญิงอาจกลายเป็นปีศาจในสายตาพวกเขาไปเลยก็เป็นได้นะ” เจน พูดพร้อมทั้งหัวเราะเบา ๆ จนกลายเป็นบทสนทนาที่ทำให้ผู้โดยสารคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบตัวของทั้งสองคน ได้มีส่วนร่วมเข้างวงสนทนาด้วยพร้อมทั้งขำขัน ไปกับพวกเธอ
จนกระทั่งเครื่องบินลงจอดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจน ก็ได้รู้สึกว่า บทสนทนาทั้งหมดของ ลอร่า ได้เปลี่ยนเที่ยวบินนี้ของเธอ ให้กลายเป็นความสนุกสนาน
ก่อนจากลา
เพราะความน่ารักของ ลอร่า ทำให้ใครต่อใครอยากที่จะร่วมสนทนาด้วย ไม่ว่าจะเป็นพนักงานบนเครื่องบิน ผู้โดยสารที่อยู่รอบตัวเธอ กระทั่งในตอนที่กำลังยืนรอเพื่อจะลงจากเครื่อง
ผู้คนมากมายก็ต่างแวะเวียนเข้ามาทักทาย มาเล่นมุกตลก และชวนเธอพูดคุยอย่างไม่ขาดสาย ราวกับว่าเธอคือศูนย์กลางของความสุขในเที่ยวบินนี้ยังไงอย่างงั้น
หลังจากที่ทั้งสอง ลงจากเครื่องเป็นที่เรียบร้อย พวกเธอก็ต่าง โอบกอดและโบกมืออำลาซึ่งกันและกัน แต่ เจน ก็ยังคงเฝ้ามอง ลอร่า
รอยยิ้มสุดท้าย
เดินไปหาผู้ใหญ่และเด็ก ๆ กลุ่มหนึ่ง ที่กำลังตะโกนทักทาย ลอร่า ด้วยความดีใจ พวกเขากอดและหอมแก้มกัน ด้วยความอบอุ่น ซึ่งในตอนท้าย ลอร่า ก็หันกลับมา พร้อมทั้งขยิบตาให้ เจน หนึ่งครั้งก่อนเดินออกจากสนามบินไป
และสิ่งนั้นก็ทำให้ เจน ต้องตกตะลึงเป็นอย่างมาก เมื่อเธอได้เห็นว่า “ลอร่า เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุด เท่าที่เธอเคยพบเจอมาในชีวิต”
ดังคำที่กล่าวไว้ว่า “เพราะรูปลักษณ์ภายนอก ไม่อาจบ่งบอกถึงสิ่งที่อยู่ภายในได้”
แปลและเรียบเรียงโดยเรื่องเล่าจากดาวนี้
ที่มา:
อ่านบทความเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย 😄
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
