2 พ.ค. 2020 เวลา 10:21
ในความรู้สึกของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง . . . ☺️
รูปนี้ถ่ายเมื่อ วันที่ 7 เดือนตุลาคม 2013 📷
ทุกคนเคยวางแผนอะไรในชีวิตบ้างมั้ยคะ ? ถ้าเคย เราคือคนกลุ่มเดียวกัน .
เช่นเดียวกับรูปนี้ รูปที่ข้าวโพดปิ้งได้ลั่นชัตเตอร์ถ่ายเก็บไว้ เพื่อบันทึกความรู้สึก ณ ช่วงเวลานั้น ☺️
ณ ที่แห่งนั้น คือการเริ่มต้นในการวางแผนอนาคตของข้าวโพดปิ้ง
ซึ่งในภาพนั้น ข้าวโพดปิ้งแทบจำไม่ได้แล้วว่าตึกนี้คือตึกอะไร (เรียกตึกหรือเปล่าไม่รู้นะ 555) ข้าวโพดปิ้งรู้แค่ว่า มันเป็นตึกที่อยู่ในระแวก Jimei Middle School หรือ 集美中学 นั่นเอง
เข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ 😊🤗
ที่แห่งนี้คือจุดเริ่มต้นของการวางแผนอนาคตของข้าวโพดปิ้งยังไงน่ะหรอ ?
เรื่องมีอยู่ว่า . . .
ย้อนกลับไปเมื่อเกือบ 7 ปีที่แล้ว ข้าวโพดปิ้งได้ตัดสินใจสอบเข้าโครงการพิเศษของโรงเรียนที่ข้าวโพดปิ้งเรียนอยู่ ใช่แล้วค่ะ มันคือการสอบเข้า ม.4 ของข้าวโพดปิ้ง ผลสอบออกมา ข้าวโพดปิ้งสอบติดค่ะ . . . ตอนนั้นคือดีใจมาก 🤗
เพราะอะไรน่ะหรอคะ ก็เพราะว่าโครงการนี้มีหลักสูตรให้นักเรียนไปเรียนร่วมที่ประเทศจีน และประเทศเกาหลีใต้ (ทางโครงการให้เลือกไปประเทศที่ตัวเองเลือกเรียนภาษานั้นๆค่ะ) ซึ่งข้าวโพดปิ้งเลือกเรียนภาษาจีน
ความคิดตอนนั้น คือแค่อยากนั่งเครื่องบินไปต่างประเทศซักครั้ง แต่ใครจะรู้ล่ะคะ ว่าการบินไปเรียนร่วมครั้งนั้น จะทำให้ข้าวโพดปิ้งมีความฝันมาจนถึงทุกวันนี้
ขอท้าวความก่อนว่า ก่อนหน้าที่ข้าวโพดปิ้งจะสอบเข้า ม.4 ข้าวโพดปิ้งเป็นคนที่เรียนภาษาจีนได้แย่มากๆเลยค่ะ แล้วภาษาจีนก็เป็นภาษาที่ข้าวโพดปิ้งไม่เคยคิดที่จะเรียนเลย แต่ด้วยความที่เป็นเด็กล่ะมั้งคะ ก็แค่ "เรียนตามเพื่อน"
พอเข้า ม.4 แทนที่จะเลือกเรียนภาษาเกาหลี แต่สุดท้ายก็ดันเรียนภาษาจีนซะงั้น ก็คือตามเพื่อนอีกนั่นแหละค่ะ 5555 (โครงการที่ข้าวโพดปิ้งเรียนเป็นสาย วิทย์ - คณิต นะคะ แค่มีเน้นภาษาเพิ่มค่ะ)
จนเรียนๆไปซักพัก ช่วงที่รอเรียนวิชาภาษาจีน เหล่าซือ (คุณครู) มาเห็นตอนข้าวโพดปิ้งอยู่กับเพื่อน แล้วเพื่อนจะเขียนคำว่า หว่อ อ้าย หนี่ แต่เพื่อนดันเขียนคำว่า อ้าย ไม่เป็น ข้าวโพดปิ้งเลยไปเขียนบนกระดานให้เพื่อนดู พอเหล่าซือเห็นเท่านั้นแหละค่ะ ทำตาลุกวาว แล้วก็ชมข้าวโพดปิ้งใหญ่เลย 5555 (อันที่จริงก็เขียนได้แค่คำเดียวแหละค่ะ 555)
ซึ่งตอนนั้นนั่นแหละ ที่ทำให้ข้าวโพดปิ้งอยาก "เก่งภาษาจีน"
จนเมื่อวันที่ได้เดินทางไปเรียนร่วมที่มณฑลฝูเจี้ยน (ไว้ข้าวโพดปิ้งจะมาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังในบทความต่อไปนะคะ) ทุกอย่างดูแปลกตามากๆเลยค่ะ ทั้งวัฒนธรรม ผู้คน สถาปัตยกรรม แล้วก็อีกมากมาย ข้าวโพดปิ้งรู้สึกว่า ข้าวโพดปิ้งชอบที่นั่น แล้วมันยิ่งทำให้ข้าวโพดปิ้งชอบภาษาจีนมากยิ่งขึ้น เพราะสิ่งที่เราเรียนมา เราได้ใช้มันจริงๆ เรามีความสุขที่ได้ฟัง มีความสุขที่ได้พูด
ช่วงระยะเวลาที่อยู่ที่นั่นมัน Happy สุดๆเลยล่ะคะ
เพราะข้าวโพดปิ้งดันไปปิ๊งคนๆนึงน่ะสิคะ (แก่แดดมาก) 5555555 มันเลยทำให้บรรยากาศการไปเรียนร่วมครั้งนั้น กลายเป็นสีชมพู >< 💞
พอถึงวันที่ต้องเดินทางกลับไทย ข้าวโพดปิ้งก็ให้สัญญากับตัวเองว่า ไม่ว่ายังไงข้าวโพดปิ้งก็จะกลับมาที่นี่อีกครั้ง
. . . จนตอนนี้ ผ่านมา 7 ปีแล้ว ข้าวโพดปิ้งยังไม่มีโอกาสได้ไปอีกเลยค่ะ (เศร้า)
จริงๆแล้ว ถ้าตอนนี้ไม่มี COVID - 19 ข้าวโพดปิ้งก็คงอยู่ที่เมืองไหนซักเมืองในจีนนั่นแหละค่ะ เพราะข้าวโพดปิ้งวางแผนว่า ถ้าจบ ป.ตรี เมื่อไหร่ ข้าวโพดปิ้งจะขอทุน CSC (ไว้มาอธิบายในบทความหน้านะคะ) เพื่อไปเรียนต่อปริญญาโท
หลายคนอาจสงสัยว่า ทำไมไม่ไปเรียนตั้งแต่ ป.ตรีเลย ? คำตอบก็คือที่บ้านไม่เห็นด้วยค่ะ 😢😢
เลยเลือกที่จะขอทุน ป.โท แทน พอใกล้จะจบ ป.ตรี ข้าวโพดปิ้งก็เริ่มคุยกับ อ. ที่มหา'ลัย เรื่องเรียนต่อค่ะ เพราะต้องให้ อ. เขียนหนังสือรับรองให้ แต่สุดท้าย ก็คว้าน้ำเหลว เสียใจอยู่เหมือนกันนะคะ ไม่รู้ว่าไวรัสจะหายไปจากโลกเมื่อไหร่ . . .
ถ้าไม่มี COVID - 19 ฝันที่ข้าวโพดปิ้งเฝ้ารอมาเกือบ 7 ปี คงเป็นจริงไปแล้ว . . . 😿
ถ้าไม่มี COVID - 19 Blockdit ของข้าวโพดปิ้งคงเต็มไปด้วยบทความที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยวแล้วแหละ . . . 😿
โฆษณา